Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Alter Ego
12/09/2014, 11:08 πμ

Alter Ego

Γράφει ο Reader’s digest //

 

AlterEgo«Alter Ego» του Βασίλη Καραγιώργου, Εκδ. «Μεταίχμιο», σελ. 502

 

Το «Alter Ego» του Βασίλη Καραγιώργου είναι ένα βιβλίο που ιντριγκάρει τον αναγνώστη πριν ακόμη διαβάσει τις πρώτες 100 από τις πεντακόσιες συνολικά σελίδες του. Το βιβλίο περίμενε αρκετούς μήνες να πάρει τη σειρά του για ανάγνωση παρότι το έχω στα χέρια μου από τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας του. Πάντοτε, λόγω μεγέθους, το έβαζα λίγο πιο πίσω στη λίστα των προς ανάγνωση βιβλίων.

Ο Βασίλης Καραγιώργος σύμφωνα με το βιογραφικό του έχει μεγάλη εμπλοκή με τη λογοτεχνία αλλά αυτή είναι η πρώτη συγγραφική του απόπειρα. Η αρχική σκέψη είναι: 500 σελίδες από ένα πρωτοεμφανιζόμενο –επί της ουσίας- συγγραφέα πόσο γοητευτικές μπορεί να είναι; Η απάντηση στο τέλος. Του βιβλίου και της αναφοράς…

Κινείται σε δύο αφηγηματικούς άξονες θεωρητικά εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους που όμως τέμνονται σε αρκετά σημεία του βιβλίου. Δεν μπορώ να πω επιτυχημένα ή όχι. Είναι θέμα οπτικής γωνίας και αναγνωστικής διάθεσης.

Ο πρώτος άξονας έχει να κάνει με την «εσωτερική λογοτεχνική ζωή», ενδεχόμενα περικλείει και αρκετά σημεία αυτοναφορικότητας.

Ένας επιτυχημένος πλην ανώνυμος συγγραφέας που επικοινωνεί μόνο μέσω μέιλ με τον εκδότη του. Μόνο που το μεγαλύτερο κομμάτι της αφήγησης αφορά τον ίδιο τον εκδότη, στη σύζυγό του –και αφηγήτρια- και στους ενδοιασμούς του για την έκδοση ή όχι ενός ακόμη επιτυχημένου μυθιστορήματος από τον άγνωστο συγγραφέα. Κάπου εδώ ο Καραγιώργος καταφεύγει σε ένα αρκετά πετυχημένο τέχνασμα που οξύνει την αναγνωστική προσοχή. Το ένα κεφάλαιο αφορά την πραγματικότητα και το αμέσως επόμενο μια εναλλακτική φανταστική πραγματικότητα που πάντως λειτουργεί υποβοηθητικά της πρώτης.

Ως μια τρίτη ταχύτητα λειτουργεί το γεγονός ότι ο εκδότης έχει πέσει θύμα μιας σπείρας, κάτι που προφανώς για εμπορικούς λόγους προσέδωσε στο μυθιστόρημα τον χαρακτηρισμό του «αστυνομικού». Ενδεχόμενα να πρόσθεσε αυτός ο χαρακτηρισμός κάτι στην προώθηση του μυθιστορήματος αλλά στην πραγματικότητα του αφαιρεί αρκετή από την πραγματική γοητεία του και μάλλον το αδικεί κατάφωρα.

Η αξία της δουλειάς του Καραγιώργου πρέπει να ταυτιστεί κυρίως με τις εσωτερικές υπαρξιακές-λογοτεχνικές αναζητήσεις και τα πολλά ερωτήματα που θέτει το βιβλίο. Ερωτήματα που δεν είναι αναγκαίο και να έχουν όλα ή να βρίσκουν όλα τις απαντήσεις τους μέσα στις σελίδες του Alter Ego.

Προσωπικά αυτά ήταν τα σημεία στα οποία στάθηκα και όχι η όποια αστυνομική ίντριγκα της υπόθεσης.

Ξεκάθαρα το θέμα της σχέσης συγγραφέα- έμπνευσης- εκδότη-εμπορικότητας δεν είναι πρωτότυπο. Ο Καραγιώργος όμως το προσεγγίζει με μια φρέσκια ματιά. Ξεκάθαρα το παιχνίδι πραγματικότητας και φαντασίας-μυθοπλασίας επίσης δεν είναι καινούργιο. Αλλά και σε αυτό ο συγγραφέας τα κατάφερε αρκετά καλά. Δοκίμασε να κάνει κάτι πολύ απαιτητικό και φιλόδοξο και θεωρώ ότι πέτυχε σε μεγάλο βαθμό τον στόχο του. Υπάρχουν σημεία που μπορούσαν να έχουν αφαιρεθεί από το βιβλίο για να αποφύγει κάποιες κτυπητές αφηγηματικές «κοιλιές» αλλά αυτό είναι περισσότερο μια υποκειμενική τοποθέτηση και δεν αφορά άμεσα τον συγγραφέα.

Συμπερασματικά: Αν κάποιος αντιμετωπίσει κριτικά το βιβλίο ως μια δουλειά πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα θα μείνει ικανοποιημένος. Αρκεί βέβαια να μην ξεγελαστεί από επιδερμικές παρουσιάσεις και πιστέψει ότι κρατάει στα χέρια του ένα βιβλίο με ασταμάτητη αστυνομική πλοκή ή κάτι παρεμφερές. Προσπάθησα να προσεγγίσω μια απαιτητική προσπάθεια με πολύ συγκεκριμένο τρόπο: Όχι δογματικά αναζητώντας λάθη και ατέλειες ενός πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα αλλά ούτε και αξιολογώντας την ως προϊόν μιας συγγραφικής ωριμότητας. Νομίζω, ότι ο Καραγιώργος κερδίζει εύκολα το «στοίχημα» και αφήνει στο τέλος του βιβλίου ικανοποιημένο σε πολύ μεγάλο βαθμό τον αναγνώστη του.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top