Fractal

Ένα ποίημα: “Ανθρώπινο ποτάμι”

Της Μαρίας Κατεινά // *

 

 

978-960-03-5671-7b1

Φωτογραφία: Γιάννης Μπεχράκης

 

 

Ανθρώπινο ποτάμι

 

Ανθρώπινο ποτάμι

τη μαύρη άσφαλτο πλημμυρίζει.

Αναδύεται μεσ’ από βράχους απόγνωσης

ξεφεύγοντας το βέβαιο θάνατο.

Δίνες νερού τα κεφάλια των παιδιών

ζηλεύουν τα άλλα, εκείνα της όχθης,

να παίζουν στην ασφάλεια της αυλής τους.

Αφρισμένα τα μάτια των μεγάλων

ψάχνουν σε μακρινό ορίζοντα

ένα σπίτι, που όλο πλησιάζει

κι όλο απομακρύνεται.

Φουσκώνει απελπισμένο

το ποτάμι, φουσκώνει

και τη μαύρη άσφαλτο πλημμυρίζει.

Ε εσείς που δε βρέχετε τα χέρια!

να τα φοβόσαστε τ’ ανθρώπινα ποτάμια

 

 

 

* Η Μαρία Κατεινά γεννήθηκε στον Καναδά από Έλληνες γονείς. Σε ηλικία 5 ετών επέστρεψε στην Άθήνα, όπου ζει μέχρι και τώρα. Τελείωσε το Ιστορικό-Αρχαιολογικό της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και εργάζεται ως καθηγήτρια στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τον τελευταίο καιρό δοκιμάζεται στη φωτογραφία και στην ποίηση.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top