Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / Χρονογράφημα: “Το παρ’ ολίγον Ανοιξιάτικο ειδύλλιο”
10/05/2017, 10:35 πμ

Χρονογράφημα: “Το παρ’ ολίγον Ανοιξιάτικο ειδύλλιο”

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

Είχε μπει για τα καλά η Άνοιξη και οι νοικοκυρές ξεχύθηκαν σε αυλές και μπαλκόνια. Καινούργια λουλουδάκια, επιπλέον γλαστρούλες με εποχιακά στις αυλίτσες, απλωμένες μπουγαδούλες και κυριούλες με ελαφρύ ντύσιμο να πηγαινοέρχονται με τα οικοκυρικά τους. Μαγείρεμα, σφουγγάρισμα, άπλωμα και λοιπές εργασίες στο φόρτε τους.

 

Η Κική από παιδί είχε δύο αδυναμίες. Τα λουλούδια και το κέντημα. Πρώτη στα οικοκυρικά που μάθαιναν τότε στο δημοτικό. Έφτιαχνε καλαθάκια από κιπούρ και η δασκάλα της έδειχνε προσεκτικά την αγάπη της προς αυτήν. Φερμένη από την Νάξο, με έναν πλούσιο κότσο και αυστηρό ντύσιμο, δεν σήκωνε πολλά πολλά. Ενώ την παρατηρούσε συνέχεια μέσα στην τάξη για τις αταξίες της, καθώς έδενε τα κορδόνια στα παπούτσια των παιδιών μεταξύ τους κι αυτά όταν πηγαίναν στον πίνακα πέφτανε όταν πια σχόλαγε το σχολείο ή έκανε φασαρία και έπαιζε ξύλο με τ’ αγόρια, την φώναζε στο σπιτάκι που είχε νοικιάσει απέναντι και την τάιζε καρύδια και άλλα καλούδια φερμένα από τον τόπο της. Η Κική δεν καταλάβαινε πώς γινόταν στο σχολείο να την κατσαδιάζει και μετά να την φωνάζει και να την φιλεύει, αυτήν και μόνο αυτήν, όμως η δασκάλα την κρυφοκαμάρωνε και την αγαπούσε με μια αγάπη που δεν ήταν εκδηλωτική.

Ο τότε διευθυντής του σχολείου την είχε δεξί χέρι στον κήπο του σχολείου. Μαζί, είχαν φυτέψει σ’ όλον τον κήπο  τριανταφυλλιές, λεμονιές και ροδιές.

Έτσι η Κική, μεγαλώνοντας κράτησε όλες της τις αγάπες στην καθημερινότητά της. Παντρεύτηκε τον Μήτσο χωρίς να κάνουνε παιδάκια μα λάτρευαν ο ένας τον άλλον.

Ο κήπος της, ολάνθιστος και μοσχοβολιστός ήταν το καμάρι της γειτονιάς και η Κική καμάρωνε. Με το τρανζιστοράκι στη διαπασών, πηγαινοερχόταν ποτίζοντας τα «παιδάκια της» τα λουλουδάκια της. Τον φρόντιζε σαν παιδί της!

-Αμάν κυρία Κική μας, την πείραζε ο Κοσμάς ο ταχυδρόμος. Μάτια για μας δεν έχεις παρά μόνο για τα λουλουδάκια σου! Και μείς «μαραινόμαστε» και θέλουμε πότισμα!

-Δεν ντρέπεσαι βρε Κοσμά; Εγώ θα μπορούσα να ήμουν μάνα σου!

-Αχ Κική μου…. Κικικάρα μου!!! Τι μου ‘χεις κάνει!!! Θα σε κλέψω μια μέρα και θα σε έχω αρχόντισσα στο Μάτι !!!!

-Στ’ αριστερό ή στο δεξί; Άμα σε ακούσει ο Μήτσος μου Κοσμά, κάηκες φουκαρά μου, του απαντούσε αυτή με νόημα.

Ώσπου μια Κυριακή ο Κοσμάς με πρόσχημα την αλληλογραφία, πέρασε από την γειτονιά της. Στο μικρό ραδιοφωνάκι που είχε τοποθετήσει στο τιμόνι του ποδηλάτου του, έβγαζε τα λαρύγγια του ο Ευγενικός:

«Σου’στειλα ένα γράμμα / παλιά μου φιλενάδα / κοίτα μην το κάψεις /

προτού να το διαβάσεις / έλα πια μην με παιδεύεις / δεν είν’ αυτό σωστό / μη με βασανίζεις, πάψε / αχ, εμένα τον φτωχό..»

Πάνω στο ρεφρέν «αχ, μην με παιδεύεις άσπλαχνη και κλαίω απελπισμένααα» με όλα τα αααααααααααα της καψούρας, της το ‘σκασε το παραμύθι…

-Ψιτ ψιτ…

-Εμένα λες Κοσμά ψιτ;

-Ναι κυρία Κική μας…  Σου ‘φερα την αλληλογραφία!

Κάνει έτσι η Κική να την πάρει και να ‘σου γραμμένο ένα νούμερο τηλεφώνου με τρεμάμενους αριθμούς πίσω από τον λογαριασμό της ΔΕΗ!

-Δεν ντρέπεσαι Κοσμά; Παντρεμένη γυναίκα είμαι! Άμα σε καταλάβει ο άντρας μου, δεν σκέφτεσαι την θέση μου;

-Την δική μου την θέση δεν την σκέφτεσαι Κική;

-Τι έχει η θέση σου Κοσμά; Εγώ άνετη την βλέπω! Με μεγάλη και αναπαυτική σέλα, είπε η Κική να τον πειράξει.

-Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε Κική μου…

-Όχι και «μου» βρε Κοσμά! Κάνε λίγο κράτει! Με προσβάλεις και εγώ έχω αρχές!

-Κι εγώ έχω αρχές Κική μου. Αρχές, μέση και τέλος. Με τα ενδιάμεσα τι γίνεται;

-Κοσμά, τσακίσου σήκω φύγε μην ακούσεις άλλο άσμα σε λίγο! Το «Ἄµωµοι ἐν ὁδῷ. Ἀλληλούϊα!!!»

Η Κική αναψοκοκκινισμένη όπως ήταν ανέβηκε στο σπίτι. Την είδε ο Μήτσος έτσι φουριόζα και του μπήκαν ψύλλοι στ’ αυτιά.  Αφήνοντας την εφημερίδα του, κατέβηκε στην αυλή σαν αίλουρος.  Ο Κοσμάς τα ‘χασε.

-Κοσμά θες κάτι; τον ρώτησε νευριασμένος.

-Είχα δουλίτσα κυρ Μήτσο και πέρασα από τον δρόμο σας, του απάντησε αμήχανα αυτός.

-Όταν θα ξανά ‘χεις δουλίτσα Κοσμά, να αλλάξεις γειτονιά γιατί θα αρχίσω να σου τραγουδώ το:

«Αυτό το συχνοπέρασμα / να ξέρεις δεν μ’ αρέσει / φυλάξου μη σε μπλέξουνε / και ποιος θα σε ξεμπλέξει / Αυτό το συχνοπέρασμα / μπελάδες θα σου φέρει / και που θα βγει το μπλέξιμο / κανένας δεν το ξέρει».

Έτσι έληξε άδοξα το ειδύλλιο που παρ’ ολίγον να αρχίσει. Ο Κοσμάς το πήρε το μήνυμα, καθ’ ότι ο Μήτσος ήταν από το Θέρμο κι ως γνωστόν, μόνο “θερμοί” άντρες βγαίνουν από κει.

Ο Κοσμάς δεν ξαναφάνηκε στην γειτονιά για να μοιράσει γράμματα. Φρόντισε ο Μήτσος να του το στείλει μία και καλή!

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top