Fractal

H Αντριάνα Μίνου στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

andriana2

 

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει ποτέ, όταν είστε ερωτευμένοι με κάποιον να δυσκολεύεστε – πολλές φορές να σας είναι ίσως και αδύνατον – να προφέρετε το όνομά του. Λες και το όνομα του αντικειμένου του πόθου σας ξαφνικά αποκτά μαγικές ιδιότητες, περίπου όπως το όνομα του θεού της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος έσπευσε να απαιτήσει από τους πιστούς του να μην προφέρουν το όνομά του επί ματαίω, λες και προφέροντας το όνομά του οι κοινοί θνητοί μπορούσαν με μαγικό τρόπο να αποκτήσουν εξουσία επάνω του. Αυτός ως δείγμα καλής πίστης τους εμπιστεύεται το όνομά του, κι αυτοί ως δείγμα καλής πίστης οφείλουν να μην το προφέρουν επί ματαίω. Δηλαδή ένα συμβόλαιο βασισμένο στην εν δυνάμει τυφλή αμοιβαία εμπιστοσύνη και στα εν δυνάμει επικίνδυνα ανείπωτα μυστικά: άρα άκρως ερωτικό. Κάπως έτσι μου φαίνεται πως και ο ερωτευμένος αποκτά την ψευδαίσθηση ότι κατέχει δύναμη πάνω στον αγαπημένο του, η προφορά του ονόματος είναι κάτι σαν μαγικό ξόρκι που πιάνει μόνο όταν αρθρωθεί από τον ερωτευμένο, και το οποίο οφείλει – ως δείγμα καλής πίστης προς τον αγαπημένο του – να μην το καταχραστεί, αλλά να το χρησιμοποιεί με σύνεση.

Δεν ξέρω αν αυτό που περιγράφω είναι κάποιου είδους ψυχαναγκαστικό σύνδρομο, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες της ψυχιατρικής. Δεν τόλμησα ποτέ να το ψάξω στο google, όπως κάνω με αμέτρητες άλλες ασήμαντες ή σημαντικές απορίες που μου γεννιούνται. Παρόλο που αυτήν τη δυσκολία την έχω από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, από την πρώτη φορά ακόμα που ερωτεύτηκα. Έχω ακούσει μόνο πως η ασθένεια που επιστημονικά ονομάζεται «αφασία», έγκειται στην ολική ή μερική απώλεια των γλωσσικών ικανοτήτων, και ένα είδος της χαρακτηρίζεται από τη δυσκολία να βρίσκει κανείς τα ονόματα των αντικειμένων γύρω του ή ακόμα και την ανικανότητα να κατανοεί τις λέξεις που ο ίδιος παράγει. Μάλιστα, συχνό σύμπτωμα των ασθενών είναι και η «γλωσσική σαλάτα», ένα είδος ακατανόητης λογοδιάρροιας. Στο βιβλίο αυτό λοιπόν, συμβαίνει κάτι τέτοιο: προσπαθώ να μιλήσω για πράγματα και ανθρώπους που μου εμπνέουν ή μου ενέπνευσαν έρωτα, αποφεύγοντας ή μάλλον μην μπορώντας να προφέρω τα ονόματά τους. Αυτή η ιδιότυπη «αναπηρία» ή «βραδυγλωσσία» ή «αφασία» – η οποία, παραδόξως, συχνά εμφανίζεται μεταμφιεσμένη σε λογοδιάρροια – διαπνέει νομίζω όλες τις ιστορίες αυτού του βιβλίου, συνδυασμένη με τις φόρμουλες της ερωτικής μπαναλιτέ, στις οποίες καταφεύγω μάλλον ως αντίδοτο, ως προσπάθεια θεραπείας από την αναπηρία αυτή.

 

andriana1

 

Το φιλμ νουάρ είναι νομίζω η απόλυτη ενσάρκωση των οικείων σχημάτων αυτής της ερωτικής μπαναλιτέ, αφού κατασκευάζεται συνήθως από κλισέ που ως δια μαγείας δε χάνουν τη γοητεία τους. Περίπου όπως τα κλισέ στα οποία υποπίπτουμε όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση έρωτα δεν αφαιρούν καθόλου από τη μαγεία του έρωτα, δεν αποκαθηλώνουν τον αγαπημένο, αλλά ούτε κι εμάς τους ίδιους όταν επιλέγουμε να υποδυθούμε τους ερωτευμένους. Όσες φορές κι αν τα επαναλάβουμε, παραμένουν γοητευτικά με έναν τρόπο σχεδόν αυτιστικό. Εκεί έγκειται για μένα η αθωότητα του ερωτευμένου, η οποία άλλοτε αγγίζει την αφέλεια ή και τη βλακεία κι άλλοτε την παιδικότητα ή ακόμα και την «αγιότητα», εξ’ου και αυτά τα νουάρ βαφτίστηκαν «παιδικά».

Εν τέλει, νομίζω πως αυτή η περίπλοκη παιδικότητα αποτελεί για μένα την αδιαφιλονίκητη δύναμη του ερωτεύεσθαι, την εξουσία του ίδιου του έρωτα πάνω στον ερωτευμένο. Μπορεί επίσης, αν αναρωτηθείτε κι εσείς, να διαπιστώσετε ότι αυτό που απολαμβάνετε περισσότερο όταν αποφασίζετε να υποδυθείτε τους ερωτευμένους είναι αυτή η παιδικότητα που ξαναβρίσκετε στον εαυτό σας. Και ίσως γι’αυτό οι περσόνες τις οποίες υποδύομαι καθώς γράφω τις ιστορίες σ’αυτό το βιβλίο ψάχνουν σχεδόν με μανία και προς όλες τις κατευθύνσεις κάποιον να ερωτευθούν.

 

* Η συλλογή διηγημάτων της Αντριάνας Μίνου, Παιδικά Νουάρ, κυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες

www.andrianaminou.com

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top