Fractal

Δύο ποιήματα: “Ακυβέρνητες μέρες” & “Ένας τόνος σε ανάπαυση μνήμης…”

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

 

Ακυβέρνητες μέρες

~~~~~~~~~~~~~~~

Ακυβέρνητες μέρες

Μπόλιασμα κακής ρίζας

Οι ώρες τους

Γράφουν στης ψυχής μου

Το μικρό λευκωματάκι

Με τα ποιήματα

Θα χαριστεί κι αυτό

Όπως τόσα και τόσα άλλα

Θα εναποθετηθεί

Σε χέρια αγαπημένα, αφίλητα

Ακόμα, ζεστά και στοργικά

Μαζί μ’ ένα κλαράκι δυόσμο

Από την γλάστρα μου

Κι ένα χαμόγελο λατρείας.

Μέσα μου στοιβάζονται πολλά και διάφορα

Θέλει τρόπο να πετύχεις το ακατόρθωτο

Κι όχι κόπο σαν να τσαπίζεις το χέρσο χωράφι, κατακαλόκαιρο

Με τα ίδια σου τα χέρια.

Θέλει τέχνη, να γελάς εν καιρώ θλίψης

Σαν δεν θέλεις να λερώσεις

Συνειδήσεις και ύπνους αιωνίους.

Θέλει τόλμη να σκοτώσεις

Αφού πρώτα θανατώσεις με τα ίδια σου τα χέρια

Του εαυτού σου την σιχαμερή δουλοπρέπεια.

 

 

Ένας τόνος σε ανάπαυση μνήμης…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Περπατώ με σφιγμένες παλάμες

μη τυχόν σκορπίσουν και φύγουν

τα όσα έζησα και χαράχτηκαν πάνω μου

τα όσα σκάλισαν το μέσα μου

όχι, δεν τις ανοίγω

είναι επικίνδυνο ν’ αφήνεις

λεύτερο το θηρίο

χωρίς ούτε έναν βράχο

στην θήρα της σπηλιάς

σαν ξεμυτίσει με τα φλογισμένα ρουθούνια του

για μια ζωή θα ‘σαι καμένος

και το μόνο που θα σου μείνει

είναι οι κλεισμένες παλάμες

με τα λιωμένα μελάνια

από τα λόγια που συγκράτησαν.

Σου μιλώ με σφιγμένες παλάμες

λατρευτικές θυσίες σε θεούς

από τα σπάργανα της φύσης μου

τις μαρτυρούν τα αποκαϊδια

από τις σκέψεις των ονείρων

άραγε τρέχει το νερό

ή η γη από κάτω του αλλάζει θέση

σε ρώτησα και γέλασες

φύγε θα σου πω

άλλα περίμενα από σένα

και άλλα μου έγραψες στον τοίχο

πως τάχα η περισπωμένη

είναι μια φιλία

της οξείας

με την δασεία

γιατί με κοροϊδεύεις;

αφού ξέρεις πως είναι

ένας τόνος

σε ανάπαυση μνήμης…

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top