Απόσπασμα από μυθιστόρημα: «Αγαπηθήκαμε ποτέ;»
Της Μαρίας Καφφέ // *
Πρόσφατα βγήκα με ενα συγγενικό μου πρόσωπο που συμβαίνει να βιώνει ένα άσχημο διαζύγιο. Κάποια στιγμή, στην εξέλιξη της κουβέντας, είπε τη φράση “Δεν πιστεύω πόσο χαζή ήμουν που ξόδεψα επτά χρόνια από τη ζωή μου με αυτόν τον άντρα”. Λίγα δευτερόλεπτα μετά την ενστικτώδη κατάφασή μου είχα μπροστά μου έναν άνθρωπο που ήταν κουρελιασμένος. Η επιβεβαίωση μου άνοιξε τις πόρτες σε ένα νέο κύκλο θρήνου. Γυρίζοντας σπίτι ξανασκέφτηκα τη σκηνή. Τί με έκανε να συμφωνήσω μαζί της; Συμφωνούσα όντως με αυτό που είπε; Πιστεύω όντως ότι ξόδεψε επτά χρόνια από τη ζωή της; Όχι. Ακριβώς το αντίθετο.
Για την ακρίβεια την περίοδο που η Κ γνώρισε τον Β ήμουν παρούσα στη ζωή της και ήταν πολύ ευτυχισμένη. Ήταν πολύ ευτυχισμένη και στη συνέχεια και εγώ ήμουν μάρτυρας αυτής της ευτυχίας. Ήταν πολύ ευτυχισμένη όταν τα έφτιαξαν και ήταν πολύ ευτυχισμένη όταν της είπε να μείνουν μαζί και ήταν πολύ ευτυχισμένη ένα βράδυ που είχαμε βγεί όλοι μαζί και την έκανε να γελάει και ήταν πολύ ευτυχισμένη μια φορά που της έκανε έκπληξη και ήταν πολύ ευτυχισμένη όταν είχε έρθει και μου είπε για την έκπληξη αυτή και ήταν πολύ ευτυχισμένη όταν έμεινε έγκυος και ήταν πολύ ευτυχισμένη χιλιάδες στιγμές, εκατομμύρια στιγμές που της επιβεβαίωναν κάθε φορά -η καθεμιά ξεχωριστά- ότι αυτός ήταν ο σωστός άντρας για να είναι μαζί. Δεν ξόδεψε επτά χρόνια από τη ζωή της.
Θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά ότι ο Β αγάπησε την Κ, ερωτεύτηκε την Κ, ήθελε το καλό της Κ, νοιαζόταν για την Κ. Όχι επειδή απλά το πιστεύω από αισιοδοξία αλλά επειδή έχω μιά σειρά δεδομένων και αποδείξεων μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια ότι όντως έτσι είχαν τα πράγματα. Και μάλλον το πώς αυτή η σχέση τελειώνει ή τέλειωσε ή ακόμα και το καθευαυτό γεγονός ότι τελείωσε δε σημαίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ και ότι δεν υπήρξε καλή.
Φεύγοντας λίγο απο την περίπτωση της Κ σκέφτηκα ότι μήπως αυτό είναι ένα λάθος που κάνουμε όλοι. Κάνουμε σχέσεις με ανθρώπους, επενδύουμε σε αυτούς, αυτοί επενδύουν σε εμάς, τους αγαπάμε, μας αγαπάνε αλλά όταν κάποια στιγμή μας απογοητεύουν ή τους
απογοητεύουμε και η σχέση τελειώνει τίνουμε να διαγραφούμε καθετί που βιώσαμε με αυτούς. Διαγράφουμε μήνες, χρόνια, πολλές φορές δεκαετίες ολόκληρες, στιγμές και εμπειρίες απόλυτης ευτυχίας. Και κάπως έτσι συνεχίζουμε τη ζωη μας κενοί και άδειοι και με μία αβάστακτη αίσθηση ματαίωσης πάνω στους ώμους μας. Και είναι άδικο για τον άλλον γιατι κρίνεται από πέντε στιγμές και αγνοούμε τις άλλες 50.000 στιγμές που προηγήθηκαν. Αλλά πιο πολύ είναι άδικο για μας που δεν αναγνωρίζουμε ότι υπήρξαμε αληθινά αξιάρεστοι, αξιοπόθητοι και εν τέλει… αξιαγάπητοι. Είναι άδικο για μας να μην αναγνωρίζουμε ότι την αγάπη αυτή την λάβαμε όντως, την αξίζαμε όντως και θα ζει μέσα μας για πάντα.
[απόσπασμα από μυθιστόρημα της Μαρίας Καφφέ]
* Η Μαρία Καφφέ γεννήθηκε στον Τύρναβο Λάρισας στις 14 Σεπτεμβρίου. Από το δημοτικό είχε ευαισθησίες που την οδήγησαν σε καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Τελείωσε με άριστα το τμήμα του ΤΕΙ Ηπείρου (Eφαρμοσμένων Ξένων Γλωσσών στη Διοίκηση και στο Εμπόριο). Μιλά άπταιστα αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Εργαζόταν στη Δημοτική Αστυνομία Λάρισας. Από το 2014 έχει μεταταχτεί στην Ελληνική Αστυνομία Λάρισας ως ειδικό πολιτικό προσωπικό. Έχει παρακολουθήσει εκπαιδευτικά προγράμματα Grunditg στην Ιταλία, Κύπρο, Αυστρία και Γαλλία, στην αγγλική και γαλλική γλώσσα. Επίσης έχει παρακολουθήσει Εκπαιδευτικά προγράμματα του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης, του Κέντρου Εκπαίδευσης Ενηλίκων και του Ινστιτούτου Δημόσιας Διοίκησης με θέματα που αφορούν την διαφάνεια των μηχανισμών δημόσιων υπηρεσιών και την εξοικονόμηση πόρων στον δημόσιο τομέα καθώς και την διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού. Τον ελεύθερο χρόνο της τον μοιράζει με τα ανιψάκια της, ταξιδεύει στο εξωτερικό, ασχολείται ερασιτεχνικά με την αγγειοπλαστική, διαβάζει λογοτεχνικά βιβλία, τρέχει σε αγώνες και ονειρεύεται. Τα βιβλία της κυκλοφορούν σε μορφή e-book στο www.easywriter.gr, στην Ελληνική γλώσσα, καθώς και στο www.amazon.com στην Αγγλική και Γαλλική γλώσσα και στο www.lulu.com, επίσης στην Αγγλική και Γαλλική γλώσσα.
Η συγγραφέας πιστεύει ότι ‘Στην πραγματικότητα, κάθε αναγνώστης είναι, καθώς διαβάζει, αναγνώστης του ίδιου του του εαυτού.’ Marcel Proust
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση «μεταφυσική», νεοπλατωνική, νεορομαντική, αλλά και «επιστημονική»
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * Κωνσταντίνα Βαλερά, “Αν Οδός”, εκδόσεις Νίκας, Αθήνα 2021, σελ. 48. Σε μια εποχή στερούμενη αξιών και ιδεολογιών ικανών να παρακινήσουν τα πλήθη, να τα εμπνεύσουν και να τα
Περισσότερα -
Διήγημα: «Τα Πιόνια»
Του Παύλου Ι. Αλεξιάδη // * «Τα Πιόνια» Για πέντε βράδια τριγυρνούσα μέσα στην κρύα νύχτα και ήταν ωραία. Το κρύο της νύχτας μου αρέσει, μου δίνει δύναμη, έβλεπα την έρημη Κηφισιά γιατί τέσσερις η
Περισσότερα -
Ποίηση: “Προφήτες του μηδενός”
Γράφει ο Έκτωρ Πανταζής // «να φυλάγεσαι, λέω, τους αυτόχειρες που έγραφαν.» ΤΖ.ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ- Ιστορίες Για Τα Βαθιά -οι ζώνες του κενού πνέουν στο πρόσωπό μας -έχε το νού σου Δίνει η ποίηση στα πιο προικισμένα παιδιά
Περισσότερα -
Ποίηση: “Μια λέξη ελάχιστη”
Tης Χριστίνας Κόλλια // * -στη μνήμη της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ- Μια λέξη ελάχιστη Μου’ λεγες πως τα σπίτια τα παλιά κρατάνε τον υγρό καιρό σε τοίχους που συχνά βουρκώνουν και οι καθρέφτες τους
Περισσότερα -
Το βρώμικο 1978
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Σαντιάγο Ρονκαλιόλο «Η εσχάτη των ποινών», Μετάφραση: Κώστας Αθανασίου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 384 Οι περιπτώσεις που ο αθλητισμός τροφοδοτεί γόνιμα τη λογοτεχνία δεν είναι σπάνιες. Ο Ελληνοαμερικάνος Τζορτζ Πελεκάνος κάνει πολύ πετυχημένους συνδυασμούς
Περισσότερα -
“Το τρένο”
Της Βιολέττας-Ειρήνης Κουτσομπού // Το τρένο Ελένη, 7 ετών, δεκαετία ‘70 Η θεία έμενε στην Αθήνα. Η γιαγιά ετοίμαζε τα πράγματα μας απ’ τη νύχτα και δεν είχα καταλάβει τι όλο έφτιαχνε. Έβαζε κι έβγαζε. Είχε
Περισσότερα -
Η ψυχή και το προπατορικό μύθευμα
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς // «Με λένε Εύα», Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Εκδόσεις Μανδραγόρας 2023, σελ.59 Η ανάγνωση κυρίως της ποίησης, όπως και η σκέψη είναι δύσκολα πράγματα σήμερα, με τόσα τηλεοπτικά σκουπίδια με τα οποία έχουν βεβηλώσει τον πολιτισμό, με
Περισσότερα
