«Έτσι επιστρέφουμε στη φύση»
Γράφει η Αγγέλα Γαβρίλη //
“Αντίστροφη ενηλικίωση”, Νίκος Σκούφος, Ποίηση, Εκδόσεις Momentum, σελ. 72
Στην πρώτη του εμφάνιση στο πεδίο της ποίησης, ο 22χρονος Νίκος Σκούφος καταθέτει μια συλλογή γεμάτη λυρισμό και ευαισθησία χρησιμοποιώντας σύμβολα και εικόνες που εντυπώνονται στη μνήμη του αναγνώστη μέσα από τη δύναμη των στίχων του. Χωρισμένα σε πέντε ενότητες με εσωτερική σύνδεση που ακολουθεί την εσωτερική ροή του ποιητικού του στοχασμού, παρουσιάζει ποιήματα στα οποία η ιδιαιτερότητα της ποιητικής του φωνής αποκαλύπτεται μέσω της «λοξής» ματιάς που διακρίνει πέρα από το προφανές, την επιφάνεια, τα όρια που θέτουμε και μας θέτουν. Sotto voce, μας οδηγεί σε έναν αντίστροφο, ονειρικό και συχνά σουρεαλιστικό κόσμο, όπου το σύμβολο γίνεται ο μίτος για να πορευτούμε στις εκτάσεις του ανθρώπινου ψυχισμού («Τα ψάρια μάς τρέφουν, μας προσέχουν σαν γονείς», Εν πλω).
Ξεκινώντας από έναν «βαθιά κομμένο λώρο» και κλείνοντας με την επιστροφή στην αγκαλιά της φύσης, όλος ο κύκλος της ανθρώπινης ζωής δηλαδή, ο Νίκος Σκούφος καταγράφει στίχο-στίχο την πορεία της «αντίστροφης ενηλικίωσης»: την είσοδο στην πραγματικότητα, σχεδόν βίαιη και πειθαναγκαστική, τη βίωση και την άρνησή της, την ψυχολογική φυγή αλλά και τη δημιουργία που δίνει διέξοδο και ανοιχτωσιά, τη μοναξιά αλλά και την αναζήτηση του άλλου ανθρώπου, την ελπίδα, την απογοήτευση και την ελπίδα ξανά, τα «κλουβιά» που φοράμε και μας φορούν στη διάρκεια της ζωής μας, το φόβο και τον πόνο, το θάνατο αλλά και την Άλλη Πλευρά, εκείνη των αγαπημένων νεκρών που μας συντροφεύουν, δεν μας απειλούν.
Η ποίηση του Νίκου Σκούφου έχει πράγματι μια σκοτεινιά που όμως δεν είναι απειλητική, αλλά παρηγορητική, αφού το σκοτάδι και όσοι το κατοικούν μοιάζουν -και είναι- οικεία: «Σκοτωμένοι κρίνοι με κυκλώνουν/ νιώθω τόσο οικεία που με φωνάζουν αδελφό» (Συγγένεια).
Η νιότη έχει τη δική της μελαγχολία, αλλά η ποίηση στην «Αντίστροφη ενηλικίωση» ξεφεύγει από αυτή την ηλικιακή φόρμα: πρόκειται για τη μελαγχολία της ύπαρξης που αντιλαμβάνεται την αναπόφευκτη φθορά και τη θνητότητα, αλλά ταυτόχρονα κατανοεί ότι μπορεί να την ξεπεράσει με τη φυγή προς τα εμπρός ή μερικές φορές προς τα μέσα, στα εσωτερικά μας τοπία:
«Ανεκμετάλλευτα χωράφια ονείρων
δακρύων βάλτοι προεκτάσεις
ξεχειλισμένες ίσως μετά ξηρασίας».
(Παράδεισος)
Διαβάζοντας τα ποιήματα της συλλογής, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται, σχεδόν με ανακούφιση, την αυθεντικότητα της φωνής του νεαρού ποιητή: καθαρή, γνήσια, δική του και μοναδική, σε μια εποχή όπου οι νέοι ποιητές αναζητούν συχνά φτιασίδια και τεχνάσματα για να εντυπωσιάσουν. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η ποιητική του Νίκου Σκούφου δεν έχει ρίζες: όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό του, οι ποιητικές του επιρροές είναι οι Γιάννης Ρίτσος, Μίλτος Σαχτούρης, Κώστας Παπαγεωργίου, οι Έλληνες μεταπολεμικοί ποιητές καθώς και οι Αρθούρος Ρεμπώ, Ανρί Μισώ και Στεφάν Μαλαρμέ. Το τελικό αποτέλεσμα όμως, είναι η δική του ερμηνεία του κόσμου (κάθε αξιόλογο καλλιτεχνικό έργο αυτό ακριβώς είναι) και το χτίσιμο ενός εσωτερικού σύμπαντος που κατορθώνει να το επικοινωνήσει με επιτυχία στον αναγνώστη αλλά και να αναδείξει εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν την κοινή ανθρώπινη εμπειρία που όλοι βιώνουμε.
Περιμένω πολλά από τον Νίκο Σκούφο στο μέλλον και είμαι σίγουρη πως θα κοσμήσει με τη δουλειά του τη νέα γενιά των ποιητών στην οποία ανήκει. Κλείνοντας, ένα από τα ποιήματα της συλλογής με το οποίο ρίχνει την αυλαία, μέχρι το επόμενο ποιητικό του βήμα:
Επιστροφή
Γόνατα φθαρμένα από κουβάλημα εβένινων συμβόλων.
Πλευρά λαβωμένα από καιρό,
μα τραύματα ακόμα ζωντανά.
Αδηφάγα αγκάθια κολλημένα
σε σκελετό από νερό μεθυσμένο.
Τα μαλλιά σαν στάχτες ανεμίζουν στις σκουριές.
Έτσι επιστρέφουμε στη φύση.
Ο Νίκος Σκούφος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1993. Είναι τελειόφοιτος της σχολής Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ενώ έχει κάνει πρωταθλητισμό καλαθοσφαίρισης με δύο πανελλήνια πρωταθλήματα. Αγαπά τα ταξίδια, και ταξιδεύει όσο περισσότερο μπορεί. Οι ποιητικές του επιρροές είναι οι Γιάννης Ρίτσος, Μίλτος Σαχτούρης, Κώστας Παπαγεωργίου, οι Έλληνες μεταπολεμικοί ποιητές καθώς και οι Αρθούρος Ρεμπώ, Ανρί Μισώ και Στεφάν Μαλαρμέ. Η Αντίστροφη ενηλικίωση (εκδόσεις Momentum) είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Έξι ποιήματα
Της Δέσποινας Αυγουστινάκη // * Ποιο το σπίτι της; Έχει άραγε «χώρο» η ποίηση; Συναθροίζεται σε χώρους ποιητών, σε σπίτια ποιημάτων; Ανασαίνει σε μέρη « ποίησης»; Τρέφεται με λέξεις άκρως ποιητικές; Έχει άραγε «χώρο»
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η ανεξίτηλη πανσέληνος του Αυγούστου.”
Του Γιώργου Ρούσκα //* Πηγαίνετε όπου θέλετε. Αφήστε με μόνη μου. Το ξεχάσατε; Πανσέληνος σήμερα. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα; Η μέρα μου. Στο δώμα θα είμαι. Δικαιούμαι και εγώ δυο ώρες για ’μένα. Χαίρετε. Παίρνει το ποτήρι
Περισσότερα -
7o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ: Ξεφυλλίζοντας το 2015: 8 Συγγραφείς προτείνουν 36 βιβλία για το 2015 της Ελένης Γκίκα Ημερολόγια και Λευκώματα ακριβώς όπως σας αρέσει! της Ελένης Γκίκα ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: Πως και γιατί από το 1974 μέχρι σήμερα του Τάκη
Περισσότερα -
Εξ Αποστάσεως: Η Κρίση της Ελλάδας με το Βλέμμα ενός Απόδημου!
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // Η παρουσίαση του βιβλίου στο Μόντρεαλ Στην κατάμεστη αίθουσα του Ελληνικού Κοινοτικού Κέντρου έγινε την Παρασκευή η παρουσίαση του βιβλίου «Εξ Αποστάσεως» το οποίο φέρει τη συλλογή πολιτικών κειμένων του προέδρου της Ελληνικής
Περισσότερα -
Πιέρο Μαρτινέτι. Η μοναξιά ενός «ανεπίκαιρου» φιλοσόφου
Γράφει ο Παναγιώτης Τσιαμούρας // * Πιέρο Μαρτινέτι, «Η ψυχή των ζώων», εισ.-μτφ.-επίμ. Παναγιώτης Τσιαμούρας, Αθήνα, Κυαναυγή, 2019, σ. 248. Πιέρο Μαρτινέτι, «Το ευαγγέλιο. Με εισαγωγή και σχόλια», μτφ. Παναγιώτης Τσιαμούρας, πρόλ. Αμεντέο Βιγκορέλι, Αθήνα, Δρόμων, 2022,
Περισσότερα -
Ιστορίες Μέλλοντος: “Μαζί”
Της Αγγέλας Γαβρίλη // * Η γυναίκα απέναντί της την κοιτούσε με αυστηρό βλέμμα. Βλέμμα που περιείχε πίσω από την τυπικότητα, ένα είδος χαράς για τη δύσκολη θέση στην οποία την είχε φέρει. Καμία από τις δύο δεν
Περισσότερα -
Η σύμπλευση του Απόλλωνα του φωτός με τον γήϊνο δοξαστικό Διόνυσο
Γράφει η Αριστούλα Δάλλη // Διονύσης Στεργιούλας, «Το πιο ωραίο τοπίο», ποίηση, εκδ. Νησίδες, 2023. Σε ένα βιβλίο λογοτεχνίας ο τίτλος και το εξώφυλλο είναι το πρώτο ερέθισμα περιέργειας και επιθυμίας για τον αναγνώστη να γνωρίσει το περιεχόμενο
Περισσότερα
