Fractal
Home / FRACT-ALL / Δοκίμιο: “Απόκρεω- Η ενδιάμεση διαδρομή”
07/06/2017, 12:51 μμ

Δοκίμιο: “Απόκρεω- Η ενδιάμεση διαδρομή”

Του Αντώνη Κηπουρού // *

 

Δεν ήταν από πάντα έτσι τα πράματα. Η διατροφική αλλαγή που επέβαλα στον εαυτό μου, φάνταζε μόνιμη μέσα στην αυστηρότητά της. Ήμουνα διστακτικός στο να πιστέψω στη μακροβιότητά της. Η προηγούμενη πρακτική μου ήτανε ένα πολύ σοβαρό εμπόδιο, κάτι σαν στίγμα. Στο σπίτι μου, έχω στην αυλή ένα χτιστό φούρνο, μεγάλης χωρητικότητας, μια ψησταριά για αμνοερίφια και δύο κινητές ψησταριές ακόμα, μήπως και χρειαζόταν κάποια μετακίνηση αν ήταν ανάγκη. Και τι δεν ψήθηκε εκεί πάνω, από στεριά και από θάλασσα. Γευστική πανδαισία. Όλοι χαρούμενοι. Ένας πίνακας διαχρονικός, το τραπέζι με τα ψαρικά η τα σφαχτάρια, τα κρασιά και τα ανέμελα γέλια των ομοτράπεζων. Κάθε φορά τα ίδια, ώσπου γέμισαν τα χρόνια και η μαζεμένη εμπειρία από τις έρευνες για τη διατροφή, άρχισε να αποδομεί το τοπίο. Στο διαδίκτυο, οι αναφορές και τα videos, ανάψανε τη θρυαλλίδα. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας απομάκρυνε, τουλάχιστον εμάς που ζούμε στις πόλεις, από τις πατροπαράδοτες εικόνες που ξέραμε, με τα άκακα ζώα να βόσκουνε στην εξοχή το δροσερό χορτάρι. Οι εικόνες που ξέραμε, άλλαξαν στο λογισμικό μας σε στοίβες από σφαχτάρια στα ψυγεία των σούπερ μάρκετ. Όλα τακτοποιημένα σε σειρές κατά είδος. Μια εικόνα με καθολική αποδοχή. Οι στοίβες ανεβοκατέβαιναν με την αντικατάστασή τους με νεότερες. Μια καλολαδωμένη μηχανή που δούλευε μέρα νύχτα ασταμάτητα. Οι ανάγκες του ανθρώπου για το κρέας, σε πρώτη προτεραιότητα. Η ιστορία λέει ότι η βελτίωση της εγκεφαλικής λειτουργίας στον άνθρωπο, παρατηρήθηκε από τότε που άρχισε να τρώει κρέας κυνηγίου. Μιλάμε για τους πρωτόγονους. Μεγάλωσε το κρανίο για να χωράει ο αναπτυσσόμενος εγκέφαλος και η εξέλιξη καλά κρατούσε. Η τροφή της κάθε μέρας εξαρτιότανε από το κυνήγι και από τα φρούτα της κάθε εποχής. Αυτό φαίνεται και από τις απεικονίσεις της ζωής των πρωτογόνων στα σπήλαια.

Η εποχή της αθωότητας. Εδώ πάνω γεννήθηκε η ένστασή μου. Τίποτε δεν δικαιολογεί την άμετρη, την άκρατη χρήση του κρέατος που παρέχεται στην αγορά. Αν εξαιρεθεί ένα μικρό ποσοστό που το κρέας είναι ίσως απαραίτητο για τη διατροφή, το μεγαλύτερο ποσοστό αφορά σε μια αλόγιστη χρήση που ακουμπά στον μιμητισμό και την ευκολία, από τότε που το κρέας πήρε τιμή στο χρηματιστήριο αξιών αναξίων του ανθρώπινου προορισμού. Πιστεύω ότι είναι απειροελάχιστο το ποσοστό των καταναλωτών κρέατος που αναλογίζεται τη διαδρομή του σφαγμένου ζώου, από τη γέννησή του, μέχρι το πιάτο μας. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν μονάδες παραγωγής κρέατος, έτσι τις λένε και όχι ζώντων ζώων, με κάθετη υποδομή από τη γέννα μέχρι το πιάτο. Η αρχική εικόνα των βοοειδών, των χοίρων, των αμνοεριφίων και των ορνίθων, είναι πλέον κρεμασμένη στους τοίχους των κρεοπωλείων για τη δυνατότητα επιλογής επί μέρους τμημάτων. Τα παιδιά γνωρίζουν τα κοτόπουλα σαν ξεπουπουλιασμένες μπάλες κρέατος στα ψυγεία και όχι στην αρχική τους μορφή. Η ενδιάμεση διαδρομή είναι αυτή που αποκρύπτεται από τη βιομηχανία παραγωγής κρέατος, εντέχνως. Τα σφαγεία όπου θανατώνονται με τη βιομηχανική μέθοδο, το γδάρσιμο, ο τεμαχισμός και για οικονομία, όλα αυτά με το ζώο να ζει ακόμα, να έχει τις αισθήσεις του και να σφάζεται μέσα στον πόνο, στον τρόμο και την ανείπωτη θλίψη, ανήμπορο να αντιδράσει, κλεισμένο μέσα στη μηχανοκίνητη φυλακή – σφαγείο που είναι εγκλωβισμένο, δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο εφόσον δει το video. Είναι τόση η εξαχρείωση της βιομηχανίας κρέατος, που ρίχνει ένα μια αγελάδα η ένα γουρούνι στο μηχάνημα που το τεμαχίζει ζωντανό, όπως είναι, με το δέρμα, με τις τρίχες, με τις οπλές, σπρώχνοντάς το από τα μεγαλύτερα στα μικρότερα μαχαίρια και τέλος στις μηχανές του κιμά. Μετά από αυτό ακολουθεί η προσθήκη μπαχαρικών και αλατιού και ο σχηματισμός του λουκάνικου, ντυμένου με τη φίρμα της εταιρίας και με τη διαφήμιση να προάγει την ανάγκη της προμήθειάς του απαραίτητα. Οι εικόνες που συνοδεύουν το προϊόν στη διαφήμιση είναι παρέες που ψήνουν τα συγκεκριμένα λουκάνικα η άλλα κομμάτια κρέατος, μέσα σε μια χαρμόσυνη ατμόσφαιρα με τραγούδια και χαμόγελα. Κανενός δεν περνάει από το μυαλό η ενδιάμεση διαδρομή, το τι τρώει αφότου το αποφάσισε. Τα έντερα των ζώων, με το περιεχόμενό τους, τα πιθανά καρκινώματα που φέρουν στο σώμα τους το παραγεμισμένο με αντιβιοτικά και ορμόνες, τόσο για τις μολύνσεις από την ακινησία μέσα στα κόπρανά τους όπως είναι εσταβλισμένα στα στενόχωρα κλουβιά που δεν μπορούν ούτε να στρίψουν, ούτε να αλλάξουνε πόδι, όσο και για την ταχύτερη ανάπτυξή τους που τα κάνουν να μοιάζουν μέσα σε λίγους μήνες, με ζώα ηλικίας κάποιων χρόνων, είναι μια εικόνα που μόνο θλίψη και αποστροφή προκαλεί. Τα κοτόπουλα σε τρεις μήνες μοιάζουν ενήλικα. Οι ορμόνες μεταφέρονται στους καταναλωτές που εμφανίζουν γυναικομαστία. Ο άνθρωπος βγάζει με τα χέρια του τα μάτια του με την καθημερινή κατανάλωση κρέατος. Φορτώνεται κιλά, γίνεται παχύσαρκος, ακολουθεί η υπέρταση, τα καρκινώματα του πεπτικού και μια διαρκής βαρυστομαχιά γιατί η πέψη του κρέατος απαιτεί τέσσερες ώρες. Όλη αυτή η κατάσταση φορτώνει τα νοσήλεια των νοσοκομείων, γεννάει την πολυφαρμακία, μεγαλώνοντας έτσι το οικονομικό έλλειμμα στην υγεία με αποτέλεσμα τη συσσώρευση των οικονομικών υποχρεώσεων στον εθνικό προϋπολογισμό, αναγκάζοντας την πολιτεία να υποχωρεί σε πιέσεις για παροχές διευκολύνσεων σαν αντιστάθμισμα στο δανεισμό, από τα κράτη εκμεταλλευτές. Έχει περάσει η αντίληψη στον κόσμο ότι αν δεν έχει κρέας στο τραπέζι του, είναι αποτυχημένος, είναι φτωχός. Αυτό λανσάρεται με κάθε τρόπο από τη διαφήμιση. Στόχος το κέρδος, με κόστος μια υπερβολική περιβαλλοντική επιβάρυνση στην ατμόσφαιρα και το νερό. Τεράστιες εκτάσεις φυτεμένες με σόγια για τη διατροφή των ζώων, ενώ ξηλώνονται παραδοσιακές καλλιέργειες. Ατελείωτες ποσότητες νερού ξοδεύονται από τη βιομηχανία κρέατος. Όλα αυτά με την ανοχή της πολιτείας, με στόχο την ανάπτυξη της οικονομίας αλλά και την επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Το πρόβλημα έχει βάθος. Τα κέρδη των πολυεθνικών που χρησιμοποιούν το έδαφος και το νερό μας πηγαίνουν στο εξωτερικό, με αντάλλαγμα μια παροδικά ειρηνική διακρατική σχέση. Τα κράτη μάχονται για το εμπόριο. Τα πιο δυνατά σε οικονομία πλέον χρησιμοποιούν τα αδύνατα απομυζώντας τον εδαφικό τους πλούτο. Οι σχέσεις ζούγκλας καλά κρατούν. Οι ψευδεπίγραφες δηλώσεις των παγκόσμιων αρχών, μόνο στην παραπλάνηση στοχεύουν. Όλος ο χρόνος είναι γεμάτος από μέρες αφιερωμένες σε ένα σωρό δραστηριότητες. Μέρα του παιδιού, της ειρήνης, κατά του ρατσισμού, του περιβάλλοντος, της υγείας, της παιδείας, του πλανήτη και πάει λέγοντας. Τελευταία δε φτάνουνε οι μέρες και δύο αφιερώσεις μοιράζονται μια μέρα. Κανείς δεν πιστεύει αυτά τα καραγκιοζιλίκια. Οι λαοί είναι αδύναμοι, όλοι οι λαοί, άσχετα από το που ζούνε είτε σε πλούσια είτε σε φτωχή χώρα και περιμένουνε μάταια την εφαρμογή κάποιων από τις υποσχέσεις των κρατών που αναφέρονται στις αφιερώσεις μέσα στο χρόνο. Η εξουσία ανατεθειμένη στα κοινοβούλια για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, προδίδει μόνιμα τους λαούς, σχεδιάζοντας μόνο το όφελος των ισχυρών. Για μένα μια διαχρονική αφιέρωση θα ήταν ιδανική για την αφροσύνη του ανθρώπου, του συνειδητού καταστροφέα της γης που τον γέννησε. Μετά από όλη αυτή τη γνώση και τη συνειδητοποίηση της βλάβης που προκαλείται από την κατανάλωση κρέατος, πιστεύω ότι θα μπορέσω να ανταποκριθώ σε όλα αυτά που έγραψα. Ο χρόνος θα το δείξει γιατί η ζωή είναι μαργιόλα και ο άνθρωπος αδύναμος σε θέληση να από φύγει τις τρικλοποδιές.

 

 

* Ο Αντώνης Κηπουρός του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη 29 Μαίου 1950, μεγάλωσε στις Σέρρες, πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Α.Π.Θ, ειδικότητα Ουρολογίας, παντρεύτηκε την Μαρία Ζαχάκη, απέκτησαν τρία παιδιά την Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη, συνταξιοδοτήθηκε το 2012 και έκτοτε γράφει.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top