Fractal

4 Ιουνίου – Τζάκομο Καζανόβα

Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //

 

Ο  Τζάκομο Καζανόβα που έφυγε σαν σήμερα το 1798 ήταν Ιταλός τυχοδιώκτης και συγγραφέας, τα απομνημονεύματα του οποίου περιέχουν μεταξύ άλλων μια μακριά σειρά αποπλανήσεων που έκανε το όνομά του συνώνυμο του ακαταπόνητου στην αναζήτηση και -κυρίως- του ευτυχούς εραστή.

 

“Κάθε γυναίκα με απασχολεί για τρεις μέρες: τη μία μέρα για να την κατακτήσω, τη δεύτερη για να την ικανοποιήσω και την τρίτη για να την ξεχάσω.”

 


Γόνος ζεύγους ηθοποιών της Βενετίας, σπούδασε Νομικά και, κατά τα γραφόμενά του, πήρε δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Πάντοβας δεκαεξαετής. Παρά τις σπουδές του -αν αληθεύουν τα περί διπλώματος- ζούσε μέσα στην φτώχια παίζοντας βιολί στους δρόμους και στις ταβέρνες, μέχρι την στιγμή που έσωσε από βαρύ τραυματισμό τον γερουσιαστή κόμη Μπραγκαντίν. Η πράξη του αυτή του προσπόρισε χρήματα για ένα ταξίδι στην Γερμανία και στην Γαλλία, όπου, στο Παρίσι, μυήθηκε στον Τεκτονισμό.
Όπου κι αν πήγαινε κατόρθωνε να εισχωρήσει σε αριστοκρατικούς κύκλους ελευθεροτεκτόνων, ροδοσταυριτών ή οπαδών του αποκρυφισμού και να επωφελείται από την ευπιστία των αφελών και από τα χαρτοπαικτικά του τεχνάσματα, μονομαχώντας συχνά –νικηφόρα βέβαια πάντοτε. Αργά ή γρήγορα όμως οδηγούνταν στην φυλακή ή στα σύνορα.

Ο Καζανόβα έγραψε αρκετά έργα, μεταξύ των οποίων και μια έμμετρη μετάφραση της Ιλιάδας. Αλλά η “Histoire de ma vie” (Ιστορία της ζωής μου, 1794) είναι το έργο που διασώζει την φήμη του μέχρι της μέρες μας . Το «Histoire de Ma Vie» αντικατοπτρίζει θαυμάσια το κλίμα της Ευρώπης του Διαφωτισμού και ρίχνει άπλετο φως στις μνημειώδεις συναντήσεις του περιπλανώμενου τυχοδιώκτη με μια σειρά από κορυφαίες προσωπικότητες του καιρού, από τον πάπα Κλημέντιο ΙΓ’, τον Βολταίρο, τον Ρουσό και τον Μότσαρτ μέχρι τον Μεγάλο Φρειδερίκο, τη Μεγάλη Αικατερίνη και τόσους ακόμα! Η βιογραφική του ακρίβεια και αξιοπιστία ελέγχεται ωστόσο, αν και το μεγάλο ζητούμενο του εκτενούς κειμένου δεν είναι άλλο από την απαρίθμηση των αμέτρητων ερωτικών συνευρέσεων του πραγματικού «Δον Ζουάν».

Ανεξάρτητα από το πόση αλήθεια περιέχειείναι ένα γοητευτικό όσο και σκανδαλιστικό ανάγνωσμα που διηγείται περιπέτειες πολλές από τις οποίες οι άρρενες αναγνώστες θα ήθελαν να είχαν ζήσει.

Το 1775, γνώρισε τον κόμη φον Βαλντστάιν στο Παρίσι, που τον προσέλαβε ως βιβλιοθηκάριο στον πύργο του τού Ντουξ στην Βοημία. Ο Καζανόβα έζησε εκεί το τελευταία δεκατέσσερα χρόνια της ζωής του. Αυτός που είχε συναντήσει τόσες προσωπικότητες της εποχής, τον Μεγάλο Φρειδερίκο, την Μεγάλη Αικατερίνη και τόσους άλλους, βρισκόταν τώρα σε μια θέση λίγο ανώτερη από αυτήν του υπηρέτη. Τότε έγραψε στα γαλλικά τα απομνημονεύματά του, την Ιστορία της ζωής μου, εν μέρει επαληθευόμενη και εν μέρει διαψευδόμενη από την Ιστορία. Έζησε αρκετά για να θρηνήσει την πτώση του Παλαιού Καθεστώτος, να μάθει ότι η Γαληνοτάτη Δημοκρατία δεν υπήρχε πια και να δει την κατάρρευση του κόσμου που τέκνο του ήταν.

Τα τελευταία του λόγια:


“Έζησα σαν φιλόσοφος και πεθαίνω σαν χριστιανός.”

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top