Ποίηση: “Υπό τις Λάμψεις του”
της Αλεξίας Αθανασίου // *
Δάσος γεμάτο Πασχαλιές Άμπελων πηγή Κρίνων
φεγγάρι ασπάστηκε χλωμό που ανέτειλλε _ κι εκείνο
Γιγάντιο υψώθηκε χρυσό σπονδή αρωμάτων και οίνων
_ ” Τα Ουράνια” λέει “σαν λάμπρυνα τη γη σας δεν εγκρίνω!
Με Απίστευτες Διαστάσεις μου μι’ Αλήθεια παραδίνω.”
Τα πάντα Γιγαντώθηκαν στις λάμψεις του μια φρίκη
κάθε κακό φαινότανε πλέον στους ανθρώπους και είπαν:
_ “Αρνούμεθά σε δια παντός!” Και το Καλό σαν νίκη
Ζωής φαινόταν ασπασμός. _” Ζωής μας το Άνθος!” είπαν.
Χλωμό ξημέρωσε μικρό• (οι επιρροές του λείπαν.)
Κι άσπρο σαν εκοιμήθηκε φτερό σε αγνώστους τόπους
(τώρα στις λογικές διαστάσεις του μετριότητες)
χλωμόμικρα όλα λογικά φανήκαν στους ανθρώπους
(καλό κακό “νορμάλ” αγιότητες αθλιότητες…)
* Η Αλεξία Αθανασίου είναι Κερκυραία ποιήτρια & συγγραφέας επ. φαντασίας. Αγαπά τη φωτογραφία, τη φύση, τον αθλητισμό & κατέχει μαύρη ζώνη στο Shotokan Karate_Do. (Εκτενές βιογραφικό υπάρχει στην ηλ. διεύθυνση: Greek scifi & fantasy wiki.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Μετίν”
Γράφει η Λένα Μαυρουδή – Μούλιου // Θα σας πω μια ιστορία και μη σας περάσει καθόλου από το μυαλό ότι είναι προϊόν μυθοπλασίας. Πρόκειται για μια από αυτές τις ιστορίες που γράφονται από αυτήν την απίθανη
Περισσότερα -
Ένας άλλος εαυτός, αλλά ποιος;
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Εκκρεμότητα» του Τσιμάρα Τζανάτου Εκκρεμεί ένας εαυτός. Πάντα θα εκκρεμεί ένας εαυτός μέσα από τον εαυτό να αναδυθεί. Σαν το κρεμμύδι του Γκίντερ Γκρας που καθώς το ξεφλουδίζεις μέσα στη ψίχα του
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η Μάγισσα της λίμνης”
Του Νίκου Τσούλια // “Η Μάγισσα της λίμνης” Οι παλιότεροι έλεγαν ότι την έβλεπαν κατά καιρούς – οι νεότεροι απαλλαγμένοι από τις τόσες και τόσες προκαταλήψεις που βάραιναν την ατμόσφαιρα του μικρού χωριού και αγκιστρωμένοι
Περισσότερα -
Ποίηση: «Τα φιλιά του Σεπτέμβρη»
Της Αλεξάνδρας Χρονοπούλου // «Τα φιλιά του Σεπτέμβρη» Βλέπεις τον Σεπτέμβρη Κατεβαίνει κλαμένος Στην καταχνιά του βουνού Τα πλατάνια χαϊδεύει Και τους ρίχνει τα φύλλα Βλέπεις τα πουλιά πως χορεύουν Στα γυμνά τους κλαριά
Περισσότερα -
Ένα ποίημα: “Για τη μάνα μου”
Της Μαρίας Γαρουφαλή // Στη μνήμη της μανούλας μου Μαργαρίτας ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ Μανούλα μου, που βρίσκεται φυλαγμένη η καλοσύνη κι η τιμή σου; Έσβησες σαν ένα αστέρι φωτεινό, άναψε ένα νέο για να σε ακολουθώ.
Περισσότερα -
Ποίημα: «To γέλιο των θεών»
Γράφει ο Γιώργος Πατσός // To γέλιο των θεών Σαν τι να πω που ανώφελα, ωιμέ, ψυχανεμίζομαι, που ανώφελα αφουγκράζομαι των άστρων τ’ αχολόι κι αν μέσα μου αλλόπαρτα ξεσπούν παραληρήματα πικρό κι αιματοβύζαχτο
Περισσότερα -
Αφήγημα: «Όλος ο κόσμος θα ήταν παρών· αλλά έλειπες»
Της Παναγιώτας Χρονοπούλου // * «Όλος ο κόσμος θα ήταν παρών· αλλά έλειπες» Στην πλατεία του χωριού. Με θέα ένα παραμελημένο σιντριβάνι και δύο κοριτσάκια με τα ποδήλατά τους που προσπαθούν να δημιουργήσουν εμπειρίες «πληγής».
Περισσότερα
