Ποίηση: “Περί πληρωμένων ερώτων”
Γράφει ο Απολλώνιος ο Φαίαξ // *
Σταλάζω τρυφερότητα απ’ τα κορμιά των πληρωμένων κοριτσιών
Γονατίζω, τους βγάζω τις γόβες, φυλώ τα ποδαράκια τους και ζητώ συχώρεση για την ανώφελη ζωή μου
Νιώθω το αμαρτωλό χεράκι τους να χαϊδεύει τα μαλλιά μου αίροντας τις αμαρτίες μου
Κορίτσια εξομολογητές, με την αθώωση του ενόχου στα ζεστά τους χείλη και στην καταδεχτική αγκαλιά τους
Κορίτσια νοηματοδότες της αιματοβαμμένης αποτυχίας μου
Ψυχές του παγωμένου βορρά που επιστρέφοντας στο ψύχος μού άφησαν ενθύμιο μια τούφα απ’ τα μακριά, μαύρα μαλλιά τους για να την αγκαλιάζω τον χειμώνα και να με κρατά ζεστό
…Έχω έναν πανούργο τρόπο να αποσπώ τον κρυμμένο θησαυρό τους
Είμαι μαζί τους καλός, μεσαιωνικός ιππότης, αναγεννησιακός τροβαδούρος, ρομαντικός ποιητής…
Τις βλέπω να κοιτάζονται στον καθρέφτη για ώρα παρατηρώντας απορημένες τον άγνωστο Θείο εαυτό τους
Το στήθος τους γίνεται καλοκαιρινός ουρανός με δυο εκτυφλωτικούς ήλιους
Τα χέρια τους μεταμορφώνονται σε φτερούγες και βιάζονται να κρύψουν μέσα εκεί το μικρό, αδέξιο κοτοπουλάκι τους
…Είμαι στ’ αλήθεια ραδιούργος αλλά η ζωή είναι σκληρή, δε σου χαρίζει τίποτα και ‘γω έχω ματώσει πολλές φορές τα νύχια μου σκάβοντας μάταια για να ξεθάψω μια στάλα αγάπης
Εύη, Μελίνα, Βαλεντίνα, Μπιάνκα, Ρενέ…
Γκαμπριελίτσα μου, σε θυμάμαι σαν τώρα να αφήνεις το μισό δωράκι σου στο κομοδίνο για να έχω και τον επόμενο μήνα δώρο να σου δώσω
Σε σκέφτομαι και δακρύζω…
*Ο Απολλώνιος ο Φαίαξ υπήρξε περιθωριακός συγγραφέας στους μακρινούς 20ο και 21ο αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από το νησί των Φαιάκων, αλλά γεννήθηκε στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του έκανε επανειλημμένες προσπάθειες να επιστρέψει στην ουτοπική πατρίδα, πάντοτε χωρίς επιτυχία. Εκτός από την Αθήνα, έζησε και σε αρκετές άλλες πόλεις. Εξορίστηκε από όλες λόγω του έργου του, το οποίο οι ειδικοί των χρόνων εκείνων χαρακτήρισαν ως ‘‘του κατωτέρου είδους’’. Πέθανε πένης και αγνοημένος. Ιστολόγιο: http://apolloniosofaiax.blogspot.com – Ηλεκτρονική διεύθυνση: apolloniosofaiax@gmail.com
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Τέσσερα στιχουργήματα
Του Αντώνη Κηπουρού // * Χαρόντισα, αρχόντισα Αφέντρα του ερέβους Κουμανταδόρα των ψυχών Των παραστρατημένων Ηρέμησε τη μάνητα Χαλάρωσε τα γκέμια Δεν θα σου φύγουν, δεν μπορούν Οι αλυσοδεμένοι Με του θανάτου τα δεσμά Που κλειδωνιά δεν
Περισσότερα -
Διήγημα: Φράκταλ
της Ελένης Φουρνάρου // * Η γυναίκα διασχίζει τον παραλιακό δρόμο αργά και αφηρημένα. Είναι μαυρισμένη, λυγερή, με ακατάστατα μαλλιά και πρόχειρα ρούχα. Μάλλον μεσήλικη, αλλά δεν της φαίνεται• κρατάει μια νεανικότητα στις κινήσεις και το βλέμμα, που παραπλανούν.
Περισσότερα -
Το ποίημα της εβδομάδας | Ευτυχία Παναγιώτου «Φωτοσκίαση»
Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη- Αυγούστη // Ευτυχία Παναγιώτου «Φωτοσκίαση» Ο ήλιος συνθλίβει το τοπίο, αγνοεί τις σκιές. Τα πράγματα μοιάζουν ίδια κι εξισώνονται. Πρόσωπα δίχως χαρακτηριστικά, μάτια που μισοκλείνουν, προσπαθώντας να φωτογραφηθούν. Πόσο ψεύτικο φως, δίχως αποχρώσεις,
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ψήγματα Ανοικειότητας”
του Χριστόφορου Τριάντη// * Ο ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΣ Θάνατοι έρχονται τα βράδια για τον μισάνθρωπο ….. Σχέδια πλέκει η μοίρα του κάτω από τα βλέμματα των νεκρών … Ασίγαστη πίκρα τρυπώνει στις αίθουσες των θεάτρων … Κάποιον ρόλο ίσως
Περισσότερα -
Ποίημα: “Οι ψαρότοποι”
Γράφει ο Χρήστος Κεραμίδης // Οι ψαρότοποι Βραδιάζει. Οι καρίνες των καϊκιών σκίζουν πάλι τα νερά του κόρφου. Στον μουντό ορίζοντα, χρώματα αλλάζει η θάλασσα από τις σπιλιάδες που τρέχουν πάνω της. Οι καπετάνιοι, όπως
Περισσότερα -
Ο δρόμος της μεγάλης φυγής
Γράφει η Λεύκη Σαραντινού // Malala Yousafzai «Είμαστε αλλού, Κορίτσια της προσφυγιάς», εκδ. Πατάκη Η Malala Yousafzai από το Πακιστάν, η νεότερη κάτοχος Νόμπελ στον κόσμο, κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης το 2013 για τον αγώνα της υπέρ του
Περισσότερα -
Πέντε ποιήματα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ Ακούω την σιωπή να με καλεί σε ατέρμονα διαστρικά ταξίδια Μαζεύω στις φούχτες μου ιερό νερό του Ιορδάνη Δροσίζω το προαιώνιο πρόσωπό μου Με τη χάρη του Θεού συνευρίσκομαι
Περισσότερα
