Fractal

Τρία ποιήματα: “Ευχή…” – “Στα παλάτια…” – “Απόψε”

Του Αλέξανδρου Βλαχιώτη // * 

 

 

f1.JPG

 

 

Ευχή…

 

Έχτισα στον άνεμο φωλιά,

όνειρα να μου φέρει πολλά,

να μου διδάξει την αγάπη.

Έχτισα κι ένα σπίτι στη βροχή,

να μου γιατρέψει κάθε πληγή.

Οι απαντήσεις αργούσαν να έρθουν,

κι εγώ το μόνο που είχα μάθει…

σαν παιδί συνεχώς στα βήματά μου να σκοντάφτω,

κι όποτε σηκωνόμουν, ήμουν μέσα μου μεγάλος.

Έκρυψα στη θάλασσα μια ευχή,

με την υπόσχεση πως όταν είμαι έτοιμος, να γίνει προσευχή.

Έθαψα βαθιά στο χώμα, το σπόρο της ελπίδας.

 

 

Στα παλάτια…

 

Στα παλάτια, που περπατήσαμε νικητές,

απ’ τα ίδια φύγαμε ηττημένοι,

στην έξοδό μας, στάχτη, στα άλλοτε πράσινα λιβάδια.

Θα μάθουμε σκυφτοί να περπατάμε.

Άμμος καυτή, έρημος απέραντη.

Πρόσωπα συνοφρυωμένα.

Σιωπούν οι εραστές, ζουν με δανεικές ηδονές.

Πως πέρασαν τα χρόνια. Πως αλλάζουν οι εποχές…

Κλαίνε στη θύμηση της παλιάς τους εικόνας.

Η άνοιξη ατέλειωτος χειμώνας.

Παραμονεύει το γκρι,

να μας κρίνει με τα πιο σκληρά του λόγια.

Στην έξοδο μας απ’ τα χρυσά παλάτια.

Μας περιμένουν μάγισσες,

έτοιμες να στάξουν πάνω μας το δάκρυ τους.

Μας περιμένουν, βράδια δίχως πάθος.

Στην έξοδο μας, τίποτα δε θα είναι όπως πριν.

 

Δύο ποιήματα από την ποιητική συλλογή: Η φαντασία ελεύθερη πετά (Free Edition)

 

Απόψε

 

Σκέψου, τις μάσκες μας απόψε να ρίχναμε.

Τα τέρατα που μέσα μας κρύβουμε, ελεύθερα να αφήσουμε.

Ο ένας τον άλλο να φάμε.

Κι όσο σκίζεται το δέρμα…

Δώσε μου λίγο ακόμη αίμα.

Οι σκιές μας πηδάνε απ’ το μπαλκόνι.

Και εμείς άδειοι, απόμακροι και ξένοι.

Θα παρακαλάμε για συντροφιά.

Ελπίζοντας, σ’ ένα ακόμη ψέμα.

Σ’ αγαπώ, να μας πουν.

Ακόμη κι αν δε το εννοούν.

Σκέψου, τις μάσκες μας απόψε να ρίχναμε.

 

 

* Ο Αλέξανδρος Βλαχιώτης, ζει στον Άσσο Κορινθίας και είναι πτυχιούχος πληροφορικής.Έχει εκδώσει, τρεις ποιητικές συλλογές: Magnum (1997), Η φαντασία ελεύθερη πετά (2014), Στου αιώνα μου το θαύμα (2015). Οι σύνδεσμοι του: μπλογκ, youtube, facebook, google+

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top