Ποίηση: “Eικόνα”
Του Αντώνη Κηπουρού // *
Τα πόδια του ξυλιάσανε
Στα μουσκεμένα τρύπια παπούτσια του
Οι κοντές ζαρωμένες κάλτσες του
Δεν ζέσταιναν τα αδυνατισμένα καλάμια του
Καμπουριασμένος έτρεμε σύγκορμος στη γωνιά
Με ένα παλτό να πλέει πάνω του
Τα μαλλιά του τα ‘παιρνε ο αέρας όπου να ναι
Ασκεπής , με το βλέμμα άγρια λύπη για τη φάση του
Κι ένα θυμό που του τρεμόπαιζε τα ρουθούνια
Κρατούσε ένα κύπελλο μεταλλικό
Να μαζεύει κέρματα, ψήγματα συμπόνιας
Εισιτήρια συγχώρεσης για τους δότες
Μάλλον εμπόδιζε , αν όχι με την επαιτεία
Ίσως με την γενική εικόνα που τον εμπεριείχε
Νιώθοντας ξένος μέσα στο κάδρο των ανέμελων
Χωρίς προοπτική μεταβολής στο χάλι του
Συχνά περνούσε από το μυαλό του να παραιτηθεί
Ήταν τόσο βολική αυτή η σκέψη
Θα τον απήλλασσε από τη διαρκή έννοια
Της μίζερης ύπαρξής του, τον γέμιζε με μια
Ζεστασιά πρωτόγνωρη, ξεχασμένη από τα μικράτα,
Με φόντο λιακάδα , εξοχή και χαλάρωση
Από αναπόδραστη θαλπωρή
Θα ‘θελε κι αυτός να γυρνάει με κανα δυό τσάντες
Στο καλοβαλμένο σπιτικό του ,
Χωρίς το μόνιμο κενό στο στομάχι του, φορώντας ζεστά ρούχα
Όπου θα τον περίμενε το γυναικάκι του
Να του ζεστάνει τα ξεχασμένα , παγωμένα αχαμνά του.
Του φαινόταν εύκολο , δίπλα περνούσε το τραμ
Κάθε λίγο, κόσμος ανεβοκατέβαινε
Τα σκαλιά των διαθέσεών του
Χωρίς ενοχές για την διπλανή εικόνα
Γι αυτούς δεν υπήρχαν σκέψεις απόγνωσης
Τα όρια ήταν αδιάβατα
Όπως έτυχε του καθενός , έφταιγε ή όχι
Ταμείο λοιπόν, μένεις ή φεύγεις
Ένα μικρό βήμα αιώρησης
Πριν από τον ήχο στάσης του τραμ .
* Ο Αντώνης Κηπουρός του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη 29 Μαίου 1950, μεγάλωσε στις Σέρρες, πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Α.Π.Θ, ειδικότητα Ουρολογίας, παντρεύτηκε την Μαρία Ζαχάκη, απέκτησαν τρία παιδιά την Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη, συνταξιοδοτήθηκε το 2012 και έκτοτε γράφει.