Fractal

Ποίηση: «Ανάσα σμέρνας»

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

f20

 

 

Θα σταυρώσω

ξανά

την θύρα

της σμέρνας

την ανάσα

να φυλακίσω.

Θα συνεχίσω

τον περίπατο

που άφησα στη μέση,

γιρλάντα

θα κρεμάσω

το ταξίδι μου

στον λαιμό τριγύρω,

θ’ ανάψω

όλα τα φώτα μου,

σε χώμα πατρογονικό

θα θυμηθώ

να σε φωνάξω,

με τ’ ακροδάχτυλα

θα ψηλαφίσω

τις πληγές σου,

θα βρω

το γράμμα

που δε σου ‘στειλα

καμπάνα βουβή,

στην τσέπη

οι λέξεις πεταμένες

ντρέπονται,

πίσω απ’ τα δόντια

κρύβονται,

κάτω απ’ την γλώσσα

χορεύουν

τον μυστικό χορό τους,

στην κοιλότητα του στόματος

κατρακυλώντας

από τον οισοφάγο

καταλήγουν στο στομάχι.

Εκεί πετρώνουν,

αγάλματα γίνονται

σιωπηλά

με ωραία ονόματα

-Αγάπη, Πόθος, Ανάγκη-.

Ως πότε θα με σώζω;

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top