Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Στους ύποπτους δρόμους της Γλασκώβης
05/10/2016, 1:06 μμ

Στους ύποπτους δρόμους της Γλασκώβης

Γράφει ο Γρηγόρης Αζαριάδης // *

 

anagkaios_thanatosMalcolm Mackay «Ο αναγκαίος θάνατος του Λούϊς Γουΐντερ», Εκδόσεις Πόλις 2014, σε μετάφραση της Άλκηστις Τριμπέρη, σελ. 295

 

Κάτω από τον μουντό ουρανό της Σκωτίας απλώνεται η τεράστια σκιά του Ίαν Ράνκιν.  Ο δημιουργός του μοναδικού Ρέμπους απολαμβάνει την κυριαρχική παρουσία στο  αστυνομικό μυθιστόρημα της χώρας, έχοντας αποδώσει με τον αυθεντικότερο τρόπο το ζοφερό κλίμα της αντιπαράθεσης εκπροσώπων του νόμου και κυκλωμάτων παρανόμων στο μουντό Εδιμβούργο.  Δειλά δειλά όμως κάνουν την εμφάνιση τους και μερικοί νεώτεροι αστυνομικοί συγγραφείς, που διαγκωνίζονται να βρουν τον προσωπικό τους χώρο. Χαρακτηριστική περίπτωση ο γεννημένος το 1982 Malcolm Mackay, που έγραψε την «Τριλογία της Γλασκώβης», με βασικό θέμα τον υπόκοσμο της πόλης, και απέσπασε με αυτό το πρώτο έργο του το βραβείο Bloody Scotland Crime book of the year.

To πρώτο βιβλίο της Τριλογίας, είναι ο «Αναγκαίος θάνατος του Λούϊς Γουΐντερ» (Εκδόσεις Πόλις 2014, σε μετάφραση της Άλκηστις Τριμπέρη, σελίδες 295).

Θέμα του η ανάθεση ενός συμβολαίου θανάτου γιά τον Λούϊς Γουΐντερ, ένα ημιαποτυχημένο διακινητή ναρκωτικών. Εντολέας ένας από τους άρχοντες του τοπικού υποκόσμου και εκτελεστής ο νεαρός Κάλουμ Μακ Λην.

Ο Mackay έχει ένα πολύ προσωπικό και ιδιόρρυθμο στυλ γραφής. Το στακάτο ύφος είναι ακριβώς και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του. Μικρές κοφτές φράσεις, που σπάνια ξεπερνούν τις δυό τρεις γραμμές. Αποφεύγει σαν το διάολο το λιβάνι να χρησιμοποιήσει επιτηδευμένες περιγραφές, ωραία επίθετα και εξυπνακίστικες μεταφορές. Το κείμενο του φλερτάρει με μιά Δωρική λιτότητα και ισορροπεί αριστοτεχνικά στο σκοινί του απόλυτου ρεαλισμού. Θυμίζει Αγγλικό free cinema …ωμή πραγματικότητα, που αγγίζει τα όρια του κυνισμού.

Ο συγγραφέας δημιουργεί μιά εξαιρετική ατμόσφαιρα κλασικού νουάρ, όπου κυρίαρχες παράμετροι είναι οι χαμηλοί φωτισμοί κι οι άνθρωποι που λειτουργούν στα σύνορα του νόμου και της παρανομίας. Καταπληκτική απεικόνιση της πόλης τη νύχτα, σκληροί άντρες του υπόκοσμου, που κινούνται μέσα σε μισοφωτισμένους δρόμους και πίνουν σε γκλαμουράτα μπαρ με τη συνοδεία μοιραίων γυναικών, που τους αρέσουν τα δυνατά ποτά και το εύκολο σεξ. Και παραδίπλα, διεφθαρμένοι αστυνομικοί που παρέχουν κάθε είδους προστασία στα αφεντικά των παράνομων δραστηριοτήτων της Γλασκώβης.

Είναι προφανής η έρευνα του Mackay στον χώρο του υποκόσμου. Οι περιγραφές των ντετέκτιβς και των μικρών και μεγάλων κακοποιών, που λυμαίνονται την πόλη είναι υψηλού επιπέδου. Ο τρόπος που σκέπτονται κι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν υπονοούν τον χρόνο που αφιερώθηκε στην μελέτη αυτών των στοιχείων. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην αναπαράσταση του κυκλώματος των πληρωμένων εκτελεστών. Η μοναχική ζωή του Κάλουμ Μακ Λιν ξεδιπλώνεται με τον πιό ρεαλιστικό τρόπο πάνω στο χαρτί. Οι συνήθειες του, η καθημερινή πρακτική, η προσήλωση του να μείνει μακρυά από κάθε ενέργεια που θα μπορούσε να δημιουργήσει υποψίες σε βάρος του. Η απαγόρευση δημιουργίας οποιασδήποτε σοβαρής σχέσης με γυναίκες, η απόσταση που πρέπει να κρατήσει από την οικογένεια και τους φίλους, ακόμη και ο τρόπος που θα πρέπει να μιλήσει στον τοπικό νονό κατά την ανάθεση του συμβολαίου ώστε να μην δημιουργήσει το παραμικρό ερωτηματικό.

 

Malcolm Mackay

Malcolm Mackay

 

Ένα επίσης πολύ ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί και η τακτική που επιλέγει ο συγγραφέας να προσεγγίσει τους κεντρικούς χαρακτήρες του μυθιστορήματος. Σχεδόν Μπρεχτική αποστασιοποίηση. Η κάμερα είναι στημένη μακριά… παρατηρεί και καταγράφει από κάποια απόσταση. Δεν υπάρχουν κοντινά πλάνα, έχουν θυσιαστεί στον βωμό μιάς όσο το δυνατό μεγαλύτερης αντικειμενικότητας θεώρησης των ηρώων. Από ένα σημείο και πέρα,τα πρόσωπα του μυθιστορήματος έχουν αυτονομηθεί, έχουν την δική τους αυτοτέλεια και θαρρείς ότι ο δημιουργός έχει αποτραβηχτεί στο παρασκήνιο κι απλώς καταγράφει τον τρόπο που ενεργούν.

Συμπερασματικά, πρόκειται γιά ένα πολύ ενδιαφέρον αστυνομικό μυθιστόρημα, γραμμένο σε χαμηλούς υπόκωφους τόνους, με περιεκτική πλοκή, που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και τον ταξιδεύει, στους ύποπτους δρόμους της Γλασκώβης με τα χαμηλωμένα φώτα και τους ίσκιους του υπόκοσμου της πόλης να χορεύουν τον δικό τους γοητευτικά επικίνδυνο χορό. Θα περιμένουμε τα επόμενα δύο μέρη της Τριλογίας του Mackay γιά να δούμε κατά πόσο ο νεαρός Σκωτσέζος υλοποιήσει τις υποσχέσεις που έδωσε με το πρώτο δείγμα γραφής του.

 

 

* Ο Γρηγόρης Αζαριάδης είναι συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων και μέλος της ΕΛΣΑΛ (Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας). Έργα του οι «Παλιοί λογαριασμοί» 2013, «Η τελευταία παράσταση της Μαρίνας Φιλίππου» 2014 και «Το μοτίβο του δολοφόνου» 2015 (και τα τρία από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη).

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top