✔ Νέες εκδόσεις: 22 καινούργια βιβλία 18 μέρες πριν από τα Χριστούγεννα

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ελληνική πεζογραφία:

Γιώργος Μανιώτης «Τα αδέσποτα των Χριστουγέννων», εκδ. Λέμβος, σελ. 164

Διηγήματα αναφορικά με τα Χριστούγεννα και όχι μόνον, που προσπαθούν να δείξουν το αληθινό πρόσωπο της πραγματικότητας σε σχέση με τη γιορτινή, ανέφελη και καταναλωτική πλευρά των Χριστουγέννων. Συγχρόνως προσπαθούν να χαρτογραφήσουν παλαιότερες συμπεριφορές των ανθρώπων, που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση μέσα στην οποία όλοι αισθανόμαστε παγιδευμένοι. Γιατί όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας, γράφοντας για τη δύσκολη κατάσταση που διάγουμε, αυτομάτως την ξορκίζουμε. Την ξορκίζουμε και αφήνουμε χώρο στην ελπίδα, την αισιοδοξία, ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο, για ένα καλύτερο μέλλον. «Αν δεν αναγνωρίσουμε όμως την αρρώστια σαν αρρώστια, δεν πρόκειται να γιατρευτούμε ποτέ από την αρρώστια».

Βασίλης Αλεξάκης «Το κλαρινέτο», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 464

Ο συγγραφέας ταξιδεύει από το Παρίσι -όπου αντιμετωπίζει τη μοιραία ασθένεια του φίλου και εκδότη του- στην Ελλάδα της κρίσης – όπου γνωρίζεται με ανθρώπους τσακισμένους από την οικονομική ανέχεια.
Ανάμεσα στη ζεστασιά των ημερών και τη θλίψη της απουσίας· ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα· ανάμεσα στη μητρική γλώσσα και τη γραφή ξεφυτρώνει αναπάντεχα το ερώτημα: Γιατί ξεχνάμε;
– Υπάρχει άραγε κάτι που δεν διαγράφεται ποτέ από τη μνήμη μας; σε ρώτησα.
Δεν χρειάστηκε να σκεφτείς πολύ.
– Η θάλασσα, είπες. Μπορεί κανείς να ξεχάσει τα βουνά, τις κοιλάδες, τα δάση, τα ποτάμια, ακόμη και τους καταρράκτες παρά τον θόρυβο που κάνουν, όχι όμως τη θάλασσα. Περικλείει όλα τα μυστήρια και ξέρει όλα τα παιχνίδια, είναι παμπάλαιη κι απίστευτα νέα. Κανένα άλλο τοπίο δεν μοιάζει τόσο με τη ζωή, να γιατί δεν μπορούμε να την ξεχάσουμε, επειδή θυμάται την παιδική ηλικία του κόσμου. Πρέπει να τη σεβόμαστε όσο και τη ζωή, και να την ατενίζουμε όρθιοι. Με κάνουν έξαλλο οι παραθεριστές που ξαπλώνουν στην άμμο, θέλω να τους πλακώσω στις κλοτσιές για να τους αναγκάσω να σηκωθούν, οφείλουμε όλοι να στεκόμαστε όρθιοι στις ακρογιαλιές.

Έλενα Χουζούρη «Ο θείος Αβραάμ μένει πάντα εδώ», εκδ. Πατάκη, σελ. 254

Τρεις φωτογραφίες κι ένα χειρόγραφο µε τις χρονολογίες 1931, 1939, 1941-1944 που κληρονοµεί από τη Θεσσαλονικιά γιαγιά της Λούνα, ωθούν την εγγονή Αλίζα να επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέµβριο του 2012. Επίσηµη αιτιολογία για το ταξίδι της εικοσιεπτάχρονης µεταπτυχιακής φοιτήτριας ιστορίας στο Πανεπιστήµιο του Τελ Αβίβ, η έρευνα για το µεταπτυχιακό της µε θέµα “Ο βίος και το έργο του Αβραάµ Μπεναρόγια”. Η αλήθεια όµως είναι η επιθυµία της να ανακαλύψει τι κρύβουν τόσο οι τρεις φωτογραφίες όσο και οι χρονολογίες που έχει καταγράψει η Λούνα. Και πραγµατικά κρύβονται πολλά και επώδυνα, τα οποία η Αλίζα ανακαλύπτει σταδιακά και µε δυσκολία. Στο επίκεντρο των ανακαλύψεών της ο µοιραίος έρωτας της Λούνα µε τον αντάρτη Παύλο, ο αιρετικός τρόπος διάσωσής της από το Ολοκαύτωµα, η περιπέτειά της µέχρι να φτάσει στην Παλαιστίνη το 1946. Καθώς η Αλίζα ψάχνει, οι αινιγµατικές χρονολογίες της γιαγιάς της πλαισιώνονται από εικόνες µιας πάλαι ποτέ ευτυχισµένης ζωής στη Salonico, έως την ηµέρα που οι Γερµανοί µπαίνουν στην πόλη. Σ’ αυτές τις εικόνες θέση κατέχει και ο Αβραάµ Μπεναρόγια, καθώς και οι σοσιαλιστικοί εργατικοί αγώνες της Φεντερασιόν στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα στη Θεσσαλονίκη. Ένα πολυφωνικό, πολυεπίπεδο, διαχρονικό µυθιστόρηµα για τα πολλαπλά πρόσωπα των συλλογικών ταυτοτήτων, της Μνήµης και προπαντός για τη συµφιλίωση και την παραδοχή των όσων κληρονοµούµε από το παρελθόν και καθορίζουν το παρόν µας. Ένα µυθιστόρηµα για το Ολοκαύτωµα της Θεσσαλονίκης και τα φαντάσµατα των χαµένων σεφαραδιτών Εβραίων που κυκλοφορούν έως σήµερα, αδικαίωτα, στους δρόµους της.

Άρης Σφακιανάκης «Έξοδος», εκδ. Κέδρος, σελ. 344

Ένας συγγραφέας ετοιμάζεται να γράψει το καινούργιο του βιβλίο. Για να συγκεντρώσει το υλικό που χρειάζεται, σχεδιάζει να ταξιδέψει σε μια μακρινή πολιτεία.
Οι φίλοι του προσπαθούν να τον αποτρέψουν: “Είναι διαβολότοπος, τι δουλειά έχεις εσύ εκεί;” επιμένουν.
Εκείνος τους αγνοεί, κι έτσι ένα ωραίο πρωί ξεκινάει το ταξίδι του.
Δυο μέρες αργότερα θα βρεθεί σ’ ένα μέρος που ξεπερνάει την ίδια του τη φαντασία. Και γίνεται ο ίδιος ήρωας στο βιβλίο που σκόπευε να γράψει.

Μανώλης Λυδάκης «Η πλάνη», εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ. 288

Αυτή είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που ένα πρωί σκόρπισε κάποιες φωτογραφίες ανάποδα σαν τραπουλόχαρτα, διάλεξε μια στην τύχη και τη γύρισε, κι ήταν αυτή, θεώρησε, κομμάτι ενός παζλ που όφειλε να συνθέσει. Ταξίδεψε στη Χώρα για να ψάξει τα υπόλοιπα κομμάτια και βρήκε εκεί έναν κόσμο διαλυμένο. Συνάντησε ανθρώπους χωρίς μοίρα κι άλλους χωρίς ενδοιασμούς, και άκουσε τις ιστορίες τους, περιπλανήθηκε σε ερείπια και σε υπόγειες στοές, μίλησε με φαντάσματα, γνώρισε από κοντά το θάνατο και γεύτηκε τον έρωτα χωρίς αύριο. Και για κάθε κομμάτι που ανακάλυπτε και έβαζε στη σωστή του θέση, ένα κομμάτι σιγουριάς έπεφτε και χανόταν από τη ζωή του. Ώσπου, καθώς συμπλήρωνε την τελική εικόνα, μαζί με τον κόσμο που καταστρεφόταν γύρω του, κατέρρευσε κι αυτή μεμιάς. Σαν τίποτα από όσα πίστευε και γνώριζε να μην υπήρξε, σαν όλα να ήταν μια τεράστια Πλάνη.

Βαγγέλης Αυδίκος «Οι τελευταίες πεντάρες», εκδόσεις Ταξιδευτής, Αθήνα 2016

Ένα τάμα και μια υπόσχεση στην αγαπημένη του Νίκη και τον παππού του στέλνουν τον Σπυρίδωνα από το Λονδίνο στην Πρέβεζα. Η επίσκεψη γίνεται αφορμή να γνωρίσει μια άλλη πλευρά του παππού του. Η εικόνα με την οποία μεγάλωσε θρυμματίζεται. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Σκέψεις και καλά κρυμμένα μυστικά. Ανοίγει σιγά σιγά η κουρτίνα της λήθης που σκέπασε την πόλη και όσα έγιναν την εποχή εκείνη. Μια πόλη που χωρίστηκε στα δύο. Μια πόλη που επικράτησε η αλόγιστη βία. Ανθρώπινες σχέσεις που δοκιμάστηκαν. Ο φόβος που απλώθηκε παντού. Η σιωπή που έκλεισε τα στόματα των περισσοτέρων. Όλα αυτά ως τη στιγμή που φτάνει ο Σπυρίδων. Όλοι πια ξύνουν τις πληγές και τη μνήμη τους. Αναφέρονται σε πάθη και αδυναμίες. Στην απρονοησία και τον φανατισμό. Σε όνειρα και προσδοκίες. Σε συγκρούσεις και απογοητεύσεις. Στον πόνο και την ερήμωση της πόλης. Σε έρωτες που πόνεσαν αλλά και ξεπέρασαν τις αντιθέσεις. Οι ανθρώπινες σχέσεις που δοκιμάζονται σε καιρούς εμφύλιας σύγκρουσης, τυφλής βίας.

Ποίηση:

Πέρσα Κουμούτση «Ανθολογία Σύγχρονης Αραβικής ποίησης», εκδ. ΑΩ, σελ. 136

Τι διαφοροποιεί την Αραβική ποίηση από την ποίηση των Δυτικών; Πόσο έχει εξελιχθεί τον τελευταίο καιρό; Έχει άραγε απεκδυθεί την εξωτική ένδυση του παρελθόντος, και σε ποιον βαθμό; Η κατ’ ευφημισμόν “Αραβική Άνοιξη” έχει συντείνει στη μετεξέλιξη της Αραβικής ποίησης· στην επιλογή των θεμάτων, της τεχνικής και του ύφους; Πολλά ερωτηματικά, όπως αυτά που έχουν ήδη διατυπωθεί, απαιτούν απάντηση και είναι κυρίως έργο των μελετητών να την κατατάξουν και να την αξιολογήσουν. Ωστόσο, αυτό που επιχειρείται στην ανθολογία που έχετε στα χέρια σας, είναι μια σύντομη αλλά πιστή “αναπαράσταση” της προοδευτικής διαφοροποίησης και της εξέλιξής της τα τελευταία χρόνια μέσα από αντιπροσωπευτικά δείγματα ποιημάτων που επέλεξα από ένα μεγάλο φάσμα του αραβικού κόσμου. Τα ποιήματα επιλέχτηκαν με γνώμονα τον Έλληνα αναγνώστη, ενώ εκείνα που ανήκουν στην νεότερη γενιά ποιητών, απηχούν και ανιχνεύονται σ’ αυτά οι σημαντικότερες αλλαγές που διενεργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, κυρίως μετά τις εξεγέρσεις για τον εκδημοκρατισμό και την ελευθερία της έκφρασης.

Αγαθή Δημητρούκα «Χίλιες ερωτικές στιγμές στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα», εκδ. Πατάκη, σελ. 227

Μια πρωτότυπη ανθολογία µε άξονα τον έρωτα στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, µια µικρή ξενάγηση σ’ ένα τεράστιο έργο που εν πολλοίς παραµένει άγνωστο στο ελληνικό κοινό. Χίλιες ερωτικές στιγµές µοιρασµένες σε τριάντα ενότητες µε µότο µικρά ισοδύναµα από την ελληνική γραµµατεία, όπου κάθε ενότητα µπορεί είτε να διαβαστεί σαν µια ποιητική σουίτα ή σαν ένας αντιστικτικός διάλογος είτε να παρασταθεί σαν θεατρικός µονόλογος ή σαν δρώµενο διονυσιακού χορού. Αβυσσαλέο το ερωτικό πάθος στο έργο του Ισπανού ποιητή, µε την υπερθυµία στο χείλος και τον σπαραγµό στο βάθος της αβύσσου ταυτόχρονα, από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης -φωτιά, αέρα, νερό, γη- παράγει το κράµα του φεγγαριού και την άλλη του όψη, το µαχαίρι. Κυρίαρχος ο αισθησιασµός, και καθαρός από οποιαδήποτε χυδαιότητα ή ποταπή λαγνεία, περιφρουρεί το δικαίωµα της σάρκας να ποθεί και να ποθείται, παράλληλα µε το δικαίωµα της ψυχής να αγαπά και να αγαπιέται, αλλά και να παρηγορεί τον ανέφικτο έρωτα. Χίλιες ποιητικές στιγµές που θα κάνουν πολλές φορές τον αναγνώστη να σκεφτεί για τον Φεδερίκο µας: “Τι αηδονάκι ήταν αυτό στα ξόβεργα του κόσµου;”

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Philip Kerr «Αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται», Μετάφραση: Γιώργος Μαραγκός, εκδ. Κέδρος, σελ. 600

Βερολίνο, 1934. Καθώς η πόλη προετοιμάζεται να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, οι Εβραίοι αποκλείονται από όλους τους γερμανικούς αθλητικούς ομίλους.
Η ανακάλυψη δύο πτωμάτων εμπλέκει τον ντετέκτιβ Μπέρνι Γκούντερ στη ζωή δύο ενοίκων του ξενοδοχείου Άντλον: μιας πανέμορφης αριστερής δημοσιογράφου, η οποία προσπαθεί να προωθήσει την ιδέα του μποϊκοτάζ της Ολυμπιάδας από τις ΗΠΑ, και ενός γκάνγκστερ, που επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τους αγώνες για να πλουτίσει ο ίδιος και η Μαφία του Σικάγο.
Ο Μπέρνι θα αποκαλύψει έναν τεράστιο μηχανισμό που δραστηριοποιείται στο χώρο των κατασκευών και της εύρεσης φτηνών εργατικών χεριών, σχεδιασμένο έτσι ώστε να εκμεταλλευτεί τα τεράστια ποσά που είναι έτοιμοι να ξοδέψουν οι Ναζί προκειμένου να κάνουν επίδειξη δύναμης της νέας Γερμανίας.
Βραβείο ιστορικής αστυνομικής μυθοπλασίας Ellis Peters Award

Ray Celestin «Η τζαζ του δολοφόνου», Μετάφραση: Μαρία Τραϊκόγλου, εκδ. Διόπτρα, σελ. 525

Στις 12:15 το βράδυ της επόμενης Τρίτης, σκοπεύω να περάσω πάνω από τη Νέα Ορλεάνη. Όντας απέραντα σπλαχνικός, θα κάνω σε εσάς τους ανθρώπους μία μικρή πρόταση:
Έχω μεγάλη αδυναμία στη μουσική τζαζ.
Ορκίζομαι σε όλους τους διαβόλους του Κάτω Κόσμου πως θα χαρίσω τη ζωή σε όλους εκείνους, στα σπίτια των οποίων θα ξεφαντώνει μία ορχήστρα τζαζ την ώρα που μόλις ανέφερα.
Ένα πράγμα είναι βέβαιο: ορισμένοι από εσάς, που δεν θα ακούνε τζαζ το βράδυ της Τρίτης, θα νιώσουν πάνω τους βαρύ τον πέλεκυ.
Εμπνευσμένο από μία αληθινή ιστορία, το βιβλίο “Η τζαζ του δολοφόνου”, με φόντο μία μαγευτική Νέα Ορλεάνη που πλημμυρίζει από τζαζ και γίνεται έρμαιο στα χέρια των συμμοριών, είναι ένα φιλόδοξο, συναρπαστικό μυθιστόρημα αγωνίας.

Chevy Stevens «Πουθενά να κρυφτείς», Μετάφραση: Βιολέττα Ζεύκη, εκδ. Διόπτρα, σελ. 450

Η Chevy Stevens επιστρέφει με το πιο δυνατό και συγκινητικό της βιβλίο – μια ιστορία επιβίωσης και εκδίκησης.
Η ζωή δεν ήταν ποτέ εύκολη για τις τρεις αδερφές Κάμπελ. Η Τζες, η Κόρτνεϊ και η Ντάνι ζουν σε ένα απομονωμένο ράντσο στον δυτικό Καναδά, όπου δουλεύουν σκληρά και προσπαθούν να αποφύγουν τις γροθιές του πατέρα τους. Μια νύχτα τα πράγματα ξεφεύγουν έπειτα από έναν καβγά· έτσι οι αδερφές είναι αναγκασμένες να το σκάσουν, για να καταλήξουν όμως σε έναν ακόμα χειρότερο εφιάλτη, όταν το φορτηγάκι τους ακινητοποιείται λόγω βλάβης σε μια μικρή πόλη. Ύστερα από μια τυχαία συνάντηση με τα λάθος πρόσωπα εμπλέκονται σε μια τρομακτική, απελπιστική κατάσταση.
Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα προσπαθούν ακόμα να ξεχάσουν όσα είχαν συμβεί εκείνο το καλοκαίρι, όταν χάνονται τα ίχνη της μιας αδερφής· έτσι, θέλοντας και μη, οι δύο αδερφές επιστρέφουν στα παλιά γνώριμα μέρη και, αναπόφευκτα, αναμοχλεύουν το παρελθόν τους.
Αυτή τη φορά δεν υπάρχει οδός διαφυγής. Το “Πουθενά να κρυφτείς” είναι ένα αστυνομικό θρίλερ αλλά ταυτόχρονα και μια βαθιά εξερεύνηση των αδελφικών δεσμών.

Κωνσταντίνος Κέλλης «Η σκιά στο σπίτι», εκδ. Κέδρος, σελ. 551

“Όλα τα παλιά σπίτια κουβαλούν αναμνήσεις. Τελευταίες ανάσες. Παίζουν κρυφτό ανάμεσα στους ζωντανούς”.
Μετά τον πρόωρο θάνατο της αγαπημένης του Ναταλίας, ο Τάσος Βαρθαλίτης προσπαθεί μαζί με τα δυο του παιδιά να μαζέψει τα κομμάτια της διαλυμένης οικογένειάς του και να ξαναφτιάξει τη ζωή τους.
Θέλοντας να πραγματοποιήσει την επιθυμία της νεκρής πια συζύγου του, αποφασίζει να αγοράσει το παλιό αρχοντικό Καρατζά δίπλα στη λίμνη Βόλβη, το μέρος όπου μια νύχτα δεκαέξι χρόνια πριν της είχε κάνει πρόταση γάμου.
Μια σκιά όμως παραμονεύει στο αρχοντικό, μια οργισμένη ύπαρξη που ο θάνατος και τα χρόνια δεν κατάφεραν να σιγάσουν το μοιρολόι της. Μια σκιά που αποκαλεί το σπίτι τους σπίτι της.
Καθώς τα σημάδια ανείπωτων πράξεων του παρελθόντος αρχίζουν να εμφανίζονται γύρω τους, η ανάγκη του Τάσου και των παιδιών του να ξαναβρούν όσα έχασαν δεν τους αφήνει να δουν την πραγματικότητα. Και αυτό βάζει το παρόν αλλά και το μέλλον τους σε θανάσιμο κίνδυνο.
Μια ιστορία αγάπης και τρόμου, ένα μεταφυσικό θρίλερ που δε θα αφήσετε στιγμή από τα χέρια σας.

Kris Nelscott «Ένας επικίνδυνος δρόμος», Μετάφραση: Αθανάσιος Ζάβαλος, εκδ. Κέδρος, σελ. 416

Μέμφις, 1968. Ταραχές και διαδηλώσεις. Με συνθήματα όπως “Η Μαύρη Δύναμη είναι εδώ” οι Μαύροι Πάνθηρες και οι Εισβολείς απαντούν με βία στις διακρίσεις εις βάρος της νέγρικης κοινότητας. Ανήσυχοι οι λευκοί τηρούν στάση αναμονής. Παρά τις εναντίον του απειλές, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, πρωτεργάτης της Εκστρατείας του Φτωχού Λαού, σχεδιάζει να επισκεφθεί την πόλη. Ο μαύρος ιδιωτικός ντετέκτιβ Σμόκι Ντάλτον αναλαμβάνει να περιφρουρήσει την ομιλία του παλιού συμμαθητή του.
Την ίδια στιγμή, βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο κρίσιμη – και την πιο επικερδή – υπόθεση στην καριέρα του. Η Ντόρα Τζιν Χαθαγουέι, μια άγνωστη λευκή γυναίκα από το Σικάγο, του αφήνει στη διαθήκη της ένα τεράστιο ποσό. Η κόρη της, η γοητευτική Λόρα, αναλαμβάνει να του το δώσει. Μπερδεμένος ο ντετέκτιβ αποφασίζει να συνεργαστεί μαζί της, για να ανακαλύψει τι τον συνδέει με την οικογένειά της. Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο παρελθόν του. Πριν από τριάντα χρόνια στην Ατλάντα, ένα εξαγριωμένο πλήθος εισβάλλει στο σπίτι του και λιντσάρει τους γονείς του. Ο Ντάλτον γλιτώνει την τελευταία στιγμή. Δεν έμαθε ποτέ για ποιο λόγο δολοφονήθηκαν οι δικοί του.
Καθώς η σχέση του με τη Λόρα γίνεται επικίνδυνα προσωπική, αισθάνεται ότι οι αποκαλύψεις θα ανατρέψουν τη ζωή και των δύο τους…

Nicci French «Το ρέκβιεμ του Σαββάτου», Μετάφραση: Ουρανία Τουτουντζή, εκδ. Διόπτρα, σελ. 472

Πριν από δεκατρία χρόνια, η δεκαοκτάχρονη τότε Χάνα Ντόχερτι συνελήφθη για την άγρια δολοφονία της οικογένειάς της. Η αστυνομία θεώρησε από την πρώτη στιγμή την υπόθεση ξεκάθαρη και η Χάνα εγκλείστηκε έκτοτε σε ένα ψυχιατρείο υψίστης ασφαλείας. Όταν ζητήθηκε από την ψυχοθεραπεύτρια Φρίντα Κλάιν να συναντήσει τη Χάνα και να δώσει τη δική της εκτίμηση για την περίπτωσή της, εκείνη βρέθηκε αντιμέτωπη με μια τρομακτική πραγματικότητα. Η Χάνα είναι τώρα πια μια τραγική μορφή, πρόωρα γερασμένη. Και η Φρίντα στοιχειώνεται από την υποψία πως η Χάνα είναι κι αυτή θύμα, όπως ακριβώς η υπόλοιπη οικογένειά της – πως κάτι δεν πήγε καλά στην αστυνομική έρευνα πριν από τόσα χρόνια. Μην μπορώντας να αποσπάσει τη σκέψη της από την υπόθεση της Χάνα, η Φρίντα πιστεύει πως κάποιος κρύβει καλά την αλήθεια. Κάποιος ο οποίος είναι ικανός να φτάσει ως τα άκρα προκειμένου να προστατέψει τον εαυτό του…
Το “Ρέκβιεμ του Σαββάτου” είναι το έκτο, καθηλωτικό και εθιστικό μυθιστόρημα της σειράς με πρωταγωνίστρια τη Φρίντα Κλάιν ενώ η υπογραφή Nicci French αποτελεί πια εγγύηση.

John Verdon «Η λίμνη των λύκων», Μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής, εκδ. Διόπτρα, σελ. 520

Θα μπορούσε ένας εφιάλτης να χρησιμοποιηθεί ως φονικό όπλο;
Αυτό είναι το παράξενο ερώτημα που αντιμετωπίζει ο Ντέιβ Γκάρνεϊ στο νέο best seller του John Verdon. Ο κορυφαίος ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης, που έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, καλείται να λύσει έναν ακατανόητο γρίφο: τέσσερα άτομα που ζουν σε διαφορετικά μέρη της χώρας, χωρίς φαινομενικά να τους συνδέει τίποτα μεταξύ τους, βλέπουν το ίδιο όνειρο – έναν τρομακτικό εφιάλτη με ένα ματωμένο στιλέτο με λαβή σε σχήμα κεφαλιού λύκου. Και οι τέσσερις βρίσκονται με κομμένες τις φλέβες -κάτι που δείχνει πως έχουν αυτοκτονήσει- και το όπλο που έχουν χρησιμοποιήσει όλοι τους είναι ένα στιλέτο με λαβή σε σχήμα κεφαλιού λύκου. Οι υποψίες της αστυνομίας εστιάζουν αμέσως στον Ρίτσαρντ Χάμοντ, έναν αμφιλεγόμενο ψυχολόγο που κάνει συνεδρίες υπνοθεραπείας στο Σαλέ Γουλφ Λέικ, ένα παμπάλαιο, τρομακτικό πανδοχείο στα βουνά Αντιρόντακ – το μέρος όπου τα τέσσερα θύματα είχαν επισκεφθεί τον Χάμοντ λίγο πριν πεθάνουν.
Προβληματισμένος από τα παράξενα κενά της επίσημης εξήγησης, ο Γκάρνεϊ αποφασίζει να κάνει τη δική του έρευνα – κάτι που τον βάζει στο στόχαστρο όχι μόνο ενός ψυχρού δολοφόνου και της τοπικής αστυνομίας, αλλά και των μυστικών υπηρεσιών. Οι εχθροί του Γκάρνεϊ, ανελέητοι σαν τη χιονοθύελλα που τον έχει αποκλείσει στο ανατριχιαστικό περιβάλλον της Λίμνης των Λύκων, προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον κρατήσουν μακριά από την αλήθεια, φτάνοντας στο σημείο να βυθίσουν στην παράνοια την αγαπημένη του γυναίκα, τη Μάντλιν.
Με τα ψυχικά του αποθέματα εξαντλημένα, ο Γκάρνεϊ είναι τώρα αναγκασμένος να ριχτεί σε μια θανάσιμη μάχη ενάντια στον πιο τρομακτικό αντίπαλο που έχει ποτέ αντιμετωπίσει.
Η “Λίμνη των λύκων” είναι το νέο συναρπαστικό θρίλερ αγωνίας του Verdon που οι New York Times έχουν χαρακτηρίσει αριστοτέχνη, και εξιστορεί τις περιπέτειες του Ντέιβ Γκάρνεϊ που οι κριτικοί έχουν παρομοιάσει με τον Σέρλοκ Χολμς.

Άρης Γαβριηλίδης «Το μυστικό της Χάρλεϊ Στρητ», εκδ. Γαβριηλίδης, σελ. 310

Τι μυστικά κρύβει η ωραία αεροσυνοδός που τρυπώνει στη ζωή του εφοπλιστή Ηρακλή Λομπαρδιανού και τον οδηγεί στον όλεθρο; Είναι κόρη του, όπως υποδεικνύουν όλα τα στοιχεία, ακόμη και η εξέταση DNA;, ή τα φαινόμενα απατούν; Κι αυτό που αποκαλύπτεται είναι αληθινό; Ή μήπως κρύβει κάτι άλλο;

Τι είναι, τελικά, αλήθεια και τι ψέμα όταν όλα ανατρέπονται, ακόμη και μετά τον θάνατο του Ηρακλή Λομπαρδιανού; Ο συγγραφέας μας ξεναγεί στην κλειστή και κοσμοπολίτικη ζωή των Ελλήνων εφοπλιστών και μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο μαγικό γεμάτο μυστήριο.

Βιβλία για παιδιά:

Στέλλα Μιχαηλίδου «Τα αληθινά δώρα του Αϊ Βασίλη», Εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά,  εκδ. Παπαδόπουλος

Παραμονές Χριστουγέννων και στη χώρα του Αϊ Βασίλη τίποτα δεν βρίσκεται στη θέση του! Γκρινιάζει ο Γκρινιάρης, γκρινιάζει διαρκώς, παιχνίδια γνώσεων ρωτούν γιατί, πότε και πώς; Φώτα αναβοσβήνουν, μπάλες χοροπηδούν, λούτρινα αρκουδάκια τρέχουν να κρυφτούν! Γι αυτή την αναστάτωση, γι αυτή τη φασαρία ποιος είναι ο λόγος άραγε; Ποια είναι η αιτία; Μια διαφορετική ιστορία για τον ‘Aγιο Βασίλη και τα αληθινά του δώρα!

«Τόμας Το τρενάκι- Η παραμονή Χριστουγέννων του Τόμας», Μετάφραση: Εβίτα Λύκου, εκδ. Παπαδόπουλος, σελ. 32

Ήρθε η ώρα που όλα τα παιδιά περιμένουν: Παραμονή Χριστουγέννων και…ο Αϊ Βασίλης με κρυολόγημα! Ποιος θα μοιράσει τώρα τα δώρα στα παιδιά Τα τρενάκια, ευτυχώς, είναι πάντα έτοιμα και περιμένουν στη σειρά για να μοιράσουν όλα τα δώρα με χαρά!

R. J. Palacio «Ο Όγκι & εγώ», Μετάφραση: Μαρίζα Ντεκάστρο, εκδ. Παπαδόπουλος

Το Θαύμα είναι η βραβευμένη ιστορία του Όγκι Πούλμαν, ενός συνηθισμένου παιδιού με ασυνήθιστο πρόσωπο που τον δυσκολεύει στη ζωή του. Ο Τζούλιαν ένιωθε πάντα αμηχανία κοντά στον Όγκι, αλλά το καλοκαίρι που πέρασε με τη γιαγιά του στο Παρίσι τον έκανε να δει τον Όγκι με άλλα μάτια. Ο Κρίστοφερ, ο παλιότερος φίλος του Όγκι, ξέρει καλύτερα απ΄ τον καθένα πόσο δύσκολο είναι να είσαι φίλος με τον Όγκι. Η Σάρλοτ φερόταν καλά στον Όγκι, αλλά αυτή τη χρονιά που δοκιμάζονται οι φιλίες, είναι άραγε αρκετό να είσαι απλά καλός; Τώρα θα διαβάσετε την ιστορία του Όγκι από μιαν άλλη σκοπιά. Από την πλευρά τριών παιδιών που ο Όγκι άλλαξε τη ζωή τους για πάντα.

Θάλεια Κουνούνη «Μαμά μην πας στη δουλειά», Εικονογράφηση: Enja Schling, εκδ. Α.Α.Λιβάνη

Τα παιδάκια θέλουν η µανούλα τους να βρίσκεται συνέχεια κοντά τους. Πόσες και πόσες φορές δεν της λένε λυπηµένα: “Μαµά, µην πας στη δουλειά!” Έτσι και η Ευτυχία. Μόνο που η µεγαλύτερη αδερφή της, η Μαργαρίτα, βρίσκει έναν έξυπνο και όµορφο τρόπο για να της εξηγήσει γιατί οι µανούλες δε βρίσκονται συνέχεια κοντά στα παιδιά τους. Θέλετε κι εσείς, να µάθετε το γιατί; Ναι; Ωραία λοιπόν. Ας διαβάσουµε για την Ευτυχία και τη Μαργαρίτα…

Δήμητρα Π. Πυργελή «Ταξίδεψε μαζί μου», Εικονογράφηση: Μιχάλης Βαλασόγλου, Μαρία Παγκάλου, εκδ. Α.Α.Λιβάνη

Στην άκρη της πόλης, αποµονωµένο και σιωπηλό, στέκεται το χάρτινο σπίτι. Σ’ αυτό το σπίτι δεν κατοικούν άνθρωποι, παρά µόνο χαρτιά. Ο καλύτερος φίλος τους είναι ο άνεµος. Μια µέρα, ένα µικρό χαρτί βρέθηκε καθισµένο στο περβάζι του ανοιχτού παραθύρου. Ο άνεµος, που είχε κοιµηθεί δυο ολόκληρες µέρες και ξύπνησε φρέσκος φρέσκος, µόλις το είδε το ρώτησε:
“Τι κάνεις εδώ, µικρό χαρτί;” “Βλέπω τον κόσµο”.
“Ποιον κόσµο;” “Αυτόν που είναι έξω από το παράθυρο”.
“Μα αυτό δεν είναι κόσµος!” “Δεν είναι; Και πού είναι ο κόσµος;”
“Μπορώ να σε ταξιδέψω και να τον δεις, αν µου το ζητήσεις!”
“Σ’ το ζητάω. Θέλω να γνωρίσω τον κόσµο!”

Α.Σ. Δάρτζαλη «Όταν η μαμά μου είπε ψέματα», Εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Α.Α.Λιβάνη

Μια χρωματιστή βόλτα με το λεωφορείο και μια μικρή περιπέτεια γύρω από ένα ψέμα κι ένα βλέμμα γίνονται η ιστορία που μιλά, μέσα από την καρδιά ενός μικρού παιδιού, για την πραγματικότητα που μερικές φορές θα θέλαμε να αλλάξουμε.