Fractal

Διήγημα Fractal: “All I want for Christmas”

Της Βάλιας Παπαναστασοπούλου // *

 

valia

Ξύπνησες ξαφνικά χαράματα από δυνατούς θορύβους. Την ίδια ώρα αναστατώνονται τα σκυλιά. Τρομαγμένη, νομίζεις πως κάποιος μπήκε μέσα στο σπίτι. Η καρδιά σου χτυπάει σαν ταμπούρλο, αλλά σε ελάχιστα δευτερόλεπτα συνειδητοποιείς πως είναι οι αναθεματισμένοι εργάτες πάνω στο δώμα της ταράτσας. Κοιτάς το ρολόι στο κινητό. 6 το πρωί, για όνομα! Και ένα τραγούδι έχει σφηνωθεί στο κεφάλι σου…All I want for Christmas is you!

Σηκώνεσαι από το κρεβάτι παραπατώντας. Διαβολεμένο κρύο, βγαίνεις στο μπαλκόνι, ένας γερανός έχει κλείσει το δρόμο, ανεβάζουν οικοδομικά υλικά στην ταράτσα. Διάβολε, μα τέτοια ώρα; Μπαίνεις σε διαδικασίες πρωτόγνωρες και παρόλο που νικάς, έχεις ένα κεφάλι καζάνι πλέον, αδύνατον να κοιμηθείς ξανά, δεν έχει νόημα…All I want for Christmas is you!

Ντύνεσαι, αρχίζει να χαράζει, παίρνεις το αυτοκίνητο και τραβάς για τη θάλασσα. Ο ήλιος μόλις έχει αρχίσει να ανεβαίνει πίσω από τα βουνά της Ανατολής, ένας πορτοκαλής ολοστρόγγυλος ήλιος που σου επιτρέπει ακόμη να τον κοιτάξεις κατάματα. Η θάλασσα είναι λάδι, παρατηρείς επίμονα μακριά, την αντίπερα όχθη με αγωνία. Ένα πορτοκαλί σωσίβιο επιπλέει στην επιφάνεια του νερού, κοιτάς με κομμένη την ανάσα, φοβάσαι και προσεύχεσαι παράλληλα μην έχει άνθρωπο μέσα του. Δεν έχει, βαθιά ανάσα…Συνεχίζεις να οδηγείς. Εθελοντές σε αμάξια, μηχανές, κάπου μακριά ένα καΐκι φεύγει από το λιμάνι με φουλ τη μηχανή, σταθερή πορεία, η ευθεία που αφήνει πίσω του και στο βάθος του ορίζοντα διακρίνεις μία μαύρη βάρκα σαν κουκίδα. Ξέρεις τι είναι. Κάθε μέρα ξέρεις, τι έρχεται… All I want for Christmas is you!

Επιστρέφεις στο σπίτι, παρκάρεις έξω από την εκκλησία, είναι ακόμη πολύ νωρίς. Η πόρτα του ναού μισάνοιχτη, θα μπω λες, σκοτάδι μέσα, μόνο το ημίφως των κεριών που τρεμοπαίζει. Αυτό βλέπεις πρώτο και μία γυναικεία φωνή να ψέλνει. Μπαίνεις μέσα ευλαβικά, έχεις καιρό να έρθεις, νιώθεις όμως σαν το σπίτι σου. Λιγοστοί οι άνθρωποι, μεγάλης ηλικίας, κάθεσαι στο μισοσκόταδο, γλυκιά ζαλάδα. Ο παπά-Νικόλας στο βάθος, μέσα στο ιερό Βήμα, σιγομουρμουρίζει σαν αρχαίος σαμάνος γλυκιές προσευχές και ικεσίες. Η γυναικεία φωνή ψέλνει γλυκότροπα: «Ἑτοιμάζου Βηθλεέμ· ἤνοικται πᾶσιν ἡ Ἐδέμ. Εὐτρεπίζου Ἐφραθᾶ, ὅτι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, ἐν τῷ σπηλαίῳ ἐξήνθησεν ἐκ τῆς Παρθένου». Βηθλεέμ, Εφραθά…ποια είναι η Εφραθά; Πού είναι η Εφραθά; Πρέπει να ανοίξω ξανά την Παλαιά Διαθήκη, σκέφτεσαι. Μικρή είσοδος, σηκώνεσαι, ο παπά-Νικόλας σε βλέπει, ελευκάνθησαν οι τρίχες της κεφαλής του παρά τω Κυρίω, μουρμουρίζεις. Τον αγαπάς τον παπά-Νικόλα, είναι πολλές φορές απάγκιο, μιαν αγκαλιά, χωρίς διακρίσεις αγαπά τον άνθρωπο, εικόνα Θεού…Η ζαλάδα δε φεύγει, φεύγεις εσύ όμως έντρομη…Kαι αυτό το τραγούδι δε λέει να ξεκολλήσει από το κεφάλι σου… All I want for Christmas is you!

Γυρνάς σπίτι, δεν σε βαστούν τα πόδια σου, ξαπλώνεις, σε παίρνει ο ύπνος. Όχι δεν κοιμάσαι, ονειρεύεσαι, μπορεί και όχι, δεν ξέρεις, όλα γίνονται ένα, πραγματικότητα και όνειρο, όλα είναι ένα. Πάντα έτσι ήταν; Ξυπνάς με δυνατές σφυριές πάνω από το κεφάλι σου. Οι εργάτες…έχεις μήνυμα στο κινητό, το έγγραφο είναι έτοιμο. Σηκώνεσαι και φεύγεις γρήγορα, χωρίς να ξέρεις τι σε περιμένει… All I want for Christmas is you!

Ταλαιπωρείσαι 2 ώρες εδώ και κει, συνοδοιπόρος το σαραβαλάκι σου, δεν βρίσκεις να παρκάρεις, και όταν βρίσκεις, ρισκάρεις…Θα με γράψουν, δε με νοιάζει…Που πάνε όλοι αυτοί πρωϊνιάτικα, γύρω γύρω από την πλατεία, όλη η ζωή μας γύρω γύρω από μία πλατεία, μέχρι να ζαλιστούμε, να πέσουμε κάτω, να μας μαζέψουν και άλλοι να έρθουν να πάρουν τη θέση μας…Λαμπιόνια εδώ και κει, δέντρα από ανακυκλωμένα υλικά, όλη η ζωή μας από ανακυκλωμένα υλικά φτιαγμένη… All I want for Christmas is you!

Μπαίνεις στο σούπερ, είσαι κατάκοπη. Να πάρει, το έχουν ανακαινίσει, άλλο αφεντικό τώρα, όλοι τρέχουν, πού τρέχουν; Όλοι ψωνίζουν με μανία για τα Χριστούγεννα. Για τρία πράγματα ήρθα, καταλήγω με δεκαπέντε στο καλάθι. Ψάχνω σα χαμένη, όλα έχουν αλλάξει, ράφια, προϊόντα, ετικέτες, ακόμα και προσωπικό…Και ένα βουητό να επικρατεί, παράλογο βουητό, το παιδί ουρλιάζει, θέλω 4 σοκολάτες ντέρμπι, η μάνα να ουρλιάζει, η πωλήτρια στα τυριά να φωνάζει με νάζι «Σιδεράκο, μουααά, σε αγαπώ», η ουρά στα κρέατα σαν σαρανταποδαρούσα σε μεγέθυνση, κρέας ελαφιού, κρέας αγριογούρουνου, μμμμμ με δαμάσκηνα θα είναι τέλειο…Μου ‘ρχεται να φωνάξω «Φονιάδες των ελαφιών, κωλάνθρωποι, κάτω τα χέρια από τον Μπάμπι»…Και ναι! Να το πάλι, αλλά αυτή τη φορά από τα μεγάφωνα… All I want for Christmas is you!

Αφήνω τα πράγματα που δε θέλω, με κόπο στέκομαι στο ταμείο, κατεβαίνω στο παρκινγκ, παίρνω το αμάξι, είμαι κάθιδρη, νιώθω πως θα πέσω κάτω. Το κεφάλι μου βουίζει, όλο το είναι μου βουίζει και διαμαρτύρεται, ευτυχώς το σπίτι είναι κοντά, θέλω μόνο να γυρίσω σπίτι και να κλάψω. Βρίσκω να παρκάρω, δυο δρόμους πιο πάνω από το σπίτι. Σταματώ, ανοίγω το παράθυρο, δε θέλω να βγω από το αμάξι, θέλω να κάτσω εκεί…Ξάφνου όλα τόσο γαλήνια, με χτυπά ο ήλιος, τόσο ήρεμα…Ησυχία…Έτσι είναι η αιωνιότητα, σκέφτομαι…Το τραγούδι δεν υπάρχει πια, όμως σκέφτομαι πως… All I want for Christmas is you, Κύριε. Εσένα και μόνο, Βρέφος της Βηθλεέμ που κάθε μέρα γεννιέσαι και σταυρώνεσαι σε τούτη την επίγεια κόλαση…στις κρύες θάλασσες των προσφύγων, στα πονεμένα μάτια των γυναικών, στα σκαμμένα πρόσωπα των ανδρών και όχι στα χριστουγεννιάτικα τραπέζια της κτηνωδίας με τα υπέρχειλα πιάτα και τα υποκριτικά χαμόγελα. All I want for Christmas is you, Κύριε και τώρα πια ξέρω που μπορώ να σε βρω και να σε ανταμώσω….

 

 

 

*H Βάλια Παπαναστασοπούλου είναι Αρχαιολόγος-Θεολόγος MS και Υποψήφια διδάκτωρ Α.Π.Θ.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top