Ανδρέας Απέργης – Όταν το ανέβασμα της ελληνικής τραγωδίας γίνεται κάθαρση…
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη //
Η ελληνική τραγωδία συνεχίζει να εμπνέει τους Ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτες που ζουν, αναπνέουν και εργάζονται στο εξωτερικό. Η διαχρονικότητα των αρχαίων Ελλήνων τραγωδών αποτελεί πρόκληση για τους ίδιους κι έτσι γυρνούν και ξαναγυρνούν στα επικά κείμενα, που αποτελούν ένα είδος κάθαρσης για το σπαρμένο σε άλλη γη ταλέντο τους.
Στο πλαίσιο αυτό, ο καταξιωμένος Ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Ανδρέας Απέργης ξανασκύβει στις ρίζες του και σκηνοθετεί τον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή σε μια παράσταση που την μετονομάζει «Οιδίπους: Η Συνέλευση» στην αγγλόφωνη σκηνή του θεάτρου Centaur, 20,21 και 22 Οκτωβρίου με την θεατρική ομάδα του Scapegoat Carnivale Theatre.
Έμπειρος σκηνοθέτης αλλά και βαθιά επηρεασμένος από την αρχαία ελληνική τραγωδία ο Ανδρέας Απέργης μετά τους «Βάκχες» και τη «Μήδεια» του Ευριπίδη αναζητάει τη θεατρική του κάθαρση, ανεβάζοντας την τραγωδία των τραγωδιών, τον Οιδίποδα Τύραννο.
Γνωρίζοντας τη σκληρότητα του έργου και την αναπόδραστη παρουσία της μοίρας, ο Ανδρέας Απέργης δοκιμάζει την τύχη του στην υπέρτατη αρχαία τραγωδία του Σοφοκλή δίνοντας ειδικό βάρος την κατ’ αρχήν στο χορό της Συνέλευσης των Γερόντων.
Εδώ τοποθετεί τρείς πολυάνθρωπες χορωδίες του Μοντρεάλ και ανάμεσά τους τις «Ζακυνθινές Φωνές» δίνοντας ένα δυτικό τόνο στην αρχαιοελληνική πραγματικότητα. Ο ίδιος λέει ότι δεν πρόκειται για την οριστική παράσταση περί τον Οιδίποδα, αλλά για την πρώτη δοκιμαστική προσέγγιση σε ένα έργο που θα εξελιχθεί μέσα του και πάνω στη σκηνή τα επόμενα χρόνια.
Με αυτή την επική παράσταση ο σκηνοθέτης Ανδρέας Απέργης γιορτάζει τα 10 χρόνια του θιάσου του, επαναπροσδιοριζόμενος ως απόγονος των μεγάλων αρχαίων Ελλήνων δραματουργών.
Andreas Apergis ©SabrinaUsher
-Τι τον έκανε λοιπόν να διαλέξει τον Οιδίποδα;
«Έχω σκηνοθετήσει τη Μήδεια, τους Βάκχες και την Αντιγόνη. Ο Οιδίπους θεωρείται η σπουδαιότερη ελληνική τραγωδία και η πιο διάσημη. Ο θίασός μου ήθελε πάλι να ασχοληθεί με την αρχαία τραγωδία και βεβαίως ο Οιδίπους ήταν η τέλεια επιλογή».
-Ποιος είναι ο Οιδίπους για τον Ανδρέα Απέργη; Τι γνωρίζει τον τραγικό ήρωα;
“Είδα τον Οιδίποδα ως ένα καλών προθέσεων νεαρό άνδρα που του συνέβη κάτι τραγικό χωρίς να φέρει καμιά ευθύνη. Η τραγική του μοίρα οφείλεται στην αφοσίωσή του να βρει το δολοφόνο του βασιλιά Λάιου και να σώσει την πόλη από ένα τρομερό λοιμό. Συνεχίζει να είναι πιστός στο σκοπό του ακόμη κι όταν ανακαλύπτει πως αυτό θα τον οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή».
-Ποιά λοιπόν είναι η Ιοκάστη, η μοιραία σύζυγος μητέρα του Οιδίποδα;
“Η Ιοκάστη της οποίας το ρόλο παίζει η France Rolland είναι η κορυφαία ηρωίδα που πρέπει να πληρώσει το τίμημα της μοίρας, πρώτα εγκαταλείποντας το παιδί της λόγω του χρησμού και μετά λόγω του καταιγισμού των τραγικών συμπτώσεων. Είναι μια μάνα που χάνει δυο φορές το παιδί της χωρίς να έχει την παραμικρή ευθύνη η ίδια. Αυτό είναι άκρως συγκινητικό για μένα».
-Τι σε έσπρωξε να διαλέξεις δυό από τις πιο τραγικές τραγωδίες; Πρώτα τη Μήδεια, τώρα τον Οιδίποδα…
“Λατρεύω τη θεατρικότητα των αρχαίων τραγωδιών και το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα συγκινούν το κοινό. Η αντίδραση των θεατών στη Μήδεια και τους Βάκχες με την υπέρμετρα θετική
αποδοχή με ενέπνευσε να προχωρήσω παραπέρα. Θεατρικά, η αρχαία τραγωδία μιλάει στο βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης και αναδεικνύει μια φιλοσοφία που οδηγεί σε μια θλιβερή φιλοσοφική διαπίστωση: Κανείς δεν είναι ευτυχισμένος μέχρι να πεθάνει. Η σημερινή κοινωνία προσπαθεί να δώσει σημασία στην ευτυχία των ανθρώπων αλλά οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αντιληφθεί πως η ευτυχία δεν μπορεί να ισχύσει για πολύ, γι αυτό πρέπει να είσαι σοφός για να αποδέχεσαι τις εξελίξεις στην ζωή και το αντίκρισμά τους στην ψυχική διάθεση».
-Πώς αποφάσισε να ενσωματώσει μια ελληνική χορωδία τις «Ζακυνθινές Φωνές» στην παράσταση του Οιδίποδα;
“Θέλαμε να βάλουμε φωνές από διάφορες εθνικές ομάδες στο χορό των Θηβαίων Γερόντων. Υπάρχει μια τεράστια Συνέλευση Γερόντων στην αρχή του έργου, που έρχονται στο Παλάτι να ζητήσουν από τον βασιλιά Λάιο να σώσει την Θήβα από το λοιμό. Η συμμετοχή της χορωδίας «Ζακυνθινές Φωνές» ταίριαζε στο χορικό μέρος και επίσης φέρνει κομμάτι της Ελληνικής παροικίας στο θέατρο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα».
-Τι σημαίνει για ένα καλλιτέχνη, ένα επιτυχημένο σκηνοθέτη να φέρει τον προσωπικό πολιτισμό του Έλληνα στην πολυπολιτιστική κοινωνία του Μόντρεαλ;
“Είμαι περήφανος για την ελληνική καταγωγή μου και κάθε φορά που μπορώ να τη συνδέσω με μια θεατρική παραγωγή, είναι ο δικός μου τρόπος να ανταποδώσω σε μια κοινωνία και ένα πολιτισμό που με έχει διαμορφώσει και με έχει καθορίσει.»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα Fractal: “Jude”
Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος // * Jude πλησίασε τον δικό μου, παράξενο κόσμο. Θα μιλήσουμε για τα παλιά, δεν θα γελάσουμε. Sebastian,1974 Φτωχό διαμέρισμα ιρλανδέζικου προαστίου. Ο σταυρός στην κορυφή του μοναδικού δωματίου, η
Περισσότερα -
Κριτική: “Ψίθυροι στο φως”
Του Γιώργου Δελιόπουλου // * Για την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου “Ψιθυριστά στο φως, στο έρεβος” (εκδ. Πηγή, 2016) Όλοι μας έχουμε χαμένα χρόνια […] Είκοσι χαμένα χρόνια πάντα χρειάζονται για ένα φιλόδοξο παρόν. (Τίτος Πατρίκιος, Χαμένα Χρόνια)
Περισσότερα -
Με διττή σημασία
Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης // Ιωάννα Κουτρολού «Πανδώρα», εκδ. Μιχάλη Σιδέρη Το βιβλίο Πανδώρα της Ιωάννας Κουτρολού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη είναι μια σύγχρονη αλληγορία. Κατατάσσεται στο είδος του εφηβικού μυθιστορήματος αν και, λόγω έκτασης,
Περισσότερα -
✔ Μάνος Κοντολέων: «Ο έρωτας και η ταυτότητα είναι για μένα οι βασικότερες εμμονές»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Κάθε συγγραφέας έχει τις εμμονές του», παραδέχεται ο Μάνος Κοντολέων, υποστηρίζοντας πως «Από ένα σημείο και μετά, θα έλεγα πως όλους μας ένα, δυο, άντε τρία θέματα μας απασχολούν. Που τα γράφουμε
Περισσότερα -
Η Ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης με τη Δήμητρα Γαλάνη και τη Νατάσσα Μποφίλιου στο Θέατρο Πέτρας
Την Ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης, που ιδρύθηκε πρόσφατα, κατόπιν πρωτοβουλίας της οικογένειάς του και της Seed Point, μουσικού εκδότη του δημιουργού, με την υποστήριξη της εταιρείας μουσικών παραγωγών Prospero, θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό αυτό το Σεπτέμβριο,
Περισσότερα -
Ο μισός μου εαυτός νικημένος, ζητούσε από τον άλλο μισό τη ρεβάνς
Γράφει η Ελένη Γκίκα // “Το να θέλει κανείς να παίξει σκάκι εναντίον του εαυτού του αποτελεί παραδοξότητα ίδια με το να θέλει να πηδήξει τον ίδιο του τον ίσκιο”. «ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗ ΝΟΥΒΕΛΑ» του Στέφαν Τσβάιχ, Μετάφραση:
Περισσότερα -
Πρωτόγονη επιθετικότητα στα χρόνια της ωρίμανσης
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Γουίλιαμ Γκόλντινγκ, “Ο άρχοντας των μυγών”. Μετάφραση: Ρένα Χατχούτ. Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018 Η κύρια σύγκρουση στον «άρχοντα των μυγών» είναι ο αγώνας μέχρι εσχάτων μεταξύ δύο παιδιών για την πολυπόθητη αρχηγία,
Περισσότερα
