Fractal

Διήγημα: «Ανεξήγητες Εξαφανίσεις»

του Αλέξανδρου Κώτσια // *

 

f4

 

1

 

Ο κύριος Αύγουστος Μίλλερ ήταν ένας έμπορος βιβλίων, κυρίως μεταχειρισμένων, και διατηρούσε το κατάστημά του στη διασταύρωση των οδών Ορεστιάδος και Απόλλωνος σε ένα προάστιο της πόλης.

Με τα χρόνια ο Αύγουστος είχε αποκτήσει τη φήμη του πολύ εκκεντρικού και ιδιότροπου ανθρώπου, χωρίς οικογένεια, με μόνη του συντροφιά τους ατέλειωτους σπάνιους τόμους που είχε μαζέψει στο παλαιοβιβλιοπωλείο του. Η αλήθεια είναι ότι πολλές ιστορίες κυκλοφορούσαν για τον γέρο ερημίτη κυρίως χάρη στους πολλούς παράξενους επισκέπτες που δέχονταν κατά καιρούς στο μαγαζί του. Οι περισσότεροι είχαν κάτι το εξωτικό στην εμφάνισή τους ενώ οι λίγοι γνωστοί μου που κατάφεραν να ακούσουν μια-δυο κουβέντες από αυτούς έκαναν λόγο για μια γλώσσα εντελώς βάρβαρη και ακατανόητη. Γενικά η γειτονιά απέφευγε τα πάρε-δώσε μαζί του πιο πολύ από τις φήμες που πλανιόντουσαν στον αέρα παρά από κάποια χειροπιαστή παραξενιά του.

Μια μέρα και ενώ περνούσα έξω από το κατάστημά του, ρίχνοντας μια ματιά στο εσωτερικό είδα τον Αύγουστο καθισμένο στο πάτωμα, φορώντας μόνο το παντελόνι του, με ένα παλιό κασετοφωνάκι στην αγκαλιά του. Η παράξενη αυτή σκηνή μου κέντρισε το ενδιαφέρον και δίχως να το πολυσκεφτώ μπήκα στο μαγαζί να τον ρωτήσω αν ήταν καλά και αν χρειαζόταν τη βοήθειά μου. Οι ήχοι που έβγαιναν από το κασετόφωνο ήταν ό,τι πιο αλλόκοτο έχω ακούσει: ασυνήθιστες κραυγές σε μια κακόφωνη και αδιανόητη γλώσσα που σιγά σιγά μετατρέπονταν σε κάποιου είδους φρικιαστική ψαλμωδία που με έκανε να ανατριχιάσω.

Δε ξέρω πόση ώρα πέρασε, ένα λεπτό, μία ολόκληρη ώρα, όταν επιτέλους ο κύριος Μίλλερ αντιλήφθηκε την παρουσία μου. Δίχως να είναι εμφανές αν με αναγνώρισε ή όχι, σηκώθηκε βιαστικά, μουρμούρισε κάτι στην ίδια ακατάληπτη γλώσσα και αποσύρθηκε στο πίσω μέρος του μαγαζιού σε μια μικρή κάμαρα. Αφού του έδωσα λίγη ώρα να ντυθεί, όπως υπέθεσα, για να παρουσιαστεί ευπρεπώς μπροστά μου και είδα ότι δεν εμφανιζόταν αποφάσισα να πάω στο δωμάτιό του. Χτύπησα μερικές φορές την πόρτα του και μην παίρνοντας απάντηση κατέληξα να παραβιάζω τον προσωπικό του χώρο.

Το θέαμα με συγκλόνισε. Το δωμάτιο ήταν παντελώς άδειο, δεν υπήρχαν ούτε έπιπλα ούτε κάτι άλλο που να δήλωνε την παρουσία κάποιου στο χώρο, παρά μόνο το παντελόνι που φορούσε πριν λίγο ο

Αύγουστος πεταμένο στο πάτωμα. Άλλη έξοδος απ το δωμάτιο δεν υπήρχε.

Για πολύ καιρό μετά από αυτό το απίστευτο περιστατικό είχα μπλεξίματα με τον νόμο, αφού ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που είδε ζωντανό τον Αύγουστο Μίλλερ, ο πρότερος όμως ευυπόληπτος βίος μου σε συνδυασμό με το ότι δεν μπορούσαν να μου προσάψουν κάποια απτή κατηγορία, έδιωξαν από πάνω μου κάθε υποψία και η υπόθεση με τον καιρό ξεχάστηκε.

 

 

2

 

Η Λυδία Τόσιτς ήταν επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Νις και αναμφίβολα ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά της Ευρώπης και όχι μόνο, με τα βιβλία της να διδάσκονται σε όλα τα γνωστά Πανεπιστήμια του κόσμου.

Μπορεί η ειδικότητά της να ήταν η φιλοσοφία, η μεγάλη της όμως αγάπη ήταν οι παγανιστικές θρησκείες και οι μυστικιστικές τελετές στον χώρο των Βαλκανίων με δεκάδες άρθρα της να κυκλοφορούν σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα.

Συστηματικός αλληλογράφος της υπήρξε ο συνάδελφος της κύριος Αναστασίου από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με τον οποίο είχαν κάνει πολλές κοινές δημοσιεύσεις και μελέτες επί του θέματος. Στην τελευταία της επιστολή ανέφερε:

“Αγαπητέ μου είμαι πιο κοντά από κάθε άλλη φορά. Το άγιο Δισκοπότηρό μου είναι πια στα χέρια μου!!! Είναι αρκετά ταλαιπωρημένος τόμος μα δε τολμώ να γκρινιάξω στον μεσολαβητή που μου το έφερε. Ξόδεψα μια περιουσία μα επιτέλους είναι δικό μου. Σου μεταφράζω μια από τις πρώτες παραγράφους και τα υπόλοιπα από κοντά, σου υπενθυμίζω θα είμαι στη Θεσσαλονίκη, στο Αστόρια, μεθαύριο.

«Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ραγδαία αύξηση των παγανιστών κυρίως στις πεδινές περιοχές και στους ανθρώπους με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι καθολικοί ιεραπόστολοι ερχόμενοι να διδάξουν το λόγο του Θεού, άθελά τους, τούς δίδαξαν και το έργο του Σατανά και πως να το αποφεύγουν. Οι ντόπιοι όμως άρχισαν να θέλγονται από το ακατάληπτο των μυστικιστικών τελετών για τη λατρεία του..

Είχα δίκιο έτσι;;;;”

Τη μεθεπόμενη μέρα ο Έλληνας καθηγητής πιστός στο ραντεβού του έφθανε στο ξενοδοχείο Αστόρια το απόγευμα όπου και βρήκε τη Σέρβα συνάδελφό του να απολαμβάνει τον καφέ της στο μπαρ.

-Είναι υπέροχα τα νέα! Το έχω εδώ μαζί μου δεν το αφήνω πουθενά αλλού! Τόσα χρόνια αναζητήσεων και επιτέλους το έχω στα χέρια μου, το ξέρεις ότι υπάρχουν μόλις 2-3 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο ε; Η μετάφρασή του θα κάνει πάταγο στην επιστημονική κοινότητα. Είμαι τόσο χαρούμενη!

-Και εγώ χαίρομαι για σένα Λυδία σου αξίζει πραγματικά να ανταμειφθείς για τον κόπο σου. Έχεις μιλήσει σε κανέναν άλλο γι αυτό;

-Όχι φυσικά είσαι ο πρώτος που το μαθαίνει, ξέρεις ότι υπάρχουν πολλοί που το αναζητούν και θα έκαναν τα πάντα να το αποκτήσουν. Λοιπόν ανεβαίνω στο δωμάτιό μου να βάλω κάτι πιο άνετο και κατεβαίνω να πάμε για δείπνο. Θα έχουμε όλο το χρόνο μπροστά μας να κουβεντιάσουμε για τα πάντα.

-Εντάξει, της απάντησε ο κύριος Αναστασίου με ένα χαμόγελο και καθώς η συνάδελφός του απομακρυνόταν προς το ασανσέρ έκανε ένα νεύμα σε δύο άνδρες που έπιναν τον καφέ τους σε ένα διπλανό τραπέζι.

Η Λυδία Τόσιτς δεν κατέβηκε ποτέ από εκείνο το δωμάτιο ούτε ποτέ ανακάλυψε κανείς κάποιο ίχνος της. Τα πράγματά της βρέθηκαν ανέπαφα και κανείς φυσικά δεν κατάλαβε ότι από την βαλίτσα της έλειπε ένας σπανιότατος δερματόδετος τόμος γραμμένος στα λατινικά από έναν καθολικό μοναχό το 1755.

Ο κύριος Μενέλαος Αναστασίου μετά από 6 μήνες δημοσίευσε σε ελληνική μετάφραση τον τόμο αυτό, κάτι που ο ακαδημαϊκός κόσμος αποδέχτηκε με υπέρμετρο ενθουσιασμό.

 

3

 

 

Ο καθηγητής Πίτερ Ραμπιό χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού του συναδέλφου του Ουίλιαμ Χέινς και περίμενε. Λίγο πριν χτυπήσει για δεύτερη φορά, η πόρτα άνοιξε και στο κατώφλι της εμφανίστηκε ο μπάτλερ του σπιτιού. Με ύψος αρκετά πάνω από το συνηθισμένο αλλά με ευγενικά χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, ο μπάτλερ έκανε μια μικρή υπόκλιση:

– Καλή σας ημέρα κύριε καθηγητά, ο κύριος σας περιμένει στο σαλόνι.

Ο καθηγητής Ραμπιό φανερά σαστισμένος έκανε μερικά δευτερόλεπτα να συνέλθει απ το σοκ:

-G δεν το πιστεύω! Εσύ είσαι; Έχω να σε δω από τότε που ήσουν ένα κουτί βίδες και γρανάζια, είπε περιπαικτικά.

-Το όνομά μου είναι Φέργκους κύριε, αποκρίθηκε ο μπάτλερ

Ο καλεσμένος με ένα μεγάλο χαμόγελο και μην μπορώντας ακόμα να κρύψει την έκπληξή του, προχώρησε προς το σπίτι έχοντας συνεχώς τα μάτια του πάνω στο πλάσμα που αποκάλεσε G.

Ο Φέργκους για την ακρίβεια ήταν το μοντέλο G-180, ένα μεταλλικό ρομπότ-βοηθός πάνω στο οποίο υπήρχε ανθρώπινος ιστός και δέρμα, κατασκευασμένο από την εταιρία C IRobotics ενσωματωμένος με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Η κατασκευή του είχε ολοκληρωθεί πριν από 2 εβδομάδες και από τότε δούλευε στο πλευρό του καθηγητή Χέινς, ο οποίος είχε περάσει στο λογισμικό του λεπτομερείς καταλόγους και πληροφορίες όλων των φίλων, συναδέλφων και γνωστών του.

Τα πρώτα χρόνια της γνωριμίας τους, όταν ήταν και οι δύο φοιτητές, ο Ραμπιό είχε κλέψει μια εργασία από τον Χέινς και την είχε παρουσιάσει ως δική του, παίρνοντας μάλιστα έπαινο για την εργατικότητα και τη δημιουργικότητα του. Έτσι αν και στην αρχή οι δύο άνδρες υπήρξαν θανάσιμοι εχθροί, με τα χρόνια η ιστορία ξεχάστηκε και πλέον τους συνδέει μια βαθιά εκτίμηση του ενός προς τον άλλο. Όλα αυτά λίγο πριν εμφανιστεί ο προσκεκλημένος, τα είχε διηγηθεί ο Χέινς στον Φέργκους.

-Πίτερ, αγαπητέ μου, καλωσόρισες.

-Είναι πραγματικά απίστευτο Γουίλ, δεν μπορείς να καταλάβεις με τίποτα ότι πρόκειται για ανδροειδές.

-Και ακόμα δεν έχεις δει τίποτα! Ρουφάει σαν σφουγγάρι ό,τι και να του πεις, μα η αλήθεια είναι ότι δεν έχω συνηθίσει πλήρως την παρουσία του μετά από τόσα χρόνια μοναξιάς. Συγχώρεσέ με όμως για λίγο πρέπει να στείλω αυτό το κατεπείγον μέηλ και θα μιλήσουμε για όλα. Μπορείς να με περιμένεις στον πάνω όροφο στην βιβλιοθήκη.

Ήταν η τελευταία φορά που κάποιος είδε ζωντανό τον καθηγητή Ραμπιό. Ο Φέργκους, με το λειτουργικό του σύστημα σε σύγχυση και προφανώς επηρεασμένο από την ιστορία του ιδιοκτήτη του, αναγνώρισε το σφάλμα του παρελθόντος στον Πίτερ και μόλις τον οδήγησε στην βιβλιοθήκη τοποθέτησε τα μεταλλικά του χέρια γύρω από τον λαιμό του και απέδωσε την δικαιοσύνη όπως αυτός την αντιλαμβανόταν. Μόλις τελείωσε την δουλειά του κατέβηκε και ενημέρωσε τον Ουίλιαμ.

Ο καθηγητής Ουίλιαμ Χέινς εξαφάνισε το πτώμα, επανεκκίνησε το λειτουργικό σύστημα του Φέργκους, τον επαναπρογραμμάτισε με αποτέλεσμα να χαθεί όλη του η μνήμη και από τότε κανείς δεν ξαναέμαθε νέα του Πίτερ η τύχη του οποίου ακόμα αγνοείται.

 

 

* Ο Αλέξανδρος Κώτσιας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη όπου και σπούδασε Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Είναι λάτρης του Φανταστικού και του Παράξενου και ασχολείται ενεργά με τη συγγραφή. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top