Fractal
Home / ΘΕΑΤΡΟ / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Άκης Σιδέρης: «Εξ’ άλλου όταν κάποια κοινωνία αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα, αυτό πρωτίστως καταγράφεται μέσα από την τέχνη»
20/01/2016, 10:38 πμ

Άκης Σιδέρης: «Εξ’ άλλου όταν κάποια κοινωνία αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα, αυτό πρωτίστως καταγράφεται μέσα από την τέχνη»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Πέστροβα //

 

akis3

 

Κάπου στο κέντρο της Αθήνας, στο σπίτι του με θέα την Ακρόπολη, συνάντησα τον ηθοποιό Άκη Σιδέρη και κουβεντιάσαμε για την ζωή του, τα όνειρά του, τις ανησυχίες του, την αγάπη του για τον χορό που πλέον έχει πάψει να εξασκεί και αποφεύγει να αναφέρεται σε επαγγελματικές δουλειές του παρελθόντος. Δηλώνει πως θέλει να  ζει το παρόν σαν να είναι η τελευταία μέρα της ζωής του. Εμπιστεύεται τυφλά το ένστικτό του και ονειρεύεται να φτιάξει την δική του φάρμα στην πατρίδα του, την Ύδρα.

 

-Υποκριτική και χορός. Χορός και υποκριτική. Αυτές οι δύο λέξεις τι σημαίνουν στη ζωή σου;

Η υποκριτική θεωρώ πως είναι μια επιστήμη που περιλαμβάνει μέσα της όλες τις τέχνες, ανάμεσα τους και τον χορό. Για εμένα και τα δύο είναι άρρηκτα δεμένα με την επαγγελματική-και όχι μόνο- ζωή μου. Εξ άλλου θεωρώ πως κάθε σύγχρονος ηθοποιός οφείλει να γνωρίζει και να εξασκεί την τέχνη του χορού…όπως και του τραγουδιού άλλωστε. Η ιδιαιτερότητα που έχει ο χορός και γενικότερα η κίνηση μέσα στην υποκριτική είναι πως αποκτά ο ηθοποιός πειθαρχία, αυτοπεποίθηση, δύναμη, ρυθμό και σωστή σχέση με το σώμα του, συστατικά που συντελούν στην καλυτέρευση του στην υποκριτική και γενικότερα στη ζωή του. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτά τα δύο. Εκφράζομαι και ονειρεύομαι μέσα από αυτά. Είναι πηγή έμπνευσης! Μαγεία…

 

-Έχεις γράψει και σκηνοθετήσει έργα. Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα;

Έμπνευση μου είναι η καθημερινότητα, οι απλοί άνθρωποι , οι
ανθρώπινες σχέσεις, τα όνειρα των ανθρώπων που κάποια επιτυγχάνονται, κάποια χάνονται και κυρίως κάποια που δεν τους επιτρέπεται καν να τα σκεφτούν. Παλιότερα με απασχολούσε η σχέση της εξουσίας και το τι θα ήταν διατεθειμένος να κάνει ο άνθρωπος, μέχρι που θα έφτανε για να εξουσιάσει και αν θα μπορούσε να απαρνηθεί αξίες και ηθική προκειμένου να ηγηθεί και να φτάσει να θεωρεί τον εαυτό του “ανώτερο”. Κάτω από αυτή τη σκέψη έγραψα με την ομάδα μου τους Dramaholics το “Θεός…Φυλάξου”. Το 2009 που το παρουσιάσαμε δεν φανταζόμασταν πως σήμερα στην Ελλάδα του 2016 οι τότε ανησυχίες μας θα ήταν πρωταρχικό μέρος της καθημερινότητας μας στο κοινωνικοπολιτικό σκηνικό.

 

-Τα τελευταία χρόνια διακρίνω μια επιστροφή στο θέατρο, στους παλιούς έλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Θεωρείς ότι είναι μόδα ή επιστροφή σε κάτι πιο γνήσιο και οικείο στον θεατή; Υπάρχει σύγχρονη θεατρική συγγραφή στην Ελλάδα;

Το γνήσιο και το οικείο στον θεατή ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είναι μόδα.
Είναι αυτά που κατά βάση θέλει ο θεατής να δει. Το θέατρο είναι μέσο διασκέδασης και ψυχαγωγίας αλλά πρωτίστως είναι και ένα μέσο επιμόρφωσης. Ένα έργο οικείο στον θεατή τον βάζει
εύκολα μέσα του. Ο θεατής θα ταυτιστεί εύκολα με καταστάσεις ή πρόσωπα και φεύγοντας από το θέατρο θα αναφέρεται είτε σε κουβέντες του είτε στις σκέψεις του σε αυτό. Τα εντελώς φανταστικά κείμενα μάλλον τον κουράζουν και του προκαλούν ανία και αμηχανία. Σύγχρονη θεατρική συγγραφή βεβαίως και
υπάρχει στην Ελλάδα, τόσο σε επίπεδο μονολόγων όσο και σε κείμενα που αναφέρονται στην προαναφερθείσα καθημερινότητα και στις σχέσεις των ανθρώπων. Εξ’ άλλου όταν κάποια κοινωνία αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα, αυτό πρωτίστως καταγράφεται μέσα από την τέχνη.

 

akis4

 

-Έχεις παίξει σε ταινίες μικρού μήκους και έχεις διακριθεί σε μια από αυτές, στο Φεστιβάλ Βερολίνου για τον α΄ ανδρικό ρόλο. Ποια είναι η δική σου εμπειρία απ’ τον ελληνικό κινηματογράφο;

Ναι, θεωρώ μεγάλη μου τιμή και σημαντική εμπειρία την βράβευση μου αυτή. Όμως η εμπειρία μου από τον κινηματογράφο παραμένει ένας έρωτας χωρίς ανταπόκριση, τόσο σε εμένα όσο σε κάθε Έλληνα ηθοποιό. Υπήρξαν συμμετοχές σε ταινίες αλλά όχι κάτι που να αξίζει να αναφερθεί. Δυστυχώς ο κινηματογράφος στην Ελλάδα ενώ έχει καλούς κινηματογραφιστές με ταλέντο και έμπνευση δεν έχει τα χρήματα και τις επιχορηγήσεις (κρατικές η μη) για να πραγματοποιηθούν οι ταινίες και έτσι και αυτά τα όνειρα μένουν σε συρτάρια περιμένοντας.

 

-Έχεις χορογραφήσει παραστάσεις. Η έμπνευσή σου από πού πηγάζει για να δημιουργήσεις μια χορογραφία;

Η δημιουργία μιας χορογραφίας έχει για μένα άμεση συνάρτηση με το υλικό που έχω εκείνη την στιγμή. Συνήθως χορογραφώ πάνω σε πρόσωπα, μουσική και θέμα. Πολλές φορές βλέποντας μια κίνηση ανθρώπου η ζώου μου έρχεται στο νου μια αντίστοιχη κίνηση μέσα σε κάποιο χορευτικό. Ένα άλλο βασικό στοιχείο μου είναι το φως. Πως διαχέεται πως κινείται μέσα από γρίλιες, χαραμάδες,
δημιουργώντας σκιές τριγύρω.

 

-Από την ενασχόλησή μου με τον παραδοσιακό χορό γνωρίζω ότι ο χορευτής μέσα από τον χορό του θα βγάλει το συναίσθημα που τον διακατέχει εκείνη τη στιγμή. Θέλω να σε ρωτήσω πως προσεγγίζει το συναίσθημα ένας χορευτής σύγχρονου χορού;

Πάντα ο χορευτής βγάζει το συναίσθημα του. Αν δεν το βγάλει δεν
χορεύει απλά διεκπεραιώνει την χορογραφία κι αυτό είναι εμφανέστατο και στον πλέον αδαή. Αν δεν μπεις στο ρόλο δεν μπορείς να τον αποδώσεις. Όπως και στους παραδοσιακούς χορούς φαίνεται ποιος πραγματικά χορεύει έτσι είναι και σε εμάς. Χωρίς πάθος δεν υπάρχει αποτέλεσμα!

 

-Διανύουμε περίοδο οικονομικών δυσχερειών. Το θέατρο έχει επηρεαστεί ;

Το θέατρο είναι από τα πρώτα που επηρεάστηκαν από την κρίση. Ο
κόσμος ψάχνει για προσφορές και προσκλήσεις. Σε συνδυασμό με την πληθώρα των θεαμάτων ήταν αναμενόμενη η κρίση. Δυστυχώς πολλοί συνάδελφοι αναγκάζονται να κάνουν και πολλά άλλα για την επιβίωσή τους. Από την μια έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις σε παραγωγές αλλά με μείωση των εσόδων. Δυστυχώς η εύρεση
χορηγών σήμερα για την πλειονότητα του κλάδου μας είναι πολύ δύσκολη, εξαιρουμένων των γνωστών μεγάλων θεαμάτων.

 

akis

 

-Το θέατρο είναι τέχνη. Μέσα από αυτή τη τέχνη, του λόγου, του χορού, τι θεωρείς ότι προσφέρει στο θεατή ειδικότερα αυτή τη περίοδο; Ηθικά, πνευματικά, συναισθηματικά;

Την δύσκολη αυτή περίοδο που διανύουμε το θέατρο είναι μια πολύ
οικονομική διέξοδος για συναισθηματική εκτόνωση και πνευματική ηρεμία. Θα συμβούλευα τον κόσμο να το δει σαν μια καλή διέξοδο στην τόσο προβληματική και κουραστική καθημερινότητα ιδιαιτέρως από πνευματικής άποψης.

 

-Φέτος έχεις συμμετοχή σε μιούζικαλ. Θέλω να μου πεις για αυτή τη δουλειά. Είναι πρώτη φορά που παίζεις σε μιούζικαλ;

Σε μιούζικαλ έχω παίξει και στο παρελθόν. Φέτος έχω την τιμή να συμμετέχω στο “80s the musical” σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη. Ένα μιούζικαλ φόρος τιμής στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Οι συγγραφείς μας Γιώργος Βάλαρης και Στέλιος Παπαδόπουλος έχουν πιάσει πολύ καλά την δεκαετία αυτή μέσα από το στόρυ αλλά και την αργκό της εποχής.
Ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που σήμερα είναι μεταξύ 40-60 (και όχι μόνο) έχει να θυμίσει πολλά. Ωραία τραγούδια αλλά και καταστάσεις στο έργο που όλοι ίσως είχαν κάτι να θυμούνται:
έλεγχος από αδελφούς, εγκυμοσύνες απρόσμενες, πειρατικού σταθμοί, θείες εξ Αμερικής πιο προχώ, διαγωνισμοί χορού σε ντίσκο, κρυφά ραντεβουδάκια στα πάρκα και ρομαντικό φλερτ όταν ακόμα δεν είχε εισχωρήσει στη ζωή μας το internet. Και όλα αυτά σε ένα μεγάλο πάρτυ με ζωντανή μουσική από το συγκρότημα Αλχημιστές που όπως λέει και ο ρόλος του DJ (εγώ δηλαδή) στην παράσταση: Έχει… και πολύ φάση να πούμε !!!
Αξίζει να έρθετε και σας εγγυώμαι πως θα περάσετε αξέχαστα !

 

-Μια από τις μεγάλες σου αγάπες, εκτός από το θέατρο φυσικά, είναι η κοσμοπολίτικη και ιστορική Ύδρα. Ως ερευνητής λαογραφίας δεν γίνεται να μην σε ρωτήσω ποια είναι η σχέση σου με την παράδοση και την ιστορία αυτού του νησιού, ως γηγενής Υδραίος που είσαι; Έχεις εμπνευστεί από αυτήν;

Η Ύδρα είναι για μένα ο τόπος μου. Δεν θα μπορούσα ποτέ να μην εμπνέομαι από αυτή. Θα επαναληφτώ αλλά θέλω να ξαναπώ ότι αισθάνομαι πολύ τυχερός που μεγάλωσα σε ένα τόσο ευλογημένο τόπο. Οι βόλτες στα σοκάκια της αλλά και στα μονοπάτια της με κάθε είδος καιρού είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης αλλά και ηρεμίας. Η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα είναι κάτι που ηθελημένα η άθελα μου τα φέρω μέσα μου… όπως και την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά του νησιού που από τη στιγμή που φτάνω στην Ύδρα σχεδόν ασυναίσθητα την μιλάω και εγώ. Στην Ύδρα είχα τον πρώτο μου έρωτα, τις πρώτες μου ανησυχίες, τα πρώτα μου ερεθίσματα και όπου και αν βρίσκομαι πάντα θα γυρίζω σε αυτήν.

 

akis2

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top