Fractal
Home / FRACT-ALL / Δύο ποιήματα: “Ερώτημα” & “To υπόγειο”
21/09/2016, 10:55 πμ

Δύο ποιήματα: “Ερώτημα” & “To υπόγειο”

Του Αντώνη Κηπουρού // *

 

 

f6

 

ΕΡΩΤΗΜΑ

 

Αυτός που βλέπει από ψηλά

Μας έχει όλους ταγμένους

Στου δε βαριέσαι τον Μολώχ

Τις μύριες όσες προσευχές

Του τάζει ο κοσμάκης

Να του γλυκάνει τις πληγές

Που έρχονται απ’ ολούθε

Κι εκειός ανήμπορος κοιτά

Ποια πρώτα ν’ αποκρούσει

Σκέψη καμιά για επίθεση

Μόνο για άμυνα έτσι

Που να τον λυπηθεί

Και να τον ξεκουράσει

Έστω για λίγη απαντοχή .

Μοιάζει πατέρας τρομερός

Ίδιος πάτερ φαμίλιας

Τη γνώμη του να μη μπορεί

Κανείς ν’ αμφισβητήσει

Η τρομερή του η ματιά

Δρεπάνι του Ιούνη

Η απόφασή του τελική

Του Δράκοντα ο νόμος

Η παρουσία του ωσεί

Τρούλος Αγιά Σοφίας

Εικόνα ακίνητη θαρρείς

Και βλέπει και δεν βλέπει

Κι όλο απαιτήσεις από μας

Τέτοιες που φόντα θέλουν

Που τις σερβίρει ευγενικά

Σαν θέλεις ακολούθα

Μα σαν δεν θέλεις πρόσεχε

Διάπλατη θα ‘ναι η πόρτα

Αν τύχει και μετάνιωσες .

Κι όμως μας ρίχνει σε φωλιές

Φιδιών μεσ’ σε λιβάδια

Γάργαρες λίμνες με νερό

Φαρμάκι για το στόμα

Κι άλλα τόσα καθημερνά

Που πρέπει να ερμηνεύσεις

Με διάθεση να συγχωρείς

Όταν οι άλλοι φταίνε

Κάθε βήμα και δίλημμα

Και συ να καταλάβεις

Των ημερών το μήνυμα

Κι ας μην μπορείς να νιώσεις

Τι τάχα λένε όλ’ αυτά

Που σε πλακώνουν έτσι

Ώστε η ανάσα να ‘ναι αυτό

Που πρώτα απ’ όλα θέλεις

Κι ύστερα να ‘ρθει η υποταγή

Νερό μέσα στην ξέρα

Για να κοπάσουν οι δαρμοί

Και του μυαλού η τυράννια

Γιατί η ζωή σου έφυγε

Κρατώντας την προσπάθεια

Όχι της κόντρας, μα του νου

Που να το νιώσει θέλει

Καθώς ταγμένος είναι

Ν΄ αντιλαμβάνεται αυτά

Με όσα τον προικίσαν

Και που τα λένε κάθε τρεις

Και λίγο, όλοι εκείνοι

Που με την πλάνη κυνηγούν

Την κάθε αμφιβολία

Να τη σκοτώσουν σαν τη βρουν

Αυτή τη μάννα – μήτρα

Που ερωτήματα γεννά

Και πειστικά τα θέτει

Για εξέταση καλόπιστη

Τέτοια που ν’ αποδείξει

Πως όλα όσα γίνονται

Έχουνε κάποιο λόγο

Που εμείς καταλαβαίνουμε

Ωσάν τον μόνο λόγο

Στη γης να ησυχάσουμε

Και τίποτε απ’ όλα αυτά

Πια να μη μας τρομάζει

Εμείς ζητάμε κάλυψη

Και καλοσύνη πατρική

Να μη ζητάει το μυαλό

Λύση στα αναπάντητα

Και ήσυχο ν’ ακολουθεί

Την πεπατημένη

Για ευτυχία αέναη

Αλλά νομίζω είναι αυτό

Ανύπαρκτης προσπάθειας

Ζητιάνου αμοιβή .

 

 

 

ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ

 

Δώσε μου κάτι παλιακό

Να δω , να το μυρίσω

Να ‘χει τη μούχλα του καιρού

Τη σκόνη του απάνου

Μια έτσι με το δάχτυλο

Και φαίνεται απ’ ολούθε

Η δαχτυλιά στο μέταλλο

Στο ξύλο η ό,τι άλλο

Καιρό που είχε να φανεί

Το είναι του να δείξει

Να με τυλίξει από παντού

Κάποια παλιά ανάμνηση

Σαν εβδομαδιαία

Φωτογραφία του καιρού

Αχνό καφέ η πατίνα

Στα πρόσωπα, στα πράγματα

Βλέπω τον καλλιτέχνη

Μαύρη κουκούλα να φορά

Τον τρίποδα στημένο

Σαν έντομο υπερφυσικό

Που φθάνει ως το μέλλον

Η εικόνα του απ’ τα παλιά

Και φέρνει αναμνήσεις

Που δένουνται με μυρουδιές

Τις νιώθω έτσι ατόφιες

Που αφορούνε πράγματα

Αισθήσεις, καταστάσεις

Είτε που ήταν με χαρές

Είτε που ήταν με λύπες

Είτε αδιάφορες μπορεί

Ξώφαλτσα να περνούσαν

Και κάθομαι εκστατικός

Ακίνητο το βλέμμα

Ν΄ αναπολώ μη θέλοντας

Όλα εκείνα που ήρθαν

Στου υπογείου τη σκοτεινιά

Και στου μυαλού τη λάμψη

Ζωντάνεψαν, κουνήθηκαν

Τινάξανε τη σκόνη

Και τη ζωή τους πήρανε

Ξανά όπως είχε φύγει

Μία στιγμή για όλ’ αυτά

Κι ερχόμαστε στα ίδια

Ξυπνούμε από το ξάφνιασμα

Που πέσαμε στα πίσω

Και μ’ ένα ψευτογέλιο μας

Περάσανε θα πούμε

Και θα διαβούμε τα σκαλιά

Να βγούμε απ’ το υπόγειο

Της λήθης, το δικό μας.

 

 

 

* Ο Αντώνης Κηπουρός του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη 29 Μαίου 1950, μεγάλωσε στις Σέρρες, πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Α.Π.Θ, ειδικότητα Ουρολογίας, παντρεύτηκε την Μαρία Ζαχάκη, απέκτησαν τρία παιδιά την Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη, συνταξιοδοτήθηκε το 2012 και έκτοτε γράφει.

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top