Fractal

Διήγημα: “Η λευκή μάσκα”

Του Αντώνη Τζήμα // *

 

f4a

 

Την πρώτη φορά που είδα τον άντρα με την λευκή μάσκα και το ραμμένο στόμα ήταν στην αντανάκλαση στο παράθυρο ενός τραίνου. Στην θέα του και μόνο ένοιωσα τον τρόμο να με κυριεύει.

Γυρίζοντας πίσω, εκείνος δεν ήταν εκεί. Στην επομένη στάση κατέβηκα και τον αναζήτησα στα πρόσωπα των ανθρώπων που περνούσαν.

Τα απογεύματα συνηθίζω να περπατάω μέσα στο δάσος που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μου.

Είχαν περάσει αρκετές ημέρες όταν η εικόνα του φανερώθηκε ξανά μπροστά μου στον περίπατο μου εκείνο το χειμωνιάτικο απόγευμα.

Έστεκε ανάμεσα στα δέντρα. Ακίνητος. Άκαμπτος. Παγωμένος. Τα μάτια του ήταν ορθάνοικτα. Με κοίταζε με επιμονή.

Επέστρεψα στο σπίτι μου πανικόβλητος .

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Κλείδωσα. Κάθισα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και ξεκίνησα να δακτυλογραφώ.

«Την πρώτη φορά που είδα τον άντρα με την λευκή μάσκα και το ραμμένο στόμα ήταν…». Ο αέρας έξω λυσσομανούσε και άκουγα την χαρακτηριστική βοή του. Συνέχισα να γράφω.

«Έστεκε ανάμεσα στα δέντρα. Ακίνητος. Άκαμπτος. Παγωμένος…» έξω από την πόρτα μου άκουγα έντονους θορύβους. Ίσως να ήταν τα κλαδιά των δέντρων που κουνιούνταν από τον αέρα και τίποτα παραπάνω.

«Για να ξορκίσω αυτό τον δαίμονα έπρεπε να γράψω για αυτόν…» συνέχισα να ακούω τους θορύβους έξω από την πόρτα. Ίσως ήταν τα κλαδιά. Ήξερα πως δεν ήταν.

Σταμάτησα. Κοίταξα στο περίγραμμα της οθόνης. Η παραμορφωμένη εικόνα του βρισκόταν εκεί.

Ο άντρας με την λευκή μάσκα και το ραμμένο στόμα ήταν ήδη πίσω μου.

 

* Ο Αντώνης Τζήμας είναι τριάντα τριών χρονών και του αρέσει να σκαρώνει διηγήματα. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως προπονητής ιππασίας.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top