Fractal
Home / ΜΟΥΣΙΚΗ / Άκουσα και, μετά, έγραψα για αυτά που άκουσα.
19/03/2015, 12:07 μμ

Άκουσα και, μετά, έγραψα για αυτά που άκουσα.

Από την Κατερίνα Πουλοπούλου και τον Γιάννη Παναγόπουλο //

 

Όσα υπάρχουν εδώ, παρακάτω, τα είδαμε ως καταγραφές εντυπώσεων (μας) γύρω από μουσικές δουλειές που έφτασαν στα αυτιά μας και, για τον έναν ή τον άλλον λόγο, μας είπαν κάτι. Ακούστε μας, διαβάζοντάς μας.

 

pliatsikas_irwdeio

 

Άκουσα τη ζωντανή ηχογράφηση του Φίλιππου Πλιάτσικα από το Ηρώδειο.

 

«ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ & PRAGUE PHILHARMONIC ORCHESTRA»

Σεπτέμβριος 2014 και δεν θα έχανα τη σύμπραξη του Φίλιππου Πλιάτσικα με τη φιλαρμονική ορχήστρα της Πράγας και μάλιστα στο Ηρώδειο. Αυτό που λέμε «ήμουν και εγώ εκεί», δηλαδή και στο ζωντανό και στη ‘ζωντανή’ αποτύπωση της βραδιάς, μιας και σήμερα έχω το cd στα χέρια μου.

Τραγούδια όπως το «Όλο μ’ αφήνεις να σ’ αφήσω», «Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο» και «Έπαψες αγάπη να θυμίζεις» μεταμορφώνονται, με βιολιά, άρπες και βιολοντσέλα. Η εισαγωγή του cd, με το «Πού να πάμε», τα επαναλαμβανόμενα παλαμάκια του ενθουσιώδους κοινού και τον επικό ρυθμό, σε καθιστά έτοιμο για δράση.

Η συναυλία ήταν μία διεθνής σύμπραξη, όπως και η δισκογραφική δουλειά της ΜINOS EMI /UNIVERSAL.

Τη διεύθυνση ορχήστρας έχει ο Friedemann Riehle και εκτός από τον Μπάμπη Στόκα που συμμετέχει, αλλά και τη Liset Alea των Nouvelle Vague, με την οποία τραγουδάνε την επιτυχία τους «The other side of blue», συμμετέχει και ο Rudolf Schencker των Scorpions.

Παρότι οι επιτυχίες του Φίλιππου Πλιάτσικα είναι πλέον πολύ περισσότερες από το δίωρο μίας συναυλίας, στο cd περιλαμβάνεται και μία 8λεπτη μουσική του Gustav Mahler που, αν εξαιρέσεις την υπέροχη ατμόσφαιρα που δίνει, δεν κατανοώ την ύπαρξή της ανάμεσα σε μόνο 12 τραγούδια που έχουν επιλεγεί.

Το cd είναι ταξιδιάρικο και πολύ μελωδικό, όμως όσοι ήταν εκεί αντιλαμβάνονται, ότι δεν αποτυπώνει το μεγαλείο της βραδιάς.

 

Club_Secret_Cover_FA1_Web_72dpi_2

 

Άκουσα το «Club Secreto» των Gotan Project.

 

Δεν το βλέπεις σαν νέα τους δουλειά. Το παρισινό τρίο Gotan Project που – αρχές της δεκαετίας του 2000 – σκέφτηκε να «φορτώσει» την electro στο tango και εξαργύρωσε την ιδέα του με παγκόσμια επιτυχία, μάλλον δεν είναι πια εδώ. Δύο από τα μέλη του, μαζί με την τραγουδίστρια Catherine Ringer (των Rita Mitsouko), έφτιαξαν τους Plaza Francia, ενώ νέα τους κυκλοφορία δεν φαίνεται να προσγειώνεται στον μουσικό ορίζοντα. Το «Club Secreto» είναι μία σειρά από remixes, που βασίζονται σε παλιότερες ηχογραφήσεις κομματιών που έκαναν τους Gotan Project, σε πολλούς, απαραίτητους. Αν και η λογική του σερβιρίσματος remix άλμπουμ φαντάζει πλέον ως «ρετρό» αξία, λέμε πως, για ακόμα μία φορά, αυτή η μπάντα, έστω και πλαγίως, καταφέρνει να παρουσιάσει κάτι που έχει άποψη. Το «Club Secreto» δεν είναι μία φάρσα που θέλει να πουλήσει νοσταλγία. Ακούγοντας remix, όπως το μεταμορφωμένο «De Hombre A Hombre», μέσα από την άποψη του μουσικού παραγωγού, Nicolas Repac, ή το «La Gloria» δοσμένο μέσα από εκείνη του Mauss, σκέφτεσαι πως
το υλικό που παρουσίασαν κάποτε οι Gotan Project δεν ήταν μόνο μόδα αλλά ήχος που μπορεί να κολλήσει σε ποικιλόμορφα στυλ σύγχρονης electro μουσικής. Το «Club Secreto» έχει δώδεκα – remix – τραγούδια. Συμμετέχουν μουσικοί (βλέπε Calexico) και μουσικοί παραγωγοί (βλέπε D.J. Muro, Michel Cleis, Alex James κ.α.) που η άποψή τους δίνει νέα φρεσκάδα σε υλικό που κάποτε ακουγόταν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, παντού.

Εκεί που η Δύση, συναντά την Ανατολή

 

DYSANATOLIA @ FAUST (photo)

 

Άκουσα το νέο τραγούδι των Δυσanatolia, «Disco Lilly»

Της Κατερίνας Πουλοπούλου //

 

Ευτυχώς, αυτό το «διασκευή να ’ναι και ό,τι να ’ναι» που ήταν της μόδας τα τελευταία χρόνια, μπαίνει στο χρονοντούλαπο. Ήταν μία εύκολη συνταγή: ένα παλιό λαϊκό, λίγο echo, μπιτ και έτοιμη η νέα ραδιοφωνική επιτυχία. Σήμερα τα πράγματα δυσκόλεψαν.

Τους Δυσanatolia τους πρωτοείδα στο River Party το περασμένο καλοκαίρι. Κάτι το Νεστόριο, η φύση, το κέφι, κάτι οι παγωμένες μπύρες δίπλα στο ποτάμι, μου φάνηκαν εξαιρετικοί.

Τους άκουσα όμως και χειμώνα, με κρύο, χωρίς ιδανικές συνθήκες, από ένα στικάκι και μου ζέσταναν τα αυτιά. Ξεκάθαρα παραδοσιακά ακούσματα, πατήματα σε τουρκική μουσική, δημιουργία και ένταξη τσιγγάνικων καταβολών στα τραγούδια τους.

Αυτό είναι και το «Disco Lilly», το νέο τους τραγούδι, ένα κομμάτι όπου το «Μάγκικό μου» του Γιώργου Βιδάλη, συναντάει το «Disco boy» του Shantel και τη «Λιλή τη σκανδαλιάρα» του Παναγιώτη Τούντα.

Αφετηρία τους, το τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής στην Άρτα. Τα τραγούδια δυτικότροπα, αλλά και ενορχηστρωμένα με μία γενικότερη fusion διάθεση. Η Δύση συναντά την Ανατολή, κάπου ανάμεσα στο σαξόφωνο του Χρήστου Κυριαζή και το κανονάκι του Μανώλη Χριστοδούλου. Στη φωνή, η Ρία Ελληνίδου και, μαζί τους, Λουκάς Μεταξάς στο μπάσο, Κωνσταντίνος Ζαπάντης στην κιθάρα και κρουστά από τον Στάθη Κουτούζο. Αναζητήστε τους.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top