Ο Αλέξανδρος Βλαχιώτης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Πως ξεκινούν όλα; ποιος ευθύνεται; ή καλύτερα, τι ευθύνεται;
Υπαίτιο, το όνειρο. Αυτό, που εξαιτίας της καθημερινότητας το κλειδώνουμε σε ένα κελί και όποτε κάνει αισθητή την παρουσία του, εμείς του κλείνουμε το στόμα. Όμως, για καλή μας τύχη, κάποια στιγμή επαναστατεί. Σπάει την πόρτα του κελιού και μας κατακλύζει. Νιώθουμε λίγοι, σε σχέση με όσα πραγματικά θέλουμε να κάνουμε. Δε μας ικανοποιεί τίποτε άλλο, εκτός από αυτά που μας προστάζει. Είναι τυχεροί, όσοι πορεύονται προς τα εκεί, και ακόμη πιο τυχεροί, όσοι το ζουν…
Ξεκίνησα να διαβάζω και να γράφω πολύ μικρός. Τα πρώτα τετράστιχα τα έγραψα όταν πήγαινα στο δημοτικό. Στην αρχή και για πολλά χρόνια αργότερα έγραφα ερωτικά ποιήματα και τα περισσότερα ήταν μικρά σε έκταση.
Μεγαλώνοντας, άλλαξε ολοκληρωτικά ο τρόπος γραφής μου. Πιστεύω ότι τώρα τα κείμενα μου είναι πιο ολοκληρωμένα σε σχέση με τότε.
Αυτό που δεν άλλαξε είναι ο λόγος για τον οποίο γράφω.
Aγαπώ αυτό που κάνω, μου αρέσει να στέκομαι μπροστά σε μία λευκή σελίδα και να τη γεμίζω με όσα με απασχολούν. Αντλώ έμπνευση από τον έρωτα και τη ζωή.
Πριν δεκαεννιά χρόνια, εξέδωσα το πρώτο μου βιβλίο, με ποιήματα που είχα γράψει κυρίως στην εφηβεία.
Τι έγινε από το ένα βιβλίο μέχρι το επόμενο; Εγκλωβισμένος σε μία ανώφελη εκ του αποτελέσματος καθημερινότητα, είχα “κλειδώσει σε ένα συρτάρι” όσα αγαπούσα, για να φέρνω εις πέρας τις συμβατικές μου υποχρεώσεις. Ωστόσο, τείνουν να γίνονται επιζήμιες, όταν ξεχνάμε, εξαιτίας τους, τον εσωτερικό μας πλούτο. Πλέον, αυτό που γνωρίζω είναι ότι έχω υποχρέωση να κάνω όσα αγαπώ και αυτή είναι η καθημερινότητα μου.
Πριν πέντε χρόνια περίπου δημιούργησα το πρώτο μου ιστολόγιο. Ξεκίνησα να αναρτώ κάποια ποιήματα που είχα σε χειρόγραφα. Εκείνη την εποχή, όπως και σήμερα, νιώθω ότι τους το χρωστούσα.
Αργότερα, έφτιαξα το δεύτερο μπλογκ μου, το Στιχοποιήματα και κείμενα (blogspot). Από την αρχή η σκέψη μου ήταν ότι πρέπει να συμμετέχουν και άλλοι άνθρωποι σε αυτό. Σήμερα, ύστερα από δύο χρόνια λειτουργίας και κάτι, φιλοξενεί κείμενα σύγχρονων συγγραφέων και ποιητών, αλλά και ονόματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και ζωγραφικής. Μέσα από το ιστολόγιο προέκυψε και η συνεργασία μου με τη συνποιήτρια της ανθολογίας «Ταξίδια πολύτιμα του νου», (εκδόσεις Όστρια).
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες, γιατί στα κείμενα του θα μοιραστεί τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια όνειρα για τη ζωή, το ίδιο πάθος για τον έρωτα. Σα να βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο με πολλές πόρτες και η κάθε μία να κρύβει πίσω της κόσμους ανεξερεύνητους ή γνωστούς, απάτητα βουνά ή καταπράσινες πεδιάδες.
Θαρρείς πως η πηγή των απαντήσεων μας περιμένει, αρκεί να την αναζητήσουμε πρώτοι εμείς…
Δείγμα γραφής:
Αλέξανδρος Βλαχιώτης – Ευχή…
Έχτισα στον άνεμο φωλιά,
όνειρα να μου φέρει πολλά,
να μου διδάξει την αγάπη.
Έχτισα κι ένα σπίτι στη βροχή,
να μου γιατρέψει κάθε πληγή.
Οι απαντήσεις αργούσαν να έρθουν,
κι εγώ το μόνο που είχα μάθει…
σαν παιδί, συνεχώς στα βήματά μου να σκοντάφτω,
κι όποτε σηκωνόμουν, ήμουν μέσα μου μεγάλος.
Έκρυψα στη θάλασσα μια ευχή,
με την υπόσχεση πως όταν είμαι έτοιμος, να γίνει προσευχή.
Έθαψα βαθιά στο χώμα, το σπόρο της ελπίδας.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Αλέξανδρος Βλαχιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Είναι πτυχιούχος πληροφορικής, έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές και συμμετέχει σε μία ποιητική ανθολογία. Η πρώτη συλλογή, το 1997, με τίτλο: Magnum, στις εκδόσεις: Χώρος Ποίησης Σικυώνιος. Η δεύτερη, το 2014, με τίτλο: Η φαντασία ελεύθερη πετά (Free Edition). Η τρίτη, το 2015, με τίτλο: Στου αιώνα μου το θαύμα (Free Edition). Ποιητική ανθολογία, το 2016, με τίτλο: Ταξίδια πολύτιμα του νου, στις εκδόσεις: ΟΣΤΡΙΑ. Εκτός από ποιήματα, γράφει μικρές ιστορίες και σενάρια. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία και την παραγωγή βίντεο. Περισσότερες δουλειές του θα βρείτε στο ιστολόγιο: Στιχοποιήματα και κείμενα