Τέσσερα ποιήματα
Του Χρήστου Κουκουσούρη // *
Παράλληλες πορείες. 14/08/2017
Εσύ ζωγράφιζες καρδιές κι εγώ άγκυρες στους βράχους
κάθε που καταφέρναμε να βγούμε ως την ακτή
δένδρα γερτά, μ’ άγρια ριζά απ’ άνεμους θανάτους
τις νύχτες που απ’ τα πέλαγα… του Αίολου οι ασκοί.
Ονειρευόσουνα αγκαλιές κι έψαχνα αραξοβόλια
τα κύματα της θάλασσας αντάρα, αχλή, βοή,
στου κήπου σου καμάρωνε ολάνθιστη η μανόλια,
στις ανεμόδαρτες ακτές, θάνατος και σιωπή.
Κεντούσες τους αστερισμούς κι όργωνα γαλαξίες
σ’ ένα καμβά διάστικτο, Γαλακτικές οδούς,
σκανδάλιζες τους ουρανούς πλέκοντας συνουσίες
καινούργια αστέρια βάφτιζα με δεύτερους θεούς.
Η φύση δεν χαρίζεται, εκεί είναι από πάντα
αμύνεται, αναπλάθεται, μπαλώνει εγκυμονεί,
παγκόσμιους χάρτες τ’ ουρανού να ψάχνω με εξάντα,
σ’ ένα γκαλά δοκίμαζες αν έχω υπομονή.
Παράλληλη χαράξαμε στον κόσμο αυτό πορεία
μα η αγάπη μας κρατά, συνύπαρξη κοινή
στο μέλλον κάτι θα γραφτεί για μας στην ιστορία
κανόνας διπαράλληλος, η ζωή μας η πεζή.
Αιώνια ερωτηματικά δεν έχουν απαντήσεις
δεν έφτασεν ο άνθρωπος ποτέ τόσο μακριά
να προσπαθείς σε κίνηση με σπάργανα να ντύσεις
το μάγμα που η ιστορία σαν ηφαίστειο ξερνά.
Ιαμβικός 15σύλλαβος στίχος.
Παράξενος έρωτας. 15/08/2017
Έχω γράψει πολλά στης ζωής μου το γιόμα,
συναισθήματα κι άλλα κι έχω κλάψει γι’ αυτά
κι όσα πήρε ό άνεμος απ’ τα χείλη, απ’ το στόμα,
κι όσα χάθηκαν σ’ όνειρα με τα μάτια κλειστά,
κι έχω φτάσει δυο βήματα ν’ αγκαλιάσω το χώμα,
τον παράξενο έρωτα δεν τον ύμνησα ακόμα…
Έχω δώσει πολλά που φυλούσα με πόνο,
είπα κάλιο περσότεροι! από ερμάρι κλειστό,
μιαν ανάμνηση κράτησα, μιαν ανάμνηση μόνο
για μια αγάπη που χάθηκε, φαναράκι σβηστό,
τόσα χρόνια που πέρασαν κάθε μέρα τον βιώνω,
τον παράξενο έρωτα και μαζί του να λιώνω…
Ανάπαιστος 13σύλλαβος στίχος
Εξάστιχες στροφές.
Αξιολόγηση. 13/08/2017
Δεν ακούς πια τα νέα του κόσμου, δεν ξέρεις…
αγνοείς τι συμβαίνει τριγύρω, υποφέρεις…
κι αν για λίγο ξεφύγει η ματιά σου, θ’ ακούσεις
τους τούρκους προκαλούντες της κρίσης μεσούσης.
ή φωτιές από τα δάση που καίνε θα δεις
σε πια κόλαση πε μου, να θες να κρυφτείς;
Κι η κυβέρνηση βράχος ακλόνητος στέκει,
προγραμμάτισε έργα και την τέχνη κατέχει,
κολλητούς που φροντίζουν με το γράμμα του νόμου
ποιος κρατά την σημαία σε πορείες του δρόμου
με κληρώσεις δικαίου κι αριστεία ντροπής
όλοι ίσοι στον δρόμο της δουλειάς, προκοπής…
Ποια δουλειά θα μου πεις που την ψάχνεις με κιάλι
ποιο επάγγελμα τάχα στο μυαλό σου έχεις βάλει,
που ν’ αντέχει τον πόνο και τους φόρους ντροπής,
καλυμμένους με νόμους ασυδοσίας, κλοπής,
ποια δουλειά!!! να μπορείς να κρατάς τα παιδιά σου
με περήφανο βλέμμα, στη ζεστή αγκαλιά σου;
Να περνάς από κρησάρα για μια θέση στον πάτο
τα πτυχία για στρώμα, τα αριστεία από κάτω
να ζητούν πεντακόσιοι μια θέση στη λάντζα
με τετράωρες βάρδιες για να κάνουνε σκάντζα
πιο πολλοί να δουλεύουν, αξιολόγηση τάχα,
στο δημόσιο νομίζουν; Εκεί συμβαίνει μονάχα…
Ανάπαιστος 13σύλλαβος στίχος, εξάστιχες στροφές
Ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία.
Πριν την παράσταση. 19/01/2017
Μια παλιά γνωριμία ξεχασμένη καιρό…
σ’ ένα πάρτι του Χάρη με μια φούστα καρό,
με μια γόβα στιλέτο και καρφίτσα στο πέτο…
ένα σκέτο βραστό όπως τότε, να πίνει
και στο βλέμμα η σαγήνη, ίδια λες έχει μείνει,
στο Εθνικό, όπως κι εγώ, για να δει Ριγκολέτο.
-Γειά σου Δόμνα, τι κάνεις δεν σ’ αλλάζει ο καιρός,
ό θεός της αγάπης ην του ωραίου φρουρός
κι εσύ ξέρω αγαπούσες, τυχερός ό Σπυράκος,
-αχ βρε Χρήστο θυμάσαι τη Μυρσίνη απ’ τη Σπάρτη,
η ψυχή της παρέας που οργάνωνε πάρτι;
τελευταία μαθαίνω έχει γίνει ένα ράκος.
Για τον Χάρη θα ξέρεις κολλητοί ήσασταν τότε,
στην Αγγλία και γράφει σαν τον Τρούμαν Καπότε
κάτι εκδόσεις, μα η τύχη δεν βοήθησε ωστόσο,
είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να πούμε
η παράσταση αρχίζει… θα σε δω, να βρεθούμε,
και ο Σπύρος θα θέλει, σε επιθύμησε τόσο.
Πως περάσαν τα χρόνια, τούτη η θλίψη με πνίγει
κι ο Ανταίος, προσφάτως απ’ τον κόσμο έχει φύγει,
το τηλέφωνο γράψε και με πρώτη ευκαιρία…
θα σε πάρω, μ’ αρέσει που ανταμώσαμε πάλι,
ακούω το τρίτο κουδούνι, κοίτα φύγαν οι άλλοι,
η παράσταση αρχίζει, γειά, φιλιά στη Γεωργία.
Ανάπαιστος 13σύλλαβος στίχος.
Εξάστιχες στροφές με ομοιοκαταληξία 2-1-2-1.
* O Χρήστος Κουκουσούρης γεννήθηκε το 1952 στις Σέρρες. Δεν έχει να παρουσιάσει πτυχία, διδακτορικά και άλλες περγαμηνές πέραν ενός ταπεινού πτυχίου Εργοδηγών Σχεδιαστών και την αγάπη του για την ποίηση. Υπάρχουν στο συρτάρι του ποιητικές συλλογές, αλλά καμία δεν έφθασε στο τυπογραφείο.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Αρλέτα, εσύ να είσαι καλά”
16/04/2024, 7:24 μμ -
Ποίημα: “Αραχνοΰφαντη επικράτεια”
16/04/2024, 7:23 μμ -
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Ποίημα: “επιστροφή”
16/04/2024, 7:20 μμ -
Δύο ποιήματα | “η άφεση κατοικεί την άνοιξη”
16/04/2024, 7:19 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η ατέρμονη εναλλαγή των αντιθέσεων
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // «Anima» της Μαρίας Κατσοπούλου, επιμέλεια σειράς: Νέστορας Πουλάκος, εκδ. Vakxikon.gr Anima. Ένα βιβλίο εντελώς διαφορετικό από τα δύο προηγούμενα της Μαρίας Κατσοπούλου (”Τα ποιήματα της τρελής/Ποιήματα για τσακισμένες καρδιές και σαλεμένα μυαλά).Διαφορετικό
Περισσότερα -
Πολ Όστερ: «Το να γράφεις λογοτεχνία σημαίνει μια ζωή μοναξιάς, χωρίς χρήματα ενδεχομένως και χωρίς αναγνώστες, να το ξέρει ότι ο καθένας πορεύεται μόνος του»
Γράφει η Ελένη Γκίκα // * «Η ελπίδα, λοιπόν, αντέχει, αλλά όχι και η βεβαιότητα», υποστηρίζει ο δημοφιλής αμερικανός συγγραφέας Πολ Όστερ στο μυθιστόρημά του «Σάνσετ Παρκ» (εκδ. Μεταίχμιο) όπου σκιαγραφεί την οικονομική κρίση. Σε ένα παλίμψηστο της σημερινής
Περισσότερα -
Ας μιλήσουμε για την αγάπη
Γράφει η Σόνια Ευθυμιάδου-Παπασταύρου // Σοφία Γραμμόζη-Σωπίκη, «Μαμά, χάρισέ μου λίγο ουρανό», εκδ. Σαΐτης Α.Ε. Το βιβλίο της Σοφίας Γραμμόζη-Σωπίκη, «Μαμά, χάρισέ μου λίγο ουρανό», μιλάει στους αναγνώστες για την αγάπη. Δύο μικροί ήρωες, ο Σάμι από τη
Περισσότερα -
«Άπαρση» στην ποίηση και τη ζωή
Γράφει ο Γεώργιος Λιανός // * “Άπαρση”: Ποιητική συλλογή του Γιάννη Ανδρουλιδάκη, Εκδόσεις Κορόντζη Στις 8 Φεβρουαρίου 2018 και στις 19:00 το βράδυ παρουσιάστηκε με μεγάλη και απρόσμενη επιτυχία η πρώτη ποιητική συλλογή του εκπαιδευτικού και φιλολόγου Γιάννη
Περισσότερα -
Η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ζωή μας καλούν!
Του Νίκου Τσούλια // Ξαφνικά το δεδομένο μεταμορφώνεται σε ζητούμενο. Το ελάχιστο γίνεται μέγιστο. Το μέχρι πρότινος καθημερινό φαντάζει ονειρεμένο. Το συνηθισμένο μετασχηματίζεται σε ζηλευτό. Και εκεί που φαντασιωνόμαστε τις χώρες της ουτοπίας βρεθήκαμε στα περίχωρα της δυστοπίας. Δεν ξέρουμε
Περισσότερα -
Πολιτική, ιδεολογία, κοινωνία, πνευματική κίνηση και οικονομία στο νεοσύστατο ελληνικό βασίλειο κατά την περίοδο (1832-1897) Δ’ ΜΕΡΟΣ
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Διαβάστε το Α’ Μέρος >> Διαβάστε το Β’ Μέρος >> Διαβάστε το Γ’ Μέρος >> Η οικονομική ανάπτυξη «Το νεοσύστατο ελληνικό βασίλειο, το οποίο δημιουργήθηκε με τη συνθήκη του Λονδίνου το
Περισσότερα -
Ποίημα: “Τελευταία επιθυμία”
Της Αθανασίας Δρόσου // * Τελευταία επιθυμία Θέλω να τρέξω στην αγκαλιά σου όπως όταν ήμουν μικρή Θυμάσαι; Ήσουν εκεί σαν φύλακας άγγελος Θυμάσαι; Θέλω να σε αγγίξω με τα ματωμένα μου χέρια Και να
Περισσότερα
