Fractal

Δύο ποιήματα: “Αλήθεια για ποιάν αλήθεια μιλάς;” & “Γύψινο άγαλμα”

Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // *

 

 

 

Αλήθεια για ποιάν αλήθεια μιλάς;

 

(Το Ποτάμι)

Και πώς να μιλήσεις χωρίς επίθετα;

Το ποτάμι που κατεβαίνει να το περιγράψεις, πώς;

Εκτός κι αν ήσουν μάτια μου.

Εκτός κι αν μπήκες κομμάτι τού μυαλού μου.

Τότε δε χρειαζόταν.

 

Κατέβαινε το ποτάμι και δεν τού είπες κουβέντα.

Μήτε να το καλοπιάσεις πρόφτασες μήτε να το κακολογήσεις.

Χωρίς επίθετα δε γινόταν.

 

–Σε είδα που δε μίλαγες.

Το ποτάμι κατεβαίνει.

Από εκεί που δεν έφτασες, από εκεί που φαντάστηκες πως ήσουν

και πάει γι’ αλλού, σε άλλες άκρες.

Και σύ που ήθελες να το σταματήσεις,

να του πεις τα δικά σου…

Έφυγε.

 

— Φεύγει όταν το βλέπεις,

άρα καλά έκανες που δεν το έλουσες με επίθετα.

Χαράμι θα πήγαιναν.

 

–Μα θα τ’ άκουγα εγώ, για μένα,

για την ανάγκη μου θα τα λεγα.

 

–Για να στολίσεις την ουσία σου;

Ποτάμι είναι και δαύτη φευγάτη.

 

–Και πώς τώρα δα θα πορευτώ;

Κορμί που κανένας δε μιλά γι’ αυτό.

 

–Μη γνοιάζεσαι.

Το ποτάμι που κατέβαινε…

αυτό θα πει για σένα.

 

 

Γύψινο άγαλμα

 

Άγαλμα από γύψο.

Φολιασμένο από τον καιρό.

Νεκροζώντανο έστεκε συντροφιά με τη φθορά του.

Άλλαζε επειδή έφθινε,

οι λεπτομέρειες αφανίζονταν

από τελεστικές βροχές.

Σε λίγο δύσκολα θα ξεχώριζε το πρόσωπο που το ενέπνευσε.

Θα ήταν ένας άνθρωπος, ένας εξ’ όλων.

Μόνο μια μεταλλική επιγραφή θα κρατούσε τα προσχήματα.

 

 

 

 

* Ο Μάνος Μαυρομουστακάκης (γεν. 1960) είναι μαθητής στον σχολείο τής ποίησης συνεχώς … μεταξεταστέος. Έχει υπογράψει μέχρι στιγμής δύο ποιητικές συλλογές (ΟΔΟΙΠΟΡΕΣ ΛΕΞΕΙΣ, 190 & 1 ΧΑΊΚΟΥ. Εκδ. Γαβριηλίδης) και ένα θεατρικό (Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, Εκδ. Δωδώνη)

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top