Fractal

Σκέψεις: Αναγωγή στο «εγώ»!

Της Άννας Δεληγιάννη – Τσιουλπά // *

 

 

 

 

Χτες βράδυ, χτύπησε την πόρτα του η ανθρωπιά αλλά δεν ήταν στο σπίτι, βγήκε νωρίς να τη συναντήσει στους βουερούς δρόμους της πόλης.

Πρόλαβε δυο ώρες που περπατούσε να πει ένα «γεια» κι εκείνο με σκυμμένο κεφάλι μην τον αναγνωρίσουν κι άλλοι και χάσει μερικά δευτερόλεπτα από το χρόνο που έδωσε αυτός στον εαυτό του! Εθελούσιος περιορισμός, αυτοπεριορισμός, αυτοτιμωρία, πείτε το όπως θέλετε.

Πάντως υφίσταται και μας καταδυναστεύει και το κακό είναι ότι το νιώθουμε και συνεργούμε στην επίταση μιας κατάστασης που ναι, δεν μας την κληροδότησαν, την εφηύραμε! Κι αυτό για να έχουμε τη δυνατότητα ανέλιξης επαγγελματικής για παράδειγμα, μέσω των βελτιωμένων μας οικονομικών, που προκύπτουν εύκολα, αν αποτολμήσουμε να εκμεταλλευτούμε τον συμπολίτη μας που εξαγοράζει την ευθύνη με την ψήφο και βρίσκει ησυχία- για λίγο -και η ψυχή του ψηφοθήρα και αυτή του ψηφοδότη! Αυτή η κοινωνία σήμερα αυτοτιμωρείται γιατί περίσσεψε η απληστία και η καλοπέραση! Μας τιμωρεί Εκείνος μου είπε η Ζαφειρία! Κι εγώ είπα, μα γιατί Εκείνος! Εμείς; Εμείς ,που μάλλον πήγαμε πολύ μακριά χωρίς να το καταλάβουμε! Μάθαμε να αντιστεκόμαστε στις απειλές, να διώχνουμε το πεινασμένο σκυλί με μια βέργα, αλλά δεν υπολογίσαμε την απειλή που θα μας καθιστούσε σε ελάχιστο χρόνο ανίκανους, που ήρθε για να μείνει και ποια επινοημένη ώθηση θα την απομακρύνει, τώρα που άπλωσε τα τεράστια φτερά της στον πλανήτη! Τώρα που το σκέφτομαι! Σκέψου κι εσύ, πόσο ανέστιοι καταντήσαμε με όλα τα συναφή, πόσες φορές κουβαλήσαμε την ανθρωπιά μας στην ταβέρνα για να κεράσουμε και να κεραστούμε, σκέψου τις λογής –λογής εκδηλώσεις. Όλα και όλοι εκτός σπιτιού ! Και ήρθε η βιωμένη ώρα της ωριμότητας που πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά μας! Γιατί δική τους είναι η φράση «έτσι που τα κάνατε», ενώ εμάς μας απόμεινε το «φτου κι απ’ την αρχή»! Χτες βράδυ χτύπησε την πόρτα του η ανθρωπιά, αλλά δε γύρισε στο σπίτι, προτίμησε να ξεγελάσει την πείνα του στην οδό «χοληστερίνης», αφού προτίμησε το σουβλάκι, από ένα τσάι με σταρένιο παξιμάδι! Σκέφτηκε ότι θα περνούσε ο φίλος του να του φτιάξει κάτι διακόπτες, γιατί ήρθε «η εποχή της αλληλεγγύης» ,αλλά για άλλη μια φορά χάθηκε στα κνισογενή μαγαζάκια!

 

 

Η Άννα Δεληγιάννη – Τσιουλπά είναι εκπαιδευτικός, συγγραφέας, κριτικός.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top