Fractal
Home / Η τέχνη της ζωής: Vivere pericolosamente / Άντε και καλά κρασιά!
19/09/2017, 9:52 μμ

Άντε και καλά κρασιά!

Γράφει [και ζει] η Μαίρη Πετρούλια //

 

 

 

Τρύγος στα Μεσόγεια τον τρυγητή Σεπτέμβρη, τί μυρωδιές Θεέ μου ήταν αυτές τότε;

“Στο κρασί βγαίνει όλη η αλήθεια μας”, έλεγε ο μπαμπάς μου.

“Τρύγος, θέρος, πόλεμος”, άλλη μεγάλη αλήθεια, η πιο δύσκολη και κουραστική δουλειά αλλά και πανηγύρι συγχρόνως γιατί γινόταν με κέφι και χαρά, εξ ου και το τελικό αποτέλεσμα “Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου”.

 

Η προετοιμασία ξεκινούσε μετά τον Δεκαπενταύγουστο βγάζοντας από τα υπόγεια τα βαρέλια για πλύσιμο πάνω σε ξύλινες βάσεις στο δρόμο και στα πεζοδρόμια. Τη μυρωδιά της ρετσίνας και της ντούγας (το ξύλο του βαρελιού) την έχω ακόμα στη μύτη μου, τα αγόρια της γειτονιάς ξυπόλητα βοηθούσαν και έπαιζαν συγχρόνως μαζί με γονείς, γειτόνους και φίλους.

Ο δρόμος μας χωμάτινος αλλά καλοστρωμένος και βρεγμένος γέμιζε αξημέρωτα ακόμα χαλώντας την μεταμεσονύκτια ησυχία με τις παραδοσιακές Σούστες και κατόπιν με αγροτικά αυτοκίνητα που προχωρούσαν με δυσκολία γιατί η σειρά τους ήταν ατελείωτη έως το Παρακράτημα (αμπελουργικός συνεταιρισμός) κουβαλώντας τα σταφύλια μέσα σε μεγάλα κοφίνια. Οι Κοφινάδες μας όλο το χρόνο κατασκεύαζαν τα κοφίνια, μικρά και μεγάλα για το τρυγητό μας.

 

 

Ήταν η ευλογία του τρύγου τότε, χαρά Θεού, όλες οι οικογένειες μαζί ενωμένες τρυγούσαν “δανεικά” για λόγους οικονομίας . Οι γυναίκες ακούραστες δούλευαν έως τη δύση του ηλίου και οι άντρες πάντα κουβαλητές όλοι τους σβέλτοι και προκομμένοι. Πόσο ταιριαστές εικόνες “ερωτικές” κι ευλογημένες και το βραδινό τραπέζι στην αυλή μας ολόκληρο συμπεθεριό μαζεμένο.

Ο ιδρώτας της μέρας γινόταν γιορτάσι το βράδυ. Γιατί με αγγαρεία αμπέλι δε γίνεται ούτε και το κρασί προκόφτει, έλεγαν οι παππούδες μας.

Με το τέλος του τρύγου οι γυναίκες σαν μέλισσες όλες μαζί έτρεχαν να βρουν την πιο άσπρη άμμο για να βράσουν και να ” κόψουν” το μούστο για την παραδοσιακή μουσταλευριά και τα μοσχομυριστά μουστοκούλουρα, έτσι για να μοσχοβολά ο τόπος από τους χυμούς της γης των Μεσογείων.

Ακόμα. σύμφωνα με την Ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία μας, ο Χριστός είπε: “Εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή και σεις τα κλήματα”, και ευλογημένος ο χυμός του σταφυλιού αφού τον ευλόγησε και για την Αγία Θεία Κοινωνία: “Πίετε έξ αυτού πάντες τούτο εστί το Αίμα Μου”.

 

Οι συνταγές μου για σήμερα: Μουσταλευριά και Μουστοκούλουρα

 

 

Μουσταλευριά:

 

 

Υλικά:

16 ποτήρια μούστος

2 ποτήρια σιμιγδάλι ψιλό

3 βανίλιες άρωμα

1 ποτήρι ασπρισμένα αμύγδαλα

Κανέλα και τριμμένο αμύγδαλο για τη διακόσμηση

Εκτέλεση:

Βάζουμε στη κατσαρόλα το μούστο μαζί με το σιμιγδάλι κρύα και ανακατεύουμε συνεχώς πάνω στη φωτιά έως ότου πήξη, στο τέλος προσθέτουμε το άρωμα βανίλιας και τα αμύγδαλα.

Την τοποθετούμε κατόπιν έτσι καυτή όπως είναι σε ατομικά μπολ, πασπαλίζουμε με κανέλα και τριμμένα αμύγδαλα.

 

 

 

Μουστοκούλουρα:

 

Υλικά:

1 ποτήρι μούστος

1 ποτήρι ζάχαρη

1 ποτήρι ελαιόλαδο

1 σφηνάκι κονιάκ

μια πρέζα σόδα (διαλυμένη στο κονιάκ)

μια κουταλιά κανέλα

ένα κουταλάκι γαρίφαλο

αλεύρι μισό σταρένιο, μισό για όλες τις χρήσεις όσο πάρει (η ζύμη να είναι μαλακή)

ένα φακελάκι μπέικιν πάουντερ

Εκτέλεση:

Ρίχνουμε σε λεκάνη το μούστο, το λάδι, τη ζάχαρη, το κονιάκ, τα κανελογαρίφαλα και ανακατεύουμε με το σύρμα για να λειώσει λίγο η ζάχαρη, μετά προσθέτουμε το αλεύρι κοσκινισμένο τμηματικά μαζί με το μπέικιν.

Αφού τα πλάσουμε και τα βάλουμε στο ταψί, τα βρέχουμε ελαφρώς και τα πασπαλίζουμε με λίγη ζάχαρη καστανή κρυσταλλική (προαιρετικά). Κατόπιν ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180° για 20 λεπτά περίπου το ταψί (ανάλογα το φούρνο).

Ακόμα, μπορείτε να φτιάξετε και ταρτάκια μουσταλευριάς όπως τα βλέπετε στην εικόνα μου: Το ταρτάκια είναι ψημένα με ζύμη από τα μουστοκούλουρα και ρίχνουμε χλιαρή μετά τη μουσταλευριά (έμπνευση δική μου).

 

 

Καλή επιτυχία, Καλά κρασιά και του χρόνου με υγεία πάντα!

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top