Fractal
Home / FRACT-ALL / Τέσσερα ποιήματα
15/06/2016, 9:35 πμ

Τέσσερα ποιήματα

Της Άννας Δεληγιάννη // *

 

 

f13

 

Costas Varotsos

 

Ο Αμίμητος Τεχνίτης!

Φαντασία και έμπνευση, παφλασμός

που με συνεφέρνει από τη δέσμευση των «πρέπει» !

Η τέχνη σου, καθαρότητα ελεύθερη και πειθαρχημένη,

απόρροια αριστοτεχνικών χειρισμών, ανεπτυγμένων

σε σπειροειδείς ανατάσεις , συνειδησιακές αναδύσεις,

ανθρωπομορφικές συνθέσεις, υδατόμορφες επιφάνειες!

Η τέχνη σου, οπτική απόλαυση, λαβύρινθοι, δρόμοι του νου

και περιδίνηση!

Και πίσω από την εικόνα τους ,

ένα αέναο γίγνεσθαι!

Η τέχνη σου, ένα μαγευτικό όνειρο,

έκφραση δυναμισμού στον συγκεχυμένο κόσμο,

μια ξεχωριστή ερμηνεία με σχήματα καλόθωρα,

στο φως των ονείρων σου!

Τιμώ με στίχους τα χέρια

που σμιλεύουν και δένουν του κόσμου την απαντοχή,

που κεντρίζουν το απλανές βλέμμα,

με έργα άψογα εναρμονισμένα με το περιβάλλον

και δυναμιτίζουν το νου για την ανάταση!

 

 

Ελληνικά νησιά

 

Ολόφωτοι οι θρόνοι σας

γραφικά, φιλόξενα νησιά μας

κι η θάλασσα μυριόχρωμη

σας αγκαλιάζει.

 

Οι βράχοι σας οι κυματόδαρτοι,

αμέριαστοι βιγλίζουν το Αιγαίο

ερωτοτροπώντας, αιώνες τώρα,

με τις αφρόκορμες γοργόνες .

 

Τα ακρογιάλια σας μαγευτικά,

αγεροχτυπημένα

αγναντεύουν τα ουρανοθέμελα

χαιρετώντας τούς αλλοστρατημένους ταξιδιώτες.

 

Κι οι άνθρωποί σας, ψυχές ελεύθερες,

παρθενικές, περήφανες

πεισματικά αγωνίζονται σε γη πετραδερή,

καθώς περνούν απ’ το βαρύ χειμώνα

στην πανώρια άνοιξη

κι απ’ το λειψόνερο καλοκαίρι

στο βροχερό φθινόπωρο.

 

Ελληνικά νησιά, πελαγονήσια,

όπως και να σας λένε,

με την εξαίσια ομορφιά σας

ξεδιαλύνετε το μπερδεμένο όνειρο του επισκέπτη,

μετατρέποντάς το σε πόθο ασυγκράτητο,

να κάνει τέχνη τους μύθους

που αφουγκράστηκε στη ράχη σας.

 

Όπως και να σας λένε

συμβολίζετε το όνειρο, τη νοσταλγία,

τα ακρόπρωρα της Ελλάδας.

 

 

 

Στο Μανόλη Αναγνωστάκη

(Μνήμης λόγια)

 

Σώπασες κι εσύ

που σαν ένοιωσες

το μένος των ανθρώπων,

έγραψες πως οι ποιητές

δεν πρέπει να σωπαίνουν.

Σώπασες κι εσύ

που έταξες στη ζωή σου

να μιλάς για το άδικο,

για τον πόνο

που φέρνει ο παραλογισμός,

καθώς τοξεύει ψυχές αθώων!

Σώπασες ,

γιατί περίσσεψε η αλαζονεία

και έλειψε η ακοή μας.

Έτσι αδιάφοροι

που καταντήσαμε

τι άλλο πια να έλεγες,

Μανόλη Αναγνωστάκη;

Τώρα καθόμαστε

και γράφουμε αράδες,

αράδες πολλές

για την πολύχρονη εμμονή σου

να μοιάσουμε Εκείνου,

που κατ’ εικόνα και ομοίωση

μας έστειλε να διαφεντέψουμε

σε τούτον τον πλανήτη.

Πάλεψες με τον άνθρωπο,

που έμαθες να σώζεις

σαν σε καλούσε

στο κρεβάτι του πόνου.

Κι όταν στεκόταν στα πόδια του,

λες και δεν ήταν ο ίδιος,

σε μάζευε στη φυλακή

για να γράφεις:

«Μα ποιος με πόνο

θα μιλήσει για όλα αυτά;»

Μανόλη Αναγνωστάκη,

Έκανες το καθήκον σου

Κι αν δεν τιθάσευσες

τον παραλογισμό,

ακόνισες τη μνήμη μας,

να σε κρατάει κοντά της.

Κοιμήσου εν ειρήνη.

 

 

Η «Γκερνίκα» και τα κομμάτια της ψυχής μου

 

Στις πολιτείες του πόνου και της αδικίας κομματιάζεται η ψυχή μας

γιατί πρώτα αυτές, κομμάτιασαν εκείνοι οι δυνατοί,

που έτρεφαν και αύξαιναν τη δύναμη τους με την αμυαλιά!

Πώς αλλιώς ,παρά μόνο τρελός,

στο βυθό της αβύσσου θα έστελνες

τους αθώους λαούς, τα παιδιά και τους γέροντες

που με μια σου κουβέντα, τους πέθαινες!

Τι παραλογισμός! Τρόμος μπροστά στο θάνατο!

Χίλια κομμάτια η ψυχή μου, κομμάτιασε το πρόσωπό μου!

Ω, τώρα πλησιάζω στη « Γκερνίκα» ,

φέρνω στα μάτια μου το χέρι του Πικάσο

που δεν κατάφερε παρά μόνο σπασμένα πρόσωπα να δώσει ,

όπως σπασμένα είναι και τα πρόσωπα μας σήμερα,

από της κρίσης τ’ αδιέξοδα, απ’ την απελπισία

που φέρνει η φοβερή των ελπίδων διάψευση!

 

 

 

* Η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά είναι Εκπαιδευτικός, συγγραφέας, κριτικός

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top