Τρία ποιήματα της Μαρίας Πανούτσου

SPLIT

Ισορροπίες μαθαίνω από την αρχή, σαν μικρό παιδί,

Να περπατώ/ να μιλώ/ να σωπαίνω /

Ο χρόνος / μου χαμογελά με νόημα /

Και το μακρινό μου πλησίασμα/ προς εσένα/ εξαντλείται/

Με ρυθμό αργό/ όπως η βροχή που λιγοστεύει/

Η γειτονιά /γέμισε, με πρόσωπα που σου μοιάζουν /

Με τα χέρια στεγνά και χείλη σφιγμένα/

Σε αποτυπώνω σε στίχους/μεθοδικά / λατρευτικά

Θα μάθω να αντιδρώ/ με την κίνηση των ματιών /

Μια γλώσσα μόνο για σένα /αφού ντροπή ξέφυγα/και συστολή

Τώρα μένει να τα βάλω με τα θηρία που πλησιάζουν/

Κάτοικοι μόνιμοι αυτού του σπιτιού/ ασβεστωμένου και καθαρού

Η αυγή / το ανοίγει και το αστέρι της Αφροδίτης /το κλείνει

Σχίζειν

Cripple gate

Όλα αυτά που μου δίνεις απλόχερα

Kαι τα μοιράζεις με ένα πνεύμα άτιτλο

Σε νέους και γέρους, παιδιά και νεράιδες

Θέλω να τα φωνάξω, όπως, ένα ευχαριστώ

Που βγαίνει μαζί με τα μάτια μου, προς το φως

Θα συναντηθούμε στην άλλη ζωή,

νέοι και οι δύο

Θα φαγωθούμε σαν τα πεινασμένα ζώα,

Θα αιματοκυλιστούμε, μέχρι να σταλάξει λίγη ησυχία

Θα με πιεις, σαν καθάριο πηγής νερό

Και εγώ,

θα σε ακούω με τη στρογγυλή κοιλιά μου

Τότε ζωή και θάνατος, θα είναι ένα

Μηρυκάζομαι, το πνεύμα που με καλεί

Αφήνοντας πίσω μου τον λαμπερό κόσμο

Αυτής της γης, που τόσο την νοσταλγώ

Είπα να μην φοβηθώ, αυτό, παρακαλώ μόνο

Να συνεχίσω, κι ας χαθώ όπως οι γυναίκες

Που πρέπει να λέγονται γυναίκες, αυτές γνωρίζουν

Ο δρόμος του γυρισμού είναι μόνο στα όνειρα μας

Αιλουροειδής, πολύχρωμος, με μια φωτογραφία noir

Παραμάσχαλα ένα μπουκάλι με, μήνυμα για το μέλλον

Που πρέπει να σταματήσει αυτό το ποίημα δεν γνωρίζω

Γνωρίζω μόνο να αγαπώ,

Γεννήθηκα για να αγαπώ κι όχι να μισώ *

Περπατώντας στην Cripple gate λίγο πριν σε ανταμώσω

*Αντιγόνη Σοφοκλής

Μην αφήνετε άλλο, είμαι απροσάρμοστη

Ι Θα επανατοποθετήσω στο στέρνο σου

Ένα άγγιγμα,

Και από εκεί θα βγει ένα κόκκινο περιστέρι

ΙΙ Λίγο ακόμη και θα φωνάξω

Όλοι να πάμε στην άκρη των συνόρων

Και από εκεί να ροβολήσουμε σαν αστραπή

ΙΙΙ Και ήθελα να μείνω σε άστεγο σπίτι

Με άπλυτο σώμα αχτένιστα μαλλιά

Άφαγη, απότιστη,, αναιμική, άφθαρτη

IV Θέλω να διασχίσω το σώμα σου αφού πρώτα γίνω φίδι

Και ρουφώντας το αίμα σου, θα αδειάσω τις υγιείς αρτηρίες

Ο κόσμος χηρεύει με τρία βήματα αριστερά και τέσσερα πλάγια

V Η πόρτα έφερε τόσα πράγματα στις χούφτες μου

Μια συνάντηση, μια έξοδο, μια αναμονή, μια αποχώρηση

Και το τοπίο που θυμίζει μια φωνή να σπαρταρά για ένωση

VI Λέω να εμπιστευτώ την λαίλαπα των σκέψεων μου

Η Πομπή έγινε για να με αναχαιτίσει

Όχι άρνηση αγαπητή, η φυλακή σου, είναι σίγουρη

* Η Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα ​και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές και για συμμετοχή σε Διεθνη Φεστιβάλ θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιρακ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε πολύ μικρή το χορό και το θέατρο και με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βραβεύτηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού. Τώρα μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου.

Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Εχει σπουδάσει στο GROTOWSKI LABORATORIUM στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Σπούδασε στο Open University OF London Humanities- Ανθρωπιστικές σπουδές , και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας, στο Open University of London.

Παράλληλα με το θέατρο και η τέχνη η Μαρία Σκουλαρίκου – Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ , SALUADER και ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ Η ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο ‘Η ΠΟΛΗ’

Μελέτησε Ζωγραφική και Αγιογραφία με τον ζωγράφο Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη Ν.Σκλαβενίτη.

Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό.

Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.

Αυτήν την περίοδο.

Ολοκληρώνει συλλογή παραμυθιών και την νέα ποιητική συλλογή με τίτλο ‘Η Πόλη’.

Θέατρο

2015-2016 Ως ηθοποιός βρίσκομαι συνεχώς σε αναζήτηση των δυνατοτήτων μου, άλλα και της τέχνης αυτής που υπηρετώ. Θέλω να συνταιριάσω την έρευνα και το λαϊκό στοιχείο, το αυθόρμητο και την μελέτη, στις παραστάσεις μου από τώρα και μετά. Θα έδινα τον τίτλο: Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ, Ο ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ.

Ξεκινώ αυτήν την εργασία με την παράσταση, “ΑΣΠΡΟ ΦΩΣ ιστορίες έρωτα και αναρχίας’( Πρώτη παρουσίαση στο θέατρο Ελισσός, Ιανουάριος 2015)

.. Άν θα έπρεπε να αναφέρω μερικές στιγμές από την δουλειά μου, θα ήταν:

1980 Σπουδές στο Grotowski Loboratorium στην Πολωνία .
1982 ίδρυση της εταιρείας ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΜΉ και συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ιθάκης .Πρώτη μου δουλειά σκηνοθετική.
Η παράσταση απέσπασε 6 βραβεία.

Συμμετοχή σε προγράμματα θεατρικής παιδείας στις ανδρικές φυλακές Κορυδαλλού 1984-86
Συμμετοχή μου το 1997 με την παράσταση ‘Ιστορία με τέλος’ στο Φεστιβάλ Γυναίκες Δημιουργοί των δύο Θαλασσών, UNESCO Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης.

1999 Τρίτη εκδοχή της Αντιγόνης με τίτλο: ‘Η Λατρεία των Νεκρών’ Edinburgh fringe festival και ​περιοδεία στην Ευρώπη.

2001 Διδασκαλία σε σεμινάριο, ‘Προσέγγιση στην Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας’ στο Πανεπιστήμιο Edinburgh University και Glasgow University.

2007-2014 A project in progress House of flesh by Yussuf Idris. Προσέγγιση του Αραβικού πολιτισμού με το έργο ενός από τους πιο σημαντικούς Άραβες λογοτέχνες.

Για την περίοδο 2016-2017- Ολοκληρώνει συλλογή παραμυθιών και την νέα ποιητική συλλογή με τίτλο ‘Η Πόλη’. Ιστορίες έρωτα και αναρχίας’ Κείμενα προφορικής παράδοσης ​από Ανατολή Δύση, Βορά και Νότο.

Αφηγήσεις για ενήλικες. Ιανουάριος 2015. Συνεργασία με τον μουσικό, Σταμάτη Δελλαπόρτα. Πρώτη παρουσίαση στο θέατρο ΕΙΛΙΣΣΟΣ 2015 Ξεκινά συνεργασία με τον σκηνοθέτη και δάσκαλο Σταμάτη Ευσταθίου με θέμα την Aπώλεια. Προετοιμασία θεατρικής παράστασης με τον ποιητή και θεατρικό συγγραφέα, Σταμάτη Πολενάκη.

PERFORMANCES THROUGHT DECADES

A.PROJECT ‘Foyer’ 2009-2012 Μουσική παράσταση βασισμένη στο διήγημα του Yussuf idris ‘House of flesh’.Συνεργασία με την μουσικό και συνθέτρια, ΤΑΝΙΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ.

B.PROJECT Αντιγόνη 1997 – 2007 H ΔΕΚΑΧΡΟΝΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ

C.PROJECT 2012-2017 Νίκα Μαρτοπούλου. Μαρτυρία της Δ. Μ Μιχαλακέα. Μάιος – Συνεργασία με την σοπράνο και performer ΒΙΒΙΑΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΗ.

«Αυτό που μ’ ενδιαφέρει πρώτιστα στην τέχνη του Θεάτρου είναι η σχέση του ανθρώπου με αυτό που επιμελώς κρύβει βαθιά μέσα του και που εκφράζεται για λίγο σε κάποιες οριακές στιγμές, για να ξανακρυφτεί και πάλι πίσω από λόγια δισταχτικά και αδέξια σαν τ’αχνάρια ενός πληγωμένου ζώου πάνω στο χιόνι…

Το Θέατρο μας δίνει, κατ’ αρχήν τη δυνατότητα να μακρύνουμε το διάστημα αυτής της αποκάλυψης και στη συνέχεια να έρθουμε σε επαφή με τους συμπολίτες μας μέσα από αυτήν. Μια επαφή που μπορεί να θεωρηθεί, απαραίτητη»Έχει συνεργαστεί με τους, Σ. Τσιώλη, Ν. Αγγελίδη Σ. Θεοδωράκη στο σινεμά και δούλεψε στο ραδιόφωνο και τηλεόραση 1979 με 1989. Από το 1989 αφιερώθηκε στην θεατρική έρευνα και εκπαίδευση.

Για την Μαρία Πανούτσου το Θέατρο, είναι ένας χώρος έρευνας των εκφραστικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, χωρίς να αρνείται τον παιδαγωγικό, ψυχαγωγικό και θεραπευτικό του χαρακτήρα. Ιδιαίτερη αφοσίωση έδειξε στην μελέτη της κίνησης του σώματος, μαθητεύοντας σε διαφορετικές τεχνικές. Πιστεύει ότι η κίνηση του σώματος ολοκληρώνεται μόνο με τον έντεχνα εκφρασμένο λόγο. Από το 1992 χρησιμοποιεί εκτός του θεατρικού κειμένου, το ποιητικό, πεζογραφικό, δοκιμιακό κείμενο και με εφαλτήριο τον σύνθετο λόγο του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, συνεχίζει την αναζήτηση, της σχέσης λόγου, κίνησης, νοήματος, δημιουργώντας ένα δικό της θεατρικό κώδικα επικοινωνίας. Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής της είναι η διδασκαλία που εκτός από λειτούργημα την θεωρεί μία ακόμη μορφή τέχνης. Την ενδιαφέρουν οι δύο ρόλοι που ενυπάρχουν στην διδασκαλία, του διδάσκοντος και του διδασκόμενου και βρίσκει μεγάλη ευχαρίστηση στην εναλλαγή αυτών των ρόλων. Η μέθοδός της είναι ουσιαστικά, μια στάση απέναντι στο υλικό (μνήμη-κοινωνία) που συσσωρεύει καθημερινά ο άνθρωπος καλλιτέχνης, καθώς και ένας «τρόπος» εξάσκησης για την εφαρμογή μιας όσο γίνεται πιο προσωπικής έκφρασης.