Fractal

Η δεύτερη ευκαιρία

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Έλενα Αδάμ «Αγάπη χωρίς σύνορα», εκδ. Mamaya, σελ. 320

 

Η συγγραφέας του αποτελεί ένα ερωτηματικό και απ’ εκεί θ’ αρχίσουμε: Η Έλενα Αδάµ (φιλολογικό ψευδώνυµο) είναι συγγραφέας και δηµοσιογράφος. Ασχολείται επί σειρά ετών µε το ελεύθερο ρεπορτάζ, για ελληνικά και ξένα Μέσα.

Φαίνεται εξάλλου, στην ανάγνωση, το υπέδαφος του μυθιστορήματος προϋποθέτει γνώση και έρευνα όσον αφορά την κατάσταση που επικρατεί στους προσφυγικούς καταυλισμούς. Και βεβαίως και σημαντική γνώση γλώσσας, ούτε ένα «και» περισσεύει, η κάθε λέξη σημαίνει αυτό ακριβώς για το οποίο έχει επιλεγεί.

Ο τίτλος του κυριολεκτικός και μεταφορικός συνάμα. Είναι η αγάπη για τον Άλλον, η αγάπη της προσφοράς. Και η αγάπη για εκείνον που είναι έξω από το σπίτι μας. Καμία φορά ο έρωτας μας περιμένει εκεί έξω. Θα πρέπει να σπάσει κανείς το περίβλημα.

Είναι ένα μυθιστόρημα βαθύτατα κοινωνικό με υπαρξιακές και ψυχολογικές προεκτάσεις.

Στις σελίδες του, η Άννα με την στρωμένη ζωή, κοινωνική θέση, πλούσιος γάμος, αλλά με τα άστρωτα όνειρα, έχει εγκαταλείψει την επιστήμη της για μια εικοσαετία, απόμακρος σύζυγος, αποφασίζει να επιστρέψει στην πραγματικότητα και στον αληθινό εαυτό της. Με όλο το ρίσκο. Έτσι θα βρεθεί να δουλεύει σκληρά και εθελοντικά σαν γιατρός σε έναν καταυλισμό προσφύγων για να ξαναβρεί ότι έχασε: τον αληθινό της εαυτό και την παλιά της αγάπη.

Η προσπάθειά της θα είναι διπλή, όπως και ο καθημερινός αγώνας της. Με τους πρόσφυγες που συναντά σπαραγμένους καθημερινά αλλά και με τον ίδιο της τον εαυτό, με την ίδια της τη ζωή.

Στην πορεία της υπόθεσης του βιβλίου, μια απαγωγή παιδιών, το στήσιμο εκ του μηδενός του καινούργιου της σπιτικού, η βουτιά στο κενό.

Με ύφος άμεσο και εξομολογητικό, ατμόσφαιρα κινηματογραφική όσον αφορά τους καταυλισμούς και αφήγηση αρκετά εσωτερική όσον αφορά τις κοσμογονικές αλλαγές που συμβαίνουν εντός της, το μυθιστόρημα αναδεικνύει την ομορφιά της προσφοράς και της αλήθειας καθώς και της δεύτερης ευκαιρίας μας όσον αφορά την ίδια μας τη ζωή, ποτέ δεν είναι αργά για εκείνο που μας εκφράζει και μας αναλογεί, το χρυσό κλουβί ενίοτε είναι και δική μας φοβισμένη επιλογή και στο σύνδρομο της σταχτοπούτας όπως έλεγαν παλιά οι φεμινίστριες είναι πάντοτε εκείνη η ίδια που κρατά το κλειδί.

Τα πλεονεκτήματα του βιβλίου πολλά: το σκληρό εκείνο κομμάτι της αλήθειες, η εσωτερική διαδικασία αλλαγής, η επαναπροσέγγιση του αληθινού και του βασικού της ζωής, οι ευάλωτοι και συνάμα ανθεκτικοί χαρακτήρες, η τέλεια χρήση της γλώσσας. Διαβάζοντάς το θα ξανανιώσουμε δυνατοί ή έστω εν δυνάμει δυνατοί, εξάλλου τα γεγονότα κι η ιστορία είναι αληθινά και αληθινή, υπάρχουν, και στη ζωή όλα είναι πιθανά, φτάνει να τολμήσει κανείς να ξαναδεί πια πέρα από τον μικρόκοσμό του και με ανοιχτή καρδιά.

Όχι, ποια είναι η συνάδελφος πίσω από το ψευδώνυμο ακόμα δεν το έχουμε μάθει.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top