Fractal

Ποίηση: “Αφή αδυσώπητη στο στήθος το φως”

Της Ζωής Δικταίου // *

 

 

f24

 

Ανθισμένη η αμυγδαλιά

με την ίδια μέθη το άρωμα

η δύναμη της ανταρσίας στο παράθυρο

οπτική υπενθύμιση ώρας μυστικής,

οι δυο μας, παιχνίδι του πόθου

για μιαν επανάσταση ξύπνησε ο έρωτας.

Κρατάς, κάτω απ’ το χιόνι στα χέρια τ’ άστρα

σήμερα θα σου χαρίσω ανθούς του χειμώνα

τόσες υποσχέσεις έχω αποσπάσει στα μάτια σου

προσμένοντας το τραγούδι των πουλιών

δραπετεύει ο νους.

Άλλες αφετηρίες κι όμως μαζί πορευόμαστε

έλα, να σου προσφέρω καινούρια σημάδια

τις εντυπώσεις σε φιλντισένια κασετίνα

ό,τι έμεινε ανέγγιχτο κι ανεκπλήρωτο

αφή αδυσώπητη στο στήθος το φως.

Μού λες, ακόμη δε νικήθηκε η νύχτα

σκιές και στιγμές, αντιθέσεις

αναμνήσεις δεμένες σε κόκκινες κλωστές

όσα δεν ζήσαμε βαραίνουν

στην κόψη του χρόνου,

παραδέχτηκες την ήττα με συντριβή.

Πάντα ζητούσα το πρόσωπο σου

απελπισμένα στους καθρέφτες

και στο νερό

όταν εξόριστο βυθιζόταν το φεγγάρι

σε αδιέξοδες σιωπές.

Αμαρτία σου, που δεν μ’ άγγιξες

έζησες την πλάνη της χαράς

κι ας ήξερες πως

η αμυγδαλιά δεν ανθίζει από αμφιβολία

αλλά από την κρυμμένη της έκσταση.

Μιας παράφορης άρνησης

επιτάφιο κέντημα η σκέψη σε παγωνιά

και το άτιτλο παράπονο χωρίς περιφρόνηση

στο χαρτί, πότε γραφίδα και πότε νυστέρι

το πιο αληθινό, όταν η περιέργεια μεγεθύνεται

μισεμοί σε φύση ευτυχισμένη

με μια λαχτάρα άσβεστη

για ένα άγγιγμα στη βροχή, Αύριο…

 

Αύριο… εν ονόματι της αγάπης

Ζωή Δικταίου

Κέρκυρα 28 Γενάρη 2017

 

 

* H Ζωή Δικταίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, στον παραμυθένιο τόπο της Δίκτης, της Σελένας. Το Τζερμιάδο είναι το χωριό της. Εκεί έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινε δασκάλα όπως ονειρευόταν όταν ήταν παιδί. Το σύμπαν, είχε άλλα σχέδια ανοίγοντας  την πόρτα στην Τουριστική Εκπαίδευση. Ζει στην Κέρκυρα. Είναι παντρεμένη και τιμούν τη ζωή της δύο παιδιά. Καταθέτει πάντα με σεβασμό την ευγνωμοσύνη της στο φως και στο ταξίδι του, αυτό που δικαιώνει την αιωνιότητα και δικαιώνεται ταπεινά στη σιωπή, χωρίς θόρυβο, στο καθαρό βλέμμα και στο δάκρυ. Εργάζεται από το 1984 στις Επαγγελματικές Σχολές του Υπουργείου Τουρισμού. Συμμετείχε στη νεότητα της, σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και είναι αλήθεια, έλαβε αρκετές διακρίσεις. Το πρώτο βιβλίο της από τις εκδόσεις Έψιλον, αφορά στην παιδική λογοτεχνία και έχει τίτλο « Ιστορίες για φεγγάρια ». Δισκογραφικά έχει συνεργαστεί με το Γιάννη Νικολάου και το Νίκο Ανδρουλάκη. Το δεύτερο βιβλίο της από τις εκδόσεις Φίλντισι, είναι μυθιστόρημα και τιτλοφορείται «Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο». Πιστεύει στην αγάπη.  Τη γοητεύουν όλα τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης όπως και τα ξεφτισμένα αποκόμματα από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Της αρέσει η βροχή. Προτιμά τη μωβ ομπρέλα, μα έχει πάντα και μια κόκκινη για να μπορεί να πληγώνει τις άφεγγες νύχτες το σκοτάδι.

 

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top