Fractal

Ποίηση fractal: «Απόηχος» απόσπασμα

Του Δημήτρη Γλυφού // *

 

 

 

 

 

Στην πλάτη μου

Ο λόφος

Στάζει κορμιά

Που τα υγρά τους

Καταλήγουν στις αρτηρίες

Μιας πόλης που μαρτυρά

 

 

[στην καντίνα η ερημιά συντάσσει τελεσίγραφα]

Στο βάθος

Μια κυψέλη ρημαγμένη

Μια παρατημένη σιωπή

 

 

[στα στενά η μοναξιά αναπαράγεται αυτόματα]

Μπροστά μου

Φιγούρες φωτίζονται από τηλεοράσεις

Σε σκοτεινούς ορόφους

Γωνιάζουν σε μεσοτοιχίες

Απολογούνται σε έρωτες

Μονών κρεβατιών

Και παραδίνονται άνευ πόρων

Με ανοιχτές κουρτίνες

Και διάτρητα τζάμια

 

 

 

Ο ιδρώτας τους

-αν κάποτε ιδρώσουν-

Βγαίνει

Από το πάτωμα

Κάτω από την πόρτα του υπνοδωματίου

Στο μωσαϊκό του μπαλκονιού

Και από εκεί στα λούκια

Διάφανος όσο ποτέ

 

 

 

[να έλκεσαι, να έλκεις· συγχωρεμένη πτώση]

Μόνο

Η ασφυξία τού έρωτα

Έμεινε

Για αντίλαλος

Να χτυπιέται

Από τοίχο σε τοίχο

Να ξοδεύεται

Σε πλαϊνά παράθυρα

Και ημιθανείς φωταγωγούς

 

 

 

* Ο Δημήτρης Γλυφός γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Νομικά. Η τελευταία του ποιητική συλλογή «Απόηχος» κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις Σμίλη. Έχει εκδώσει επίσης τις ποιητικές συλλογές «Λίγο Πάγο Ακόμα» (Ιωλκός, 2010), «Παρεστιγμένος» (Πανοπτικόν, 2015) και «Αντιχρονισμός» (Σμίλη, 2017).

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top