Ο ερωτικός χωροχρόνος
Γράφει η Ελένη Γκίκα //
«Αίτημα φιλίας» του Θανάση Χειμωνά. Εκδ. «Πατάκη», σελ. 128
Τον παρακολουθώ από το πρώτο του μυθιστόρημα: «Ραμόν», «Σπασμένα ελληνικά», «Ανεξιχνίαστη ψυχή», «Η μπλε ώρα», «Ραγδαία επιδείνωση», «Δεν την αγαπάω πια», «Ζούμε τις τελευταίες μας μέρες»… Λακωνικός, κινηματογραφικός, ατμοσφαιρικός, μέσα στον ρεαλισμό αυτού που ζούμε, βαδίζοντας σαν σε κινούμενη άμμο, όλο κάτι ή κάποιον ψάχνει.
Στο «Αίτημα φιλίας» κατορθώνει και το βρίσκει. Εκτός τόπου και χρόνου. Με τον τρόπο του Στέφανου του ήρωά του, συγγραφικό τρόπο, αλχημιστικό, για τους ορθολογιστές, ψυχοπαθολογικό λίγο. Σαν κυψελίδα χρόνου και σε παράλληλο σύμπαν. Οι μοιραίες Συναντήσεις που, τελικά, είναι ραντεβού όπως επιμένει ο Μπόρχες κι αποδεικνύει η ζωή σ’ αυτή την περίπτωση, βοηθούντος και του κυβερνοχώρου, θα ανατρέψουν κυριολεκτικά την τάξη των πραγμάτων. Η συνάντηση θα γίνει, και το αίτημα φιλίας εκείνη θα το αποδεχθεί όταν φαινομενικά –και κανονικά, αλλά τι σημαίνει τελικά «κανονικότητα» σε μια ζωή που αγνοείται το 80% των λειτουργιών του ανθρώπινου εγκεφάλου;- εκείνη είναι ήδη νεκρή:
«Άκουσες αυτό το φρικτό που συνέβη; Μια νεαρή κοπέλα, πρωταθλήτρια του πινγκ πονγκ, τη χτύπησε λεωφορείο στην παραλιακή. Ήταν τόσο όμορφη».
Παρ’ ότι θα το ακούσει αυτό ο συγγραφέας Στέφανος Μανωλάς, εντούτοις θα την αναζητήσει, θα βρει το προφίλ της στο facebook, στο «Marialena Xalkidou» θα κάνει αίτημα φιλίας, και κάποιος την ίδια στιγμή θα το αποδεχθεί. Στον δικό τους χωροχρόνο θα της μιλήσει και θα την δει. Θα την ποθήσει και θα φοβηθεί. Θα ξαναζήσει εκείνο που διάβαζε ήδη απ’ την αρχή. Κατακτώντας ένα κομμάτι ήδη πεπερασμένου χρόνου, όπως εκείνος ο ήρωας σε εκείνη την τηλεοπτική σειρά, θα επηρεάσει τον χρόνο με την επίγνωση, συμπληρώνοντας έναν τέλειο κύκλο που κανείς δεν μπορεί να βρει με σαφήνεια την αρχή.
Μια παράδοξη ιστορία που ανατρέπει όλα τα δεδομένα για τον χρόνο και για τον χώρο, για το θάνατο και τη ζωή. Με τον έρωτα να μπορεί να κάνει την υπέρβαση των πάντων. Υπαρξιακή, αλληγορική, αλλόκοτη, ερωτική που καταλήγει ακριβώς όπως αρχίζει: με το αναπόφευκτο όπως είναι εντέλει ο θάνατος στη ζωή. Και με την Τέχνη που ενδεχομένως μαζί με τον Έρωτα, γιατί όχι, να είναι ενίοτε χρησμική.
«Πρέπει πάντα να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο. Αυτό του έλεγε συχνά ένας γιατρός στην ψυχιατρική κλινική. Να ανακαλύπτουμε τις θετικές πλευρές σε κάθε κατάσταση- ακόμα και στην πιο δύσκολη, ακόμα και στην πιο οδυνηρή. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση το μισογεμάτο ποτήρι ήταν πως βρισκόταν ακόμα σε θέση να νιώσει συναισθήματα. Να ερωτευτεί; Μάλλον υπερβολικό. Γίνεται να ερωτευτείς μια πεθαμένη; Μια γυναίκα που δεν συνάντησες ποτέ;
Κι αν όμως αυτή είναι η υπέρτατη μορφή έρωτα; Το πιο δυνατό και απόλυτο συναίσθημα: Να αγαπάς παράφορα μια γυναίκα που δεν είχες και δε θα έχεις ποτέ. Μια γυναίκα που δε γνώρισες καν. Και που δεν θα γνωρίσεις ποτέ».
Θα μπορούσε να θεωρηθεί μια υπαρξιακή ιστορία στο χώρο του Φανταστικού με τα όρια υγείας και τρέλας, αλήθειας και ψευδαίσθησης, διασαλευμένα. Το αποτέλεσμα όπως και να ‘χει ανοιχτό, γοητευτικό, αινιγματικό. Ο ερωτικός χωροχρόνος είναι ένας άλυτος γρίφος, ένα αυταπόδειχτο θεώρημα λογοτεχνικά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Απλώς συμμετείχα”
Του Βιργιλίου Βεργή // * Συμμετείχα σε πλημμύρα εποχών δίχως να ερωτηθώ ποτέ ούτε από Θεό, ούτε από άνθρωπο εάν ήμουν έτοιμος για την διπλή όψη του κόσμου. Εντάθηκα εντός, εκτός και επί τα αυτά του
Περισσότερα -
Το ποιητικό σύμπαν του Φεντερίκο Φελίνι
του Θόδωρου Σούμα // * Ο Φεντερίκο Φελίνι υπήρξε ένας μεγάλος ποιητής του ιταλικού κινηματογράφου, ένας δημιουργός εκπληκτικών, σαγηνευτικών και φαντασμαγορικών εικόνων. Ήταν επίσης ο σημαντικότερος από τους εκστατικούς, οραματιστές σκηνοθέτες, τους προερχόμενους από τις χώρες του καθολικισμού,
Περισσότερα -
☆ Moυσικά Ημερολόγια: Πάθος για μουσική | “Lost Girls” – Μenneskekollektivet
Γράφει ο Φώτης Νικολάου // “Lost Girls” – Μenneskekollektivet Στο Practice of Love όταν την πρωτογνώρισα – άργησα λίγο η αλήθεια είναι – η νορβηγίδα μουσικός και συγγραφέας σίγουρα ονειρευόταν τη Laurie Anderson, «Language is a
Περισσότερα -
Διήγημα: «Το σωσίβιο»
Του Παύλου Καριώτογλου // Και να ‘μαι πάλι μπροστά από μια οθόνη. Ενός άλλου υπολογιστή, σε έναν άλλο χώρο , αλλά το ίδιο περιορισμένο, παρέα με το βούισμα των σπλάχνων του που αγκομαχούν να επεξεργαστούν δεδομένα . Άλλος
Περισσότερα -
The Black Keys οι stars του Rockwave 2015
Του Γιάννη Παναγόπουλου // Όταν παρατούσαν το κολλέγιο για να φτιάξουν ωμό ηλεκτρικό μπλουζ δεν γνώριζαν πως, χρόνια αργότερα, θα γίνονταν headline ατραξιόν καλοκαιρινών μουσικών φεστιβάλ που ακολουθούν χιλιάδες ροκ φαν. Ναι, η ζωή φέρθηκε γενναιόδωρα στους Black
Περισσότερα -
Ορμώμενη από την μυθολογία αναφέρεται στην σύγχρονη πραγματικότητα
Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // Σίσσυ Δουτσίου «Μυθολογικά τέρατα», εκδ. «Κενότητα» Όπως είναι γνωστό, ο κατ’ εξοχήν ποιητής, που πήρε θέματα από την αρχαία ελληνική ιστορία και από την αρχαία ελληνική μυθολογία και που πολλά ποιήματά του αναφέρονται
Περισσότερα -
Η σκοτεινή πλευρά ενός χαρισματικού συγγραφέα
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς // Οσάμου Νταζάι «Δεν ήμουν πια άνθρωπος». Εκδόσεις Gutenberg 2022, σελ. 174 Το αριστούργημα του δημοφιλέστερου μεταπολεμικού συγγραφέα στην Ιαπωνία! Ο Νταζάι Οσάμου, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Τσουσίμα Σούτζι γεννήθηκε στη Βόρεια Ιαπωνία, στην επαρχία
Περισσότερα
