Μικρό πεζό: “Άγνωστος χ”
Της Βιργινίας Πατσιούρα // *
Η βροχή άρχισε να πέφτει ήρεμα και σταθερά.
Ηρέμησες κι εσύ, οι γλάστρες σου θα ποτιστούν κι αύριο τα μπουμπούκια θα σκάσουν. Για σήμερα λοιπόν, υποχρεώσεις τέλος!
Βάζεις την μπλούζα που έχει ξεχυλώσει και μοιάζει με φόρεμα πια, πιάνεις τα μαλλιά σου άτσαλα και χτυπάς την πόρτα βγαίνοντας.
Κατηφορίζεις, στρίβεις και να που βγήκες! Πού βγήκες;
Δεν έχεις ιδέα. Βλέπεις νερό και δέντρα. Οι σταγόνες βρέχουν τα μαλλιά σου και χαζεύεις τους κύκλους που σχηματίζουν στις γεμάτες με νερό λακκούβες του δρόμου.
-Καλησπέρα…
Γυρνάς, κοιτάς και απορείς ποιος είναι αυτός. Σουφρώνεις τα χείλια σου και αναρωτιέσαι αν ο τύπος ήταν εξ αρχής εκεί και δεν τον είχες πάρει χαμπάρι ή έσκασε μύτη τώρα.
-Γεια.
Σιωπή ανάμεσα σας.
Ύστερα τον ρωτάς με απάθεια για τα νέα του.
-Δεν έχω όρεξη για κουβέντα.
Γουρλώνεις τα μάτια και αποκρίνεσαι:
-Μα, εσύ μίλησες πρώτος.
-Έχεις εσύ όρεξη να μιλήσεις, γι΄ αυτό για πες, τι νέα;
………………………………………………………………………………….
Η ώρα πέρασε και η βροχή σταμάτησε. Έμεινες να κοιτάς τις λιμνούλες νερού και τους κύκλους που σχημάτιζαν τώρα πια, τα δάκρυα σου. Δεν είδες ποτέ τη μορφή του να έρχεται ούτε όμως και να απομακρύνεται. Δεν έμαθες ποτέ το όνομα του ούτε κι αυτός όμως το δικό σου. Στη σκέψη σου θα είναι πάντα ο άγνωστος χ, που επηρέασε το αποτέλεσμα.
* H Βιργινία Πατσιούρα είναι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Ιωαννίνων και εργάζεται το τελευταίο έτος σαν Δασκάλα στο τμήμα “After School” του ομίλου φροντιστηρίων Διακρότημα. (Παράρτημα Ιωαννίνων, χειμώνας 2014-2015) και Πειραιά, καλοκαίρι 2015). Από το 2010 ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο συμμετέχοντας σαν ερασιτέχνης ηθοποιός στην θεατρική ομάδα « Σφάλμα x Γκοντώ» στα Ιωάννινα. Το χειμώνα του 2014-2015 συμμετείχε σε ταινία μικρού μήκους, παραγωγής του τμήματος Κινηματογράφου της ΑΣΚΤ Θεσσαλονίκης. Συμμετοχή της ταινίας «Στέγνα», του Κ. Γιαννακόπουλου στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Αυτοκτονία με παρέα
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Bernard-Marie Koltes, «Δυτική Αποβάθρα», μετάφραση Βασίλης Παπαβασιλείου, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2014 Έζησε μόλις 41 χρόνια, αλλά το πέρασμά του από το θέατρο άφησε μια πολύτιμη παρακαταθήκη στους μελλοντικούς θεατρικούς συγγραφείς.
Περισσότερα -
Ποίηση: “Υπό τις Λάμψεις του”
της Αλεξίας Αθανασίου // * Δάσος γεμάτο Πασχαλιές Άμπελων πηγή Κρίνων φεγγάρι ασπάστηκε χλωμό που ανέτειλλε _ κι εκείνο Γιγάντιο υψώθηκε χρυσό σπονδή αρωμάτων και οίνων _ ” Τα Ουράνια” λέει “σαν λάμπρυνα τη γη σας
Περισσότερα -
O Αλέξανδρος Κεφαλάς στο Εργαστήρι του Συγγραφέα
Όλα ξεκίνησαν από έναν μικρό πίνακα του Γιώργου Τάξερη με τίτλο «Νυχτερινός Επιβάτης». Ήταν η εποχή των παχιών αγελάδων, προ κρίσης, τότε που ακόμα εργαζόμουν ως ιστορικός τέχνης σε κάποια γκαλερί της Αθήνας. Έργο εξπρεσιονιστικό με έντονη χρωματική
Περισσότερα -
Ένας διαφορετικός «μποναμάς», μόνο από βιβλία!
Γράφει ο Μιχάλης Τρούλης // * Είναι ευπρόσδεκτα όλα τα δώρα στις γιορτές. Δείχνουν εκτίμηση μοναδική και φέρνουν μεγάλη χαρά! Όταν αυτά είναι βιβλία έχουν κι άλλη σημειολογία, τον δικό τους τρόπο επικοινωνίας, τους δικούς τους
Περισσότερα -
Γιατί δεν είχαμε φανταστεί την δυστοπία του κορωνοϊού;
Του Νίκου Τσούλια // Κανένας δεν το είχε φανταστεί. Ίσως γιατί κανένας μας δεν θα μπορούσε. Αλλά υπάρχει ένσταση. Η φαντασία του ανθρώπου δεν έχει σύνορα. Είναι το πιο ελεύθερο στοιχείο που έχει υπάρξει… Παρόλα
Περισσότερα -
Εγκαίνια του Λυκείου Ελληνίδων Μόντρεαλ
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // Με επιτυχία και πλήθος κόσμου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Λυκείου Ελληνίδων Μόντρεαλ με επίτιμη προσκεκλημένη την υπουργό Ανώτατης Παιδείας, Επικοινωνιών και Πολιτισμού του Κεμπέκ κα Hélène David, η οποία μίλησε θερμά για
Περισσότερα -
Ιστορίες Μέλλοντος: “Χωρίς πατρίδα”
Της Ευγενίας Μπογιάνου // * Η παγωνιά μου τρυπάει τα κόκκαλα. Μου είχε δώσει ραντεβού στις οκτώ και η ώρα είναι εννιά και τέταρτο. Στη γωνία, δίπλα στην αυλόπορτα, εκεί που αρχίζει το δάσος, μου είχε πει. Εδώ είμαι.
Περισσότερα
