Η φυσική πολυτέλεια της ποίησης
Γράφει ο Νικολάι Μίλτσεφ //
Βασίλειος Φλαμπουράρης, «Ανθρώπινο σημειωματάριο», εκδόσεις Ιωλκός, 2018
Πριν σε συνεπάρει σε μια άλλη διάσταση και σε απαλύνει, η ποίηση σε διδάσκει να παρατηρείς. Να κοιτάς στην αυλή σου, πίσω από τη γωνία του δρόμου, πίσω από τον κάδο, στον ουρανό. Κοιτάζοντας με τα μάτια της ποίησης σημαίνει να βλέπεις. Να βλέπεις πράγματα που υπάρχουν, αλλά που έχουν άλλο νόημα. Να τα βλέπεις καθώς έρχονται από την πραγματικότητα, και στη συνέχεια εξαφανίζονται σε σας.
Αυτή είναι η ποίηση του Βασίλειου Φλαμπουράρη – και ώριμη και απώτερη-αντίπερα. Πάντα πίστευα ότι η καλή ποίηση είναι πρωτίστως μια λεπτομέρεια που σημαίνει και λόγος. Μια λεπτομέρεια που συνοψίζει. Και στο σπουργίτι και στις γάτες και στην παριζιάνικη patisserie και στη μητέρα που είναι μητέρα και αστέρι στον ουρανό – είναι ποίηση, γιατί μπορείς να τα αισθανθείς μέσα στο δέρμα σου και να τα ψάξεις βαθιά μέσα στις αισθήσεις σου.
Με την πρώτη ματιά, η ποίηση του Φλαμπουράρη είναι σαν την ποίηση για την τσέπη και το χέρι σας – νομίζεις ότι μπορείς να τη μεταφέρεις παντού μαζί σου. Αλλά αυτό είναι μόνο ένα αλίευμα-δόλωμα. Και η πρώτη αίσθηση. Η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι στίχοι στέκονται εκεί που πρέπει όπου βρίσκονται – πέρα από το πραγματικό, και εσύ απλά μόνο τους θυμάσαι. Τους θυμάσαι όμορφα και βαθιά. Είμαι χαρούμενος με το γεγονός ότι η λακωνικότητα σ’ αυτούς τους στίχους είναι εκτός μόδας, η οποία μου υπενθύμισε πρόσφατα ξένα, ως επί το πλείστον ανατολίτικα μοτίβα. Εδώ όμως συναντούμε χαρακτηριστικά παραδείγματα της λυρικής μινιατούρας, που για μένα έχει τα σημάδια και τα στοιχεία της αρχαιότητας.
Βασίλειος Φλαμπουράρης
Έχω ακούσει ότι η πολυτέλεια δεν φαίνεται, αλλά δείχνει να είναι το πιο φυσικό πράγμα. Αυτό συμβαίνει με το «Ανθρώπινο σημειωματάριο». Εδώ η πολυτέλεια της ποίησης, επίσης, δεν είναι προφανής, αλλά φαίνεται σαν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Τέτοια ποιήματα είναι εύκολο να διαβαστούν, αλλά τα σκέφτεσαι για πολύ καιρό και παραμένουν μαζί σου, για να είναι μαζί σου αλλού, και να σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα μαζί τους, και μερικές φορές – να σε θεραπεύουν. Χαίρομαι και είμαι πραγματικά ευτυχής που τέτοιοι στίχοι, μεταξύ άλλων, θεραπεύουν. Μας αντιμετωπίζουν με μια ξεχασμένη, φυσική ομορφιά. Γιατί όταν εσύ και η αυλή, και το τζάκι, και το σπουργίτι είναι ουρανός – τότε όλα είναι ψηλά. Και μπροστά στα μάτια σας.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Συντριβή”
Του Χρήστου Κεραμίδη // * ΣΥΝΤΡΙΒΗ Βήματα αργά μαρμαρώνουν εικόνες. Παρελθόν που συντρίβεται απ’ το αδίστακτο παρόν. Όνομα που δεν φώναξες. Άρθρωσες μόνο τις συλλαβές του. Τα πλήθη τρέχουν. Χειροκροτούν τους επελαύνοντες. Υποκλίνονται
Περισσότερα -
-
Η Κική Κωνσταντίνου στο Εργαστήρι του συγγραφέα
«Και πώς θα την ονομάσεις;» με ρώτησε. «Η Αγάπη Δηλώνει Παρών», απάντησα και προφανώς από την έκφραση του προσώπου μου κατάλαβε πως κάποια «παγίδα», έκρυβα. «Παρόν με όμικρον..», συνέχισε Θυμάμαι σαν τώρα πως χαμογέλασα. «Παρών με ωμέγα», επανέλαβα
Περισσότερα -
Μαγικός ρεαλισμός και ενσυναίσθηση
Γράφει η Χρύσα Νικολάκη // * Μαρία Καλτσή «Τσουλήθρα στο ουράνιο τόξο», εκδ. Υδροπλάνο Η Μαρία Καλτσή σε αυτό το υπέροχο ονειρικό παραμύθι “Τσουλήθρα στο ουράνιο τόξο”, υμνεί την αδελφική φιλία που αποδεδειγμένα πολλές φορές έχει αξία μεγάλη
Περισσότερα -
Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ // Διαστρωμάτωση-εξέλιξη-επιδράσεις (Α’ ΜΕΡΟΣ)
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // * Εισαγωγή «Οικουμενικότητα χριστιανική και ρωμαϊκή παγκοσμιότητα αποτελούν τους δυο πόλους της βυζαντινής αυτοκρατορικής ιδεολογίας που δεν έπαψε ποτέ να καθοδηγεί το έργο των Βυζαντινών κατά τη μακρά ιστορία τους».[1] Αυτές οι
Περισσότερα -
Μια νοητή πραγματικότητα
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Μαρία Λάτσαρη «Εν δυνάμει πραγματικότητα», εκδόσεις Μανδραγόρας Στην προμετωπίδα του βιβλίου μια φράση του C.S. Sherrington: […]ο νους σπάνια, ή μάλλον ποτέ, δεν αντιλαμβάνεται κάτι με απόλυτη αδιαφορία, δηλαδή χωρίς «συγκίνηση». Όλα συνδέονται
Περισσότερα -
Ποίηση: “Γυρισμός”
Της Σταυρούλας Γιώτη // Γυρισμός Ο δρόμος του γυρισμού βραχύς. Δεν αργεί να φανεί η στροφή Όλα τα ‘χεις ξαναδεί Μόνο τα μικρά μωβ αγριολούλουδα Πλάι στις γραμμές του τρένου Δεν είχες προσέξει
Περισσότερα
