Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Σημειωματογραφία: “Αμοργός”, Ν. Γκάτσος
17/05/2017, 12:14 μμ

Σημειωματογραφία: “Αμοργός”, Ν. Γκάτσος

Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος // *

 

 

 

“Μ΄άπειρα μάτια,

πρόσωπα και καρδιές”

 

Φθάνουν οι ώρες της νύχτας και έτσι όπως η πόλη διανύει τις τελευταίες της στιγμές οι καλύτεροί μου φίλοι γίνονται οράματα. Κάτω απ’ τις φωλιές μας, δίχως να νοιάζονται για τα φώτα και με την ντροπή του κόσμου ξεχασμένη αφήνουν ήσυχα τα δώρα τους στην άκρη της καρδιάς μας. Είναι στίχοι, ειδώλια φτιαγμένα τις ώρες της τρυφερής ξαστεριάς, πράγματα μοναδικά που δεν θα επαναληφθούν.

Μ’ αυτά τα δώρα και μ’ αναρίθμητες φωνές που απόψε μπλέκονται σαν σήματα, φθάνω ευτυχής και σοφότερος στην Αμοργό. Μην με γυρέψετε γιατί δρόμος ποτέ δεν υπήρξε. Γι’ αυτό το μυστικό νησί δεν μιλούν ποτέ οι χάρτες. Μονάχα οι βασιλιάδες μάγοι που γεννιούνται μες στις λάσπες και είναι χιονισμένα τ’ αρχαία τους μάτια γνωρίζουν το μυστικό.

Και έρχονται νύχτες, σαν και αυτή και κάπου στο στερέωμα αποκαλύπτουν αυτήν την αγαπημένη πολιτεία. Τα λευκά της σπίτια και η μοναξιά της που λάμπει μες στη δροσιά των περιβολιών αρκούν για να ειπωθεί  ξανά και ξανά εκείνη η ιστορία. Όσοι την κατοικούν είναι ψυχές που θεραπεύτηκαν για πάντα απ’ την αγάπη και αφοσιώθηκαν σ’ έναν σπασμό, κρατώντας το ίσο αυτού του κόσμου.

 

Πάρε απ’ το χέρι μου μελάνι

 

Η Αμοργός προτού ξεκινήσει το καλοκαίρι λύνει τους κάβους της, υψώνει μια σημαία γεμάτη δόξα και αίσθημα και αναχωρεί για τα νερά. Τα σώματα που εξαντλούνται σ’ άλλα σώματα τίποτε πια δεν σημαίνουν. Και τα πράγματα, και αυτά χαλούν και βαπτίζονται στα λάδια του Γαϊτη, γίνονται καθρέφτες ενός κόσμου αλλοτινού, σπαρμένου από ρημαγμένα ρολόγια, ποιήματα και ελευθερίες. Στην Αμοργό οι ψυχές θεραπεύονται και ο χρόνος βρίσκει και πάλι την ευδοκία που χάθηκε μαζί με τα είκοσί σου χρόνια. Σ’ εκείνο το νησί, σ’ ένα κλεισμένο σπίτι υπάρχει ένα ερμάρι από σπάνιο ξύλο με λαβές γλυπτές μιας σπάνιας τέχνης. Εκεί μέσα φυλάσσονται τα ενδύματα μιας καλοκαιρινής γιορτής που περιμένουν να φορεθούν. Περιδέραια μ’ αραιές, βαριές χάντρες και κοκάλινα, μικρά δελφίνια ανείπωτης λεπτομέρειες προσμένουν τις νύφες που θα φανούν μέσα απ’ τα περιβόλια, ξανά και ξανά, με τις προμετωπίδες τους γυμνές, με τις πατρίδες τους χαμένες επτά δεκαετίες τώρα.

 

Κοίτα με στα μάτια

και έλα πιο κοντά

 

 

 

Οι αγαπημένες καρδιές ζουν για πάντα στις γειτονιές εκείνης της Αμοργού. Όλα γίνονται απ’ την αρχή. Οι ανεμόμυλοι, η ακέραια φαντασία μας, οι ακροβάτες και μια ατμόσφαιρα αγίας επαρχίας στιγματίζουν για πάντα αυτόν τον τόπο. Όλα καινούρια και ομιχλώδη αποκαλύπτονται πίσω απ’ τα βουνά. Να παίζουν λέει οι μελωδίες των τσοπανόπουλων που σπαράζουν κάθε αυγή και αυτό το θέατρο που σφύζει από ζωή και προσευχή να γίνεται κομμάτια. Τα ίδια εκείνα βότσαλα τριγύρω στα μαλλιά, τα τόσα χρωματιστά πετράδια που σε δείχνουν στα υπαίθρια, νυχτερινά μουσεία της Ακροκορίνθου, να παθιάζεσαι μ’ έναν σκοπό μυστικό. Δεν υπάρχουν λέξεις, λόγια δεν υπάρχουν για εκείνο το μέρος και έτσι επινοήθηκε μια δισύλλαβη λέξη, σαν έρωτας και όλες οι πίκρες ξεχάστηκαν μεμιάς. Επειδή τα σπίτια και τα ποιήματα μπορούν να γίνουν στοιχειωμένες υποθέσεις, κάθε καλοκαίρι οι ζωγράφοι φτιάχνουν απ’ την αρχή τις κιβωτούς και μέσα κρύβουν αυλές, φωτιές, ποιήματα, πατρίδες, ανέμους ξαφνικούς, φωτιά αιματοβαμένη για τους πλανήτες.

 

Στο δάσος της Αραμαθιάς

το λυπητερό το σκοτεινό το μεγάλο

 

Έλα και θα σου πω πώς έφτιαξαν την Αμοργό γλύπτες ξακουστοί και καναρίνια και τυρρανισμένες γυναίκες από έρωτα χαμένες. Έλα και θα σου διαβάσω όλες τις στροφές μία προς μία σαν να ‘ναι η τελευταία φορά που σου φορώ αυτό το ποίημα. Έλα και δείξε μου τους ποταμούς που κατεβαίνουν από τα μάτια σου για να γίνω άγγελος καλός που θα σε παραστέκει όταν ζεις και όταν πεθαίνεις. Με χίλιους τρόπους ανεξιχνίαστους θα σου απαριθμήσω τις σχολές και ας μην σημαίνουν πια τίποτε εμπρός στην Αμοργό και εμπρός στον γκρεμό που με προσμένει κάτω απ’ τα δυο σου χείλη. Έλα να σου δείξω με πόσους τρόπους γεννιέται τ’ ορατό και πώς φιλιέται, λέει, το πεθαμένο σου σώμα.

 

 

* Ο Απόστολος Θηβαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Απασχολείται στον τραπεζικό τομέα. Κείμενά του δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Γυρεύει εναγωνίως κάτι απ’ τη φωνή του.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top