Fractal

Ένα ποίημα: “Aνατολή”

Του Γιώργου Μουτάφη // *

 

f4

 

Ανατολή

 

Θα υπάρξει η ανατολή

όπου μπορεί να σου φανεί

ότι τα πράγματα είναι έτσι.

Αλλά όσο κι αν ο ουρανός πορφύρεται

κι οι θάλασσες εγείρονται κι ωρύονται…

τα κορμιά τους μακρινά και αφηρημένα·

σαν προδομένοι εραστές από την ίδια τους τη φύση.

Παρόλο που μπορεί, κάποια στιγμή,

να είδες τον ορίζοντα, να είπες:

«Εκεί κάπου μακριά,

όπου η όραση φαρδαίνει,

κάποια ραφή θα υπάρχει

ή κάτι ίσως που να δένει

τις σκοτεινές τους σάρκες».

Αλλά δεν είναι παρά οι λέξεις, φίλε μου

που συντηρούν τέτοιες ορέξεις.

Κι οι σκέψεις πίσω απ’ τα θρασύδειλά σου μάτια,

που χορεύουν αποβλέποντας στην αυτοσυντήρηση τους

καθώς οι επιφάνειες τους τρέμουν ζαρωμένες,

κάτω απ’ το βλέμμα της αβύσσου

προσπαθώντας,

ομολογουμένως κωμικά,

να βεβαιώσουν την ύπαρξή σου.

 

 

*Ο  Μουτάφης Γιώργος, είναι εικοσιοκτώ και μένει στην Αθήνα. Ασχολείται με την μυθιστοριογραφία και κατά καιρούς με την ποίηση.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top