Fractal

500.000 paintings…

Γράφει η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη // *

 

«Η Ζωγραφική είναι Ποίηση σιωπώσα, η δε Ποίηση Ζωγραφική  λαλούσα», ισχυρίστηκαν δύο επιφανείς κι έγκριτοι αρχαίοι φιλόσοφοι, ο Σιμωνίδης κι ο Πλάτων…

 

 

Πριν λίγες ημέρες εγκαινιάστηκε στο BALKAN ART GALLERY στην Ξάνθη στην οδό Βενιζέλου έξι, ένα όμορφο κτήριο τοποθετημένο στα ριζά της παλιάς πόλης, ένα πρόταγμα Τέχνης διαφορετικό. Ο κύριος Αλέξανδρος Λαζαρίδης, ιδιοκτήτης κι οικοδεσπότης του εκθετηρίου, παρόλο που, όπως είπε, οι γκαλερί ανά την ελληνική επικράτεια κλείνουν τα συμβόλαιά τους συνήθως με μεγάλα ονόματα Εικαστικών και απ’ τις ρήτρες των οποίων δεν μπορούν να παρεκκλίνουν, διότι θα χάσουν την επαγγελματική τους ασφάλεια, αποφάσισε να τολμήσει για την θερινή περίοδο του 2017 την μη πεπατημένη ατραπό, δίνοντας βήμα στο νέο αίμα του τόπου.

 

500.000 paintings

Παραπλανητικώς τιτλοφορείται η έκθεση τοιουτοτρόπως. Δεν πρόκειται για τόσο μεγάλο αριθμό εκθεμάτων αλλά για ένα αριθμητικό αρκτικόλεξο, μέσα στο οποίο ο επισκέπτης καλείται να αποκωδικοποιήσει την ιδεαλιστική διαλεκτική των δημιουργών.

Κατ’ εφαπτομένη ο αριθμός 5 αφορά στον αριθμό των ατόμων, οι οποίοι εμπλέκονται παραγωγικά. Δημόπουλος Ορέστης, Θάνος Φοίβος, Μπλιάτκας Ζήσης, Ροδοβίτης Γιάννης και Τσαντίδης Αλέξανδρος, αποτελούν μία παρέα νεαρών. Πουλιά από διαφορετικές πόλεις της Χώρας αποδήμησαν στη Φλώρινα με σκοπό να φοιτήσουν στην Σχολή Καλών Τεχνών. Στο πλαίσιο της φοιτητικής επικοινωνίας και των καλλιτεχνικών αναζητήσεων γεννήθηκε η αυτοκίνηση της έννοιας σε μία σειρά από προσδιορισμούς της σκέψης τους. Όλος ο αριθμός με τον υποφώσκων όγκο του προτίθεται να προσανατολίσει τον θεατή σ’ ένα συνονθύλευμα βιωμάτων-επιρροών. «500.000 είναι η πλούσια ποιητική κατάσταση, στην οποία ξαπλώνουν εκατοντάδες χιλιάδες καλλιτεχνικές επιφάνειες. Είναι τα άπειρα έργα και εικόνες στο απέραντο έδαφος» όπως διατείνονται οι ίδιοι.

 

 

Χωρίς Θεματική…

Πέντε πνεύματα συναντώνται στο μεταίχμιο της διαφορετικότητας με σημείο αφετηρίας όχι την κατάδυσή τους σε προεπιλεγμένη θεματολογία, αλλά την συναρμογή τους σε αντανάκλαση ποικιλότροπης εκδίπλωσης της κοσμοθεωρίας τους. Αυτή ακριβώς η επάρκεια ετερότητας καθιστά και το εγχείρημά τους αντιπροσωπευτικό και πολύπλευρο.

Ο Ορέστης άπτεται σχεδιασμάτων που αφορούν σε τοπία και ουρανούς. «Ουρανούς»! Ευαρεστούνται τα ώτα και μόνο στο άκουσμα του πληθυντικού αριθμού. Μία εννοιολογική δομή απαλλαγμένη από εξαρτήσεις, η οποία στρέφει την πυξίδα της στην κυριαρχία του ασυνειδήτου.

Το πινέλο του Φοίβου κολυμπά σε γήινα χρώματα για να προσδώσει σε γυναικείες φιγούρες αλλότρια όψη κατανομής της ουσίας τους. Μηχανισμοί δαιδαλώδεις της ετερογονίας των σκοπών του νεαρού συνεπάγονται τον καταποντισμό των συνειδητών επιδιώξεών του. Διαστολή και συστολή των οφθαλμών όλων των Γυναικών, οι οποίες θα διακινδυνεύσουν την υπόστασή τους σε αυθυποβολή.

Ο Ζήσης βουτά τον χρωστήρα του σε αντιφατική προσέγγιση αστικών και φυσικών τοπίων, ώστε η απεικόνιση να οχυρώνεται πίσω απ’ τη ριζική διαφορά των προσήμων. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία δυναμική τόσο προωστική όσο και διαπλαστική, η οποία απαντά στο υπερβατό εξαντλώντας τις περιδινήσεις διλημμάτων και πραγματισμού.

Ο Γιάννης ιχνογραφεί τον περίπατο του ήχου, μεταφρασμένο σε εικόνες ψηφιακά. Ο χωρισμός του κόσμου σε αόρατο και ορατό, με την υποταγή του δεύτερου στο πρώτο και τη δικαίωση της διχοτόμησής τους. Κοιτάζοντάς τα νιώθεις την περιπλοκή αυτή να δυσχεραίνει τη δομή και το περιεχόμενο της πρόσβασης στο κατανοητό.

Τέλος το εικονόγραπτο ταλέντο του Αλέξανδρου αναπαριστά συναισθήματα  και βιώματα με εξπρεσιονιστικό τρόπο. Το ένστικτο απεκδύεται την πρωτογενή ανικανότητα του ατόμου, ένεκα της ετεροκαθοριζόμενης ιδεολογικής του τοποθέτησης στη σχάρα της λογικής, για να αξιώσει την μετάλλαξή του σε περίτεχνη ελευθερία.

 

 

Η αποστασιοποίηση απ’ το πραγματικό…

Αν ο Σωκράτης στη φιλοσοφία του εστιάζει στο λανθασμένο όλων των μορφών δόξας κι ακόμη περισσότερο στην αδαημοσύνη των υπερασπιστών τους, τότε η Τέχνη δεν μπορεί να συνιστά παρά την ιδέα μιας ρητής αυτοθέσμισης της Κοινωνίας. Μέσα σ’ ένα πλαίσιο δημοκρατίας γραφειοκρατικής κι αυταρχικής οι δημιουργοί επιχειρούν να διαφύγουν του παθητικού και να ανυψωθούν στο πηγαίο, το οποίο ούτως ή άλλως είναι από μόνο του προβληματικό για να το αλλοιώσει κάποιος. Απλώς για να προσαρμοστείς μέσα του αρκεί να γίνεις αυτοδύναμος. Κι εδώ ίσως να είναι δόκιμο να προσθέσουμε πως η επικοινωνία δια μέσω της Τέχνης παρέχει μια κομβικής σημασίας στρατηγική προστασία σε όσους δεν θέλουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του επικρατούντος ιδεώδους χαρακτήρα.

Ο καλλιτέχνης αντιπροσωπεύει ένα ολοκληρωμένο υποκείμενο που έχει συνείδηση των δυνατοτήτων και των ορίων του και συνδιαλέγεται με την πολυπλοκότητα και την ευθραυστότητά του πάνω στο αντικείμενο του πόθου του, το οποίο ανάλογα με τη μορφή της Τέχνης μπορεί να είναι οποιοδήποτε υλικό: καμβάς-χαρτί-ξύλο-πέτρα…

 

 

Εν κατακλείδι ας ευχηθούμε στους νεαρούς καλή επιτυχία, να γνωστοποιήσουμε πως απ’ το φθινόπωρο οι πίνακές τους θα ταξιδέψουν σε εκθεσιακό χώρο της πρωτεύουσας, ο οποίος δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί και να τονίσουμε την διάθεση-κίνηση του κυρίου Λαζαρίδη ως παράδειγμα προς μίμηση για άλλους ιδιοκτήτες ανάλογων χώρων.

Μία Κοινωνία, η οποία εξαρτάται όλο και περισσότερο απ’ τη χειραγώγηση των ανθρώπων, η Τέχνη είναι η μόνη δίαυλος επικοινωνίας και διέξοδος διαφυγής, διότι Κόσμος χωρίς Τέχνη είναι Φύση χωρίς εναλλαγή Ζωής και Θανάτου…

 

 

Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top