Ποίηση: «Δός μοι λόγον, Λόγε»
Της Αλεξάνδρας Χρονοπούλου //
Περαματάρη ερωτεύτηκε η Σαπφώ
Φάωνας τ’ όνομά του
Κι εγώ που ούτε τη χάρη της κατέχω
Ούτε τον λόγο τον χειρίζομαι καλά
Ούτε μπορώ τον χρόνο να νικήσω
Κι εγώ περαματάρη ερωτεύτηκα
Μ’ άτεχνα λόγια
Του ’φτιαξα κουπιά
Μ’ άστοχες ρίμες
Τα πανιά του
Και τις ρυτίδες μου του σκάλισα
Του χρόνου αποτύπωμα
Στης βάρκας του την πλώρη
Περαματάρης ζηλευτός
Που όμοιος του δεν ήταν
Μήτε δικός μου, μήτε κανενός
Πιστός στο πέραμά του
Μόνο σ’ αυτό
Γι’ αυτό το πέραμα εγώ
Του ’δωσα την ψυχή μου
Άλλο δεν είχα
Κι αυτός το πέραμα μου το ’καμε
Και την ψυχή μου δέχτηκε για ναύλο
Κι ας ήταν ματωμένη
Μόνο για τέτοιες, λέει, ψυχές
Το έκανε το πέραμα
Κι από το θάνατο με πήγε στη ζωή
Και λόγο μου ’δωσε
Κι αν το κομμένο το κεφάλι του Ορφέα
Απ’ τις μαινάδες
Τραγούδαγε ακόμα
Εγώ δεν άκουγα πια τίποτα
Παρά
Χριστός Ανέστη
και σε λιβάδια χόρευα
μ’ αμάραντο
Τον άνηθο, τον μάραθο
Τους άφησα στον χρόνο
Το πιάτο το χρυσό του να στολίσει.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η Κατερίνα, ένα άστρο.
Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης // * «Το βιβλίο της Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ, εκδ. Πατάκη Είναι η πρώτη φορά που γράφω κριτική για βιβλίο το οποίο διάβασα. Συνηθίζω να κρατάω (άκρως εγωιστικό) το αποτέλεσμα της ανάγνωσης, την απόλαυση
Περισσότερα -
«Ποτάμι το αίμα και η ντροπή στο χώμα» του Γεράσιμου Δενδρινού ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή
«Ποτάμι το αίμα και η ντροπή στο χώμα» Του Γεράσιμου Δενδρινού [1] ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή Επιμέλεια αφιερώματος: Ελένη Γκίκα Ο κόσμος μας έβλεπε από
Περισσότερα -
«Οι φωτογραφίες μιλούν και τα μάτια ριγούν στο θαύμα»
Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ // Δημήτρης Ταλιάνης: «Η νήσος Λέσβος», Έκδοση του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και Απολιθωμένου δάσους, 2021 Για τη νήσο Λέσβο, το παγκόσμιο γεωπάρκο Unescο, ο λόγος. Για τη φύση και τα πετρώματα, για την Ιστορία,
Περισσότερα -
Παραμύθι: “Τo δάκρυ και το χαμόγελο”
Από τη Χρυσάνθη Β. Καραούλη // * Κάποτε, σε ένα όμορφο περιβόλι με πολύχρωμα λουλούδια και δέντρα, που το έλεγαν καρδιά, κατοικούσαν δυο πολύ καλοί φίλοι. Τον έναν τον έλεγαν Χαμόγελο και τον άλλον Δάκρυ. Το Χαμόγελο ήταν πάντα
Περισσότερα -
Προσβλέποντας στον αυριανό άνθρωπο
Του Κώστα Χρηστάκη // * Εισαγωγή Η τοπική και η παγκόσμια κοινότητα σήμερα χρειάζονται έναν άνθρωπο ελεύθερο, δημιουργικό και αλληλέγγυο. Έναν άνθρωπο που θα έχει τις αναγκαίες γνώσεις και δεξιότητες που απαιτούνται, για να μπορεί να
Περισσότερα -
Ένα ποίημα: “Λαΐς: Tης φύσεως το κάλλιστον φιλοτέχνημα”
Της Σταυρούλας Ηλία // * ΛΑΙΣ : ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΟ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΜΑ 1. Η φημισμένη εταίρα, η Λαΐς η Κορινθία 2. πολλούς άνδρες ευχαρίστησε 3. οδηγώντας τους στα μυστικά μονοπάτια 4. μιας πρωτόγνωρης ηδονής 5.
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η θηλιά”
Της Κυριακής Μήλιου // * Η ιεροτελεστία είναι γνωστή, κλασική πια. Παίρνεις ένα σχοινί, χοντρό και γεμάτο κόμπους από το πέρασμα του χρόνου. Περνάς τα δάχτυλά σου αργά από το μήκος του με μάτια κλειστά. Απομνημονεύεις κάθε τραχιά
Περισσότερα
