Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: “Της αιδούς ο Λυκούργος”
22/04/2015, 12:07 μμ

Ποίηση: “Της αιδούς ο Λυκούργος”

Του Αντρέα Πολυκάρπου // * 

 

poetry-part-two

 

Αυτός ήταν ο Λυκούργος.

Άνδρας ευπρεπής, έχοντας σεμνή την ειμαρμένη και καθαρή τη συνείδηση.

Μεγαλωμένος ευκλεώς, διδάχθηκε από νωρίς το απολλώνιο κάλλος, τα σεπτά ήθη,

το Δήλειο φως και το σεμνό βίο.

Πλάι του θα μεγαλουργούσε της αισχύνης η θρησκεία.

Αυτή που δίδαξε στους Έλληνες τους αδιαφανείς χιτώνες και την ενοχޞ

τα ένδοξα του πλάνητα δόγματα που έσπειραν σωρό τις δεισιδαιμονίες

για τον ένα και μοναδικό Εσταυρωμένο μελίστομο.

Στα εύοσμα παζάρια της Αλεξάνδρειας και στα λιμάνια της Μεσογείου

σωρός οι θρησκευτικοί πρόσφυγες έχοντες την όψη ζητιάνου δεν έκλιναν ποτέ κεφάλι στους Ρωμαίους.

Θρησκευτική ζήτησαν ασυλία στην αιώνια πόλη με το κλασσικό, αγαλμάτινο κάλλος.

Μα άλλες ήσαν των Καισάρων οι βουλές.

Αυτοί από νωρίς ένιβαν τα χέρια.

Μυριάδες από τους θεόσταλτους τάισαν με το αίμα και τη σάρκα τους τις πεινασμένες λέαινες.

Εκδίκηση ήταν των Θυίαδων για τα δικά τους ζωόμορφα παιδιά με τα μεγάλα νύχια

 και τα σαρκοβόρα δόντια.

Τόσα και τόσα βράδια θήλαζαν του μαινόμενου τα άγρια τέκνα με το γάλα της ηδονής

και το αιμοβόρο στόμα ακουμπισμένο στις θηλές

προτού ο πρώτος αγιογράφος τον ενάρετο των Δώδεκα αποτυπώσει βίο.

Τα άγρια τότε αμφίβια μετοίκησαν στο σκότος.

Σάπιο το γάλα απέμεινε στα στήθη και στους ηδονισμένους κόλπους.

Αιώνες πριν στο σώμα της Αφροδίτης γαλουχήθηκε ο στυτικός Πρίαπος.

Τέκνο της έκστασης και του μεσονύχτιου Θεού το Αττικό δεν άντεχε φως.

Από τη λαγνεία του γεννήθηκε ο μεθυστικός του λωτού καρπός.

Όταν τη Λωτίδα θέλησε να μιάνει με το ιθυφαλλικό του σύμβολο

ο Εσταυρωμένος ως Μαγδαληνή την όρισε για να του νίψει τα πόδια.

Αυτός ορίστηκε άγιος της γονιμότητας

και απείχε από τον ενάρετο βίο και τις αγιασμένες προσωπογραφίες.

Το όνομα του δόξαζαν στους ανθισμένους αγρούς

 με τους φαλλούς καρφωμένους στη μήτρα της γης.

Σάρκα από τη σάρκα του φαύλου Θεού.

Αίμα από το αίμα της θεϊκής των Ελλήνων εταίρας.

Μοίρα του η ηδονή και η σαρκική απόλαυση

τότε που το λιόγερμα αποτελούσε ακόμη της εκτροπής το έναυσμα.

Τότε που οι αναμμένοι πυρσοί φώτιζαν τις ερωτογενείς ζώνες της φύσης

στα άγρια όργια του σώματος και των ζωικών ενστίκτων.

Κομματιασμένες σάρκες, σταγόνες από τις αιμάτινες φλέβες και φαλλικό σπέρμα

αφημένο στα πέταλα της Νυχτέλιας οδύνης.

Αυτός ήταν λοιπόν ο Λυκούργος.

Αυτός που σήκωσε το μαστίγιο και το βαρύ της σεμνότητας πέλεκυ

ακρωτηριάζοντας τα ναρκωμένα από τις ερωτικές ορμές σώματα.

Οι Μαινάδες των ενστίκτων λιποψύχησαν το σύμβολο καθώς είδαν του σταυρού.

Δεν τον κουβαλούσε κανένας Σάτυρος και πλάι του δεν χόρευαν οι Σιληνοί

παρά μόνο ένας μελαχρινός Θεός που εξέπεμπε φως από Ιουδαϊκά ευαγγέλια

και Γνωστικές αποκαλύψεις.

Των σαρκικών παθών ο Θεός να σταυρωθεί δεν θέλησε.

Τη μακάρια, ζωώδη ορμή του δεν θέλησε σε ναούς και τοιχογραφίες να κλείσει.

Κανενός δόγματος δεν θέλησε να γίνει μάρτυρας.

Καμία δεν θέλησε να απολαύσει τιμή και κανένα για το όνομα του να καεί κερί.

Αυτός προτιμούσε το μέλι, το νέκταρ και την αμβροσία.

Παρά την κερήθρα στο στόμα να αναμασά και το καμένο λιβάνι να οσμίζεται

επέλεγε την Πυθική δάφνη και τις Δελφικές αναθυμιάσεις.

Ποτέ με το αίμα και το σώμα του δεν θέλησε τις παγανιστικές να θρέψει δοξασίες

και τα στόματα των μαινάδων να ευλογήσει.

Μόνο με της αμπέλου το χυμό ευλογούσε τα ανθρώπινα των Βακχών πάθη.

Κλείστηκε στη θάλασσα στο βασίλειο των Νηρηίδων.

Στα αφρισμένα να βρει κύματα προστασία από του Ενός τις εντολές.

Πλάγιασε σε κοραλλένιο με την Θέτιδα κρεβάτι.

Να σπείρει, ίσως, τους θαλασσινούς Βάκχους

με τα φλογισμένα από την αλμύρα χείλη

και με την ποσειδώνια ουρά μπλεγμένη στα φύκια.

Εγκατέλειψε για πάντα τους ακολούθους του πιστού Λυκούργου

αφήνοντας τους στα δόγματα που σφάλιζαν τη σάρκα με το βουλοκέρι της αιδούς.

 

 * Ο Αντρέας Πολυκάρπου γεννήθηκε το 1984. Το 2006 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Τα πρωτοβρόχια της ψυχής μου», το 2010 τη συλλογή «Διάφανες βάρκες» και το 2013 την ποιητική συλλογή «Απρόσωπα φαγιούμ», εκδόσεις  Άπαρσις.  Το 2014 εκδόθηκε από το Vakxikon.gr το θεατρικό του έργο «Κατά Ιωάννη αποκαθήλωση». Βραβεύτηκε δύο φορές από τη European commission ως ο καλύτερος νέος, κύπριος δημοσιογράφος ενώ έλαβε το δεύτερο πανελλήνιο βραβείο σε λογοτεχνικό διαγωνισμό.  Από το 2013 είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Πάντειο πανεπιστήμιο.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top