Ένα ποίημα: “Αλόης λόγος”
Του Νίκου Νασόπουλου // *
ΑΛΟΗΣ ΛΟΓΟΣ
Την γνώριζε
από παλιά
την πράσινη αλόη
που
όλο γεννούσε
τους βλαστούς
και γέμιζε
η αυλή
και τον οπό της
του ‘λεγαν
να στύψει
και να πάρει
των πάντων
είναι ίαμα,
και κάθαρση
και λήξη…
κι αυτός
αρνιόταν
τον βλαστό
να κόψει,
να πληγώσει
γιατί
η αλόη
του ‘λεγε
χωρίς ν’ ακούει
κανείς
πως μόνο
άμα την κοιτά
αρκεί
να τον γιατρέψει
και μόνο
να την αγαπάς
φτάνει
πάντα να ζεις…
* O Νίκος Νασόπουλος γεννημένος στην Αθήνα, ασχολείται με τη συγγραφή μικρών ή μεγαλύτερων κειμένων από τη δεκαετία του 90… Έχουν εκδοθεί αρκετά έργα του σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή… Παλαιότερα έγραφε με το ψευδώνυμο Νίκος Παναγιώτου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Αθάνατος”
26/03/2024, 8:26 μμ -
Ποίημα: “Μαγική πόλη”
26/03/2024, 8:25 μμ -
Ποίημα: “Μια στιγμή”
26/03/2024, 8:24 μμ -
Διήγημα: «Απάνω τους ωρέ Έλληνες»
26/03/2024, 8:22 μμ -
Δύο ανέκδοτα ποιήματα
26/03/2024, 8:20 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα fractal: “Ποτέ δεν είναι αργά”
Της Τζένης Μανάκη // Πιο πολύ πρόσεχα τις σιωπές παρά τα λόγια του, τις εκφράσεις του προσώπου του σ’ εκείνα τα άχρονα κενά διαστήματα, στις αδιέξοδες συζητήσεις μας. Το βλέμμα του γινόταν απλανές, θολό, η
Περισσότερα -
Ποίημα: “Σε τσίχλες κι αποτσίγαρα κοιμούνται πια ψυχές”
Της Βάγιας Μπαλή // * ΣΕ ΤΣΙΧΛΕΣ ΚΙ ΑΠΟΤΣΙΓΑΡΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΠΙΑ ΨΥΧΕΣ Χλωμά τα πρόσωπα, τα μάτια τρεμοπαίζουν, ικεσίας βλέμματα προς τον ουρανό, τα δάκρυα σαν τρέχουν. Σε δρόμους, σε πεζόδρομους στοιβάξανε ζωές, σε
Περισσότερα -
Η γυναίκα στο θέατρο
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Αλέξης Σολομός «Η γυναίκα στο θέατρο» Η αρχή και η αποθέωση, εκδ. Toubi’s, 2004 Όλοι γνωρίζουμε πως στο Αρχαίο Θέατρο όλους τους ρόλους τους έπαιζαν οι άνδρες. Το ίδιο συνέβαινε και στο
Περισσότερα -
Το σύντομο κείμενο παίρνει την εκδίκησή του από το φλύαρο
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // * Μια ανάγνωση στη συλλογή μικροδιηγημάτων «Φόβος κανένας» του Γιάννη Φαρσάρη, από τις εκδόσεις Openbook «Το σημαντικό είναι να εξαπλώσετε τη σύγχυση, όχι να την καταργήσετε». Με αυτά τα λόγια του Σαλβαδόρ Νταλί
Περισσότερα -
Τα γλωσσικά «κλειδιά» στην ποίηση της Μαρίας Μανδάλου
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Μαρία Μανδάλου: «Το ελεήμον τραύμα», εκδόσεις Σμίλη Αν η ποίηση αποδίδει τη φωνή του ποιητή (ως ηχηρή ή χαμηλόφωνη κραυγή), οι λέξεις αποτελούν την απόλυτη συμπύκνωση της ποιητικής ιδέας. Η ευστοχία της επιλογής
Περισσότερα -
Μνήμη απουσίας
της Τούλας Τίγκα // * Τακτοποιεί τα ρούχα του ένα- ένα τρυφερά, προσεχτικά λες και φοβάται πως θα πληγώσει αυτό που ήταν πάντα κι ας μην τον περιέχουν τώρα πια. Ένας φόβος αλλόκοτος που της γδέρνει την ψυχή. Όμως
Περισσότερα -
Ποίημα: “Φρούδες ελπίδες”
Του Κωνσταντίνου Γ. Βασιλείου // Φρούδες ελπίδες Χτυπημένος από θεϊκούς κεραυνούς τ’ αρματωμένου Δία, μ’ ένα καλάθι γεμάτο φρούτα της άνοιξης και του ήλιου, πορευόμουνα στα δάση, παρέα με βασιλικά κοπάδια, χωρίς σπασμούς, αναλήφθηκα σε πεδία ουτοπικά,
Περισσότερα