Ποίημα: “Αντλαντίς”
Γράφει ο Απολύτως Διαλλακτικός // *
Ήρθε η εποχή της ξηρασίας και στέγνωσαν τα δάκρυα
Στο ρυάκι έχουν μείνει μόνο πέτρες χώματα
και η στιγμή της περασμένης άνοιξης
Υπό του καιόμενου Ηλίου στέρεψε το πηγάδι της ανάμνησης
Της ερήμου οι άνθρωποι πάντα μεγαλόκαρδοι
Σου προσφέρουν το μαγικό βοτάνι αυτό που σβήνει τις πληγές
Με ιστορίες και μύθους παλαιών πολιτισμών
Που ξέρουν να μετρούν τα μονοπάτια της σιωπής
Τη σοφία που κάποτε ζητούσες ψάχνεις τώρα διψασμένος
Μέσα στα άγρια βάτα τα χέρια σου ματώνουν πάλι
Ψιθυρίζοντας λαϊκό τραγούδι θλίψης και οργής
Σα μια ψευδαίσθηση ανυπότακτης ελπίδας
Κομμάτι χαμένης Αντλαντίδας
Ένα λευκό ξύλο στέκει ορθό
Πάνω του χάραξες δυο λέξεις
Είμαι αληθινός
* Ο Απολύτως Διαλλακτικός είναι διδακτορικός φοιτητής Εφαρμοσμένης Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Austin, Texas. Αρχικά από τη Θεσσαλονίκη και τώρα στις ΗΠΑ πραγματεύεται με την ίδια γνήσια αγάπη του ερασιτέχνη την κριτική τέχνης και τη συγγραφή ποίησης στο ομώνυμο blog του.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Αθάνατος”
26/03/2024, 8:26 μμ -
Ποίημα: “Μαγική πόλη”
26/03/2024, 8:25 μμ -
Ποίημα: “Μια στιγμή”
26/03/2024, 8:24 μμ -
Διήγημα: «Απάνω τους ωρέ Έλληνες»
26/03/2024, 8:22 μμ -
Δύο ανέκδοτα ποιήματα
26/03/2024, 8:20 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
«Κύριε Διοικητά», Romain Slocombe
της Κατερίνας Μαλακατέ // Βιβλίο λαχταριστό που δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου, το «Κύριε Διοικητά» του Romain Slocombe με έβαλε σε σκέψεις μήπως έχω αδικήσει τα τελευταία χρόνια την Γαλλική λογοτεχνία και θα έπρεπε να
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ανν@πλασμα”
Της Άννας Ζανιδάκη // Ανν@πλασμα Στο πονεμένο της μυαλό , σειρά τώρα είχε εκείνο το κατάπλασμα, που της έλεγε η μανούλα της, για να καταπραύνει τα εντερικά της επεισόδια και τα κοιλιακά της άλγη. Μα μόνο εκείνη δεν το ήξερε όλο αυτό, καθώς τα άλγη αυτά συνεχίζαν τις εισρροές τους στα κοιλιακά της τοιχώματα, αφού η ψυχούλα τους θορυβήθηκε τόσο και τραντάχτηκε άλλο τόσο. Το ξερε εξ αρχής πως κανένας δε θα ταν σε θέση να αντιληφθεί και τον πόνο της, μα το δάκρυ της, μήνες τώρα πάγωσε και τα κρυσταλλάκια του μετρούσαν τα ξενύχτια του είναι της όλου. Έστεκε μόνη της απέναντι απ την παρηγοριά της και συμμετείχε πάντα ενεργά, καθώς δεν είχε αντιληφθεί πόσο τα πονούσε, αλλά ξέρετε, ήθελε να βγάλει την πίκρα της και τον καημό της, ίσως και ακούγοντάς τα. Έτσι κι αλλιώς τα πλήκτρα της είχαν απομείνει για να σκοτώνουν της μοναξιάς της το απάνεμο λιμάνι, καθώς διέπρεπε η μοναξιά αυτή, έναντι των άλλων της των συναισθημάτων. Συναισθήματα
Περισσότερα -
Ποίηση: “Το τέλος”
Του Χριστόφορου Τριάντη // * Ταξίδι αλαργινό μακριά από μηχανές και θαυματοποιούς. Και λίγο πριν το δειλινό στα καπνοχώραφα άνθισαν τ’ αστέρια, σαν μια υπόμνηση ελπίδας. Οι μάγισσες έστησαν χορούς στα βουνά με τους ασφοδέλους για να
Περισσότερα -
Ποίηση: “Μισώ το καλοκαίρι”
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη // “Μισώ το καλοκαίρι” Μισώ το καλοκαίρι που μακριά από εμένα σε παίρνει. Και εκεί που σου κράταγα το χέρι, τώρα μόνη η καρδιά περνοδιαβαίνει. Θα φύγεις διακοπές για λίγες μέρες
Περισσότερα -
Ζωή Γεροστάθη: «Τα ίδια τα παιδιά ήταν αυτά που με οδήγησαν στην συγγραφή των βιβλίων μου»
Συνέντευξη στην Έλενα Νταβλαμάνου // Με μεγάλη επιτυχία παρουσιάστηκε στο Public του Βόλου, το βιβλίο «Χοπ, τρύπωσα» από την ΗΡΑ Εκδοτική, της εκπαιδευτικού και συγγραφέως κ. Ζωής Γεροστάθη. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο παιδικό βιβλίο, με έναν ευρηματικό τίτλο,
Περισσότερα -
Η ρατσιστική ιστορία των Αφροαμερικανών
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Γιώργος Σχορετσανίτης, “Το τριπλό αλγεινό ταξίδι των Αφροαμερικανών”, εκδόσεις Οδός Πανός, Αθήνα 2019 Η δουλεία και το δουλεμπόριο από τα αρχαία χρόνια αποτελούσε συνηθισμένη πρακτική σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτός ο τραγικός
Περισσότερα -
“Ο χορός της απειθαρχίας”
Γράφει ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου // * Σκέψεις πάνω στο επικό ποίημα της Δήμητρας Κουβάτα “Οσμαντάκα Λάζαρος” από την ποιητική συλλογή “Καθαρό Οινόπνευμα” των Εκδόσεων Μανδραγόρας, 2020 Οσμαντάκα Λάζαρος Και τάχα γλίστρησαν στον θάλαμο από τους τοίχους τα
Περισσότερα