Fractal

Εν ολίγοις… 10 βιβλιοπροτάσεις

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

10-books

 

Δίνοντας ένα στίγμα μονάχα από βιβλία που διάβασα ήδη πάνω από δύο φορές. Θέατρο, ποίηση, Θεωρία Λογοτεχνίας, Πολιτική θεωρία, ένα λογοτεχνικό περιοδικό, ένα βιβλίο κριτικής. Κάτι σαν βιβλιο…μπουκιές τούτες οι αράδες, αλλά ωφέλιμες για τον σύγχρονο αναγνώστη. Μέρος πρώτο.

 

a11.

Τρεις διάλογοι

Samuel Beckett
Εισαγωγή, Μετάφραση, Επίμετρο: 
Θωμάς Συμεωνίδης

Γαβριηλίδης, 2016, 61 σελ.

Η τέχνη και η διαλεκτική της, ο καλλιτέχνης, η απόδοση της εμπειρίας. Ο Μπέκετ με το στιβαρό του πνεύμα πάντα ενδιαφέρεται για το “πώς” λέγεται κάτι. Διάλογοι πνευματώδεις με ποικίλες φιλοσοφικές αποχρώσεις, αλλά και με έντονη δραματικότητα που, σύμφωνα με μία άποψη, εκκινούν από τους πλατωνικούς διαλόγους. 

 

 

a22.

Μορφολογία της τελευταίας όχθης


Ποιήματα

Μισέλ Ουελμπέκ
μετάφραση: 
Σπύρος Γιανναράς
Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2015, 98 σελ.

Τον γνωρίζουμε σαν πεζογράφο κυρίως, παρά σαν ποιητή και δοκιμιογράφο. Όποτε μπαίνουμε στον πειρασμό της σύγκρισης.
Πάντα στόχος του η αποδόμηση και η πρόκληση, αλλά είναι έντονες οι φιλοσοφικές προεκτάσεις στο έργο του.

 

a33.

Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ

Φυλακές Λάντσεμπεργκ, Νοέμβριος 1923 – Δεκέμβριος 1924

Χάρης Βλαβιανός

Εκδόσεις Πατάκη, 2016, 542 σελ.

Ένα «ημερολόγιο φυλακής» θα έλεγε κανείς, που είναι βασισμένο αφενός μεν στα βιβλία που διάβαζε ο Χίτλερ κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του, αφετέρου στις ποικίλες επαφές που είχε και τον επηρέαζαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Σε αυτό το «μυθοπλαστικό ντοκουμέντο» ο Χίτλερ του Βλαβιανού, είναι φανταστικός μεν, αλλά «χτισμένος» σε ρεαλιστική βάση, και γεμάτος αλήθεια. Λειτουργικό το πάντρεμα ‘Ιστορίας και Λογοτεχνίας.

 

a44.

Εμένα μου λες

Ποιήματα 1997-2016

Δημήτρης Φύσσας

ΑΩ Εκδόσεις, 2016, 40 σελ.

Η αποτύπωση της αστικής εμπειρίας σε 19 ποιήματα και υποσημειώσεις, όπου κρίνεται αναγκαίο. Με το πολύ ιδιαίτερο βλέμμα του Δημήτρη Φύσσα, του Μήτσου, όπως συνηθίζει να υπογράφει στα μηνύματά του σε φίλους και ομοτέχνους. Υπάρχει ένα «εγώ», αλλά σε συνάρτηση πάντα με την πόλη, την κοινωνική διάσταση, το ανθρώπινο δράμα. Γλώσσα με τσαγανό και πείσμα. «Γράφω θα πει δεν τα μασάω», δηλώνει ο ίδιος, άλλωστε! Ύφος καθόλου λυρικό, ή γλυκανάλατο, ή μελοδραματικό, συχνά ειρωνικό, όμως πάντα… αυθεντικό, δικό του.

 

a55.

Τι κοιτάζει στ’ αλήθεια ο ποιητής

Ποίηση

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Πόλις, 2016, 106 σελ.

To βλέμμα του ποιητή θερμό χύνεται πάνω στα πράγματα με τόλμη πιο πολύ παρά με δειλία. Γλώσσα καθαρή, καθημερινή, αλλά καίρια. Μέσω αυτής πετυχαίνει ποικίλα «ποιητικά συμβάντα». Τί χρειάζεται για να γραφεί ένα ποίημα; Πολλές φορές, είτε η αποτύπωση και μόνο μιας λεπτομέρειας είτε η αποτύπωση της αίσθησης που μας δημιουργούν τα πράγματα-κρατώντας πάντα τις σωστές αποστάσεις απ’ το ένα ή το άλλο ερέθισμα- ίσως αρκούν για να ξεκινήσει η ποιητική γραφή.

 

a66.

Αντίστροφη ενηλικίωση

Ποίηση

Νίκος Σκούφος

Momentum, 2015, 72 σελ.

Πρωτοεμφανιζόμενος και νέος ηλικιακά ποιητής. Ποιήματα καλοδουλεμένα, σφιχτοδεμένα, με εσωτερική συνοχή και πύκνωση που δίνουν την αίσθηση της ολότητας. Και το πιο σημαντικό: κάτι έχουν να μας πουν!

 

a77.

Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (Β΄ έκδοση) – Θέατρο

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

μετάφραση: 
Μαρία Σκαφτούρα
επιμέλεια σειράς: 
Νέστορας Πουλάκος
Eπίμετρο:
Ασημίνα Ξηρογιάννη

Vakxikon.gr, 2016, 78 σελ.

Η έκδοση του κλασικού έργου του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» κυκλοφορεί, σε νέα μετάφραση της Μαρίας Σκαφτούρα, με αφορμή την ομώνυμη παράσταση από τον σκηνοθέτη Ένκε Φεζολάρι στο θέατρο Βρυσάκι στην Πλάκα (1η χρονιά: 1 Ιουλίου-6 Οκτωβρίου 2015 / 2η χρονιά: 6 Ιουνίου-27 Ιουλίου 2016).

O έρωτας είναι ένα θέμα διαχρονικό πάντα στη λογοτεχνία. Το θέμα είναι  ο τρόπος που το πραγματεύεται ο εκάστοτε λογοτέχνης. Οι γυναίκες του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στο έργο του Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα, τον αναζητούν μυστικά και με πάθος εκεί, στα χωριά της Ισπανίας. Αναζητούν το «απαγορευμένο αρσενικό», ζώντας το δράμα τους. Ένα δράμα βαθύτατα συγκλονιστικό που αγγίζει ως τις μέρες μας και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Ο προοδευτικός Λόρκα δεν φοβάται καθόλου να αντικρίσει κατάματα την αλήθεια. Με επιτυχία, μάλιστα, την κοινωνεί και σε εμάς. Μας δίνει ανάγλυφα την τραγωδία της στέρησης του κορμιού.

 

a88. 

Το 11ο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού «Ο Σίσσυφος».

Αξιοπρόσεκτο το κεντρικό αφιέρωμα σε 20 νέους και πολλά υποσχόμενους ποιητές του καιρού μας: Aλεξάνδρα, Βερύκοκου, Νίκος Βιολάρης, Αντιγόνη Βουτσινά, Σταυρούλα Α. Γάτσου, Αναστασία Γκίτση, Πέτρος Γκολίτσης, Άννα Γρίβα, Θωμάς Ιωάννου, Κωνσταντίνα Κορρυβάντη, Χρίστος Σ. Κρεμιώτης, Κωνσταντίνα Κυριαζή, Κώστας Λιννός, Αλέξανδρος Μηλιάς, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Μαρία Πολίτου,Έλενα Πολυγένη, Παναγιώτης Ράμμης, Γιώργος Σπανός, Γιώργος Χ.Στεργιόπουλος, Ζαχαρίας Στουφής. Ανέκδοτα ποιήματά τους και ένα δοκίμιο από τον καθένα τους σχετικά με την ποιητική τέχνη. Ανθολόγηση-Επιμέλεια: K. Θ. Ριζάκης. Κατατοπιστική και εύστοχη η εισαγωγή του Βαγγέλη Τασιόπουλου: «Κι όμως η ποίηση ευημερεί και επιμένει.»

 

 

a99.

Νίκος Λάζαρης, Η αιχμή του Δόρατος, (Κριτικά κείμενα 1987-2011)

Εκδόσεις Futura 2014,

Ένα βιβλίο σταθμός στην κριτική της ποίησης. Ο Νίκος Λάζαρης καταθέτει κριτικές παρουσιάσεις βιβλίων 50 περίπου ποιητών, ενώ στο τέλος του βιβλίου συναντάμε μια ουσιαστική συνέντευξή του στον Σταμάτη Μαυροειδή, στην εφημερίδα Κυριακάτικη Αυγή (9 Ιουνίου 2006) αναφορικά με την αξιολόγηση στη λογοτεχνία (π.χ ορισμός, αν είναι απαραίτητη στην λογοτεχνία, αν υπάρχει πρότυπο ιδανικού κριτικού κ.α.) Μερικοί από τους κρινόμενους ποιητές είναι: η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, ο Χρίστος Λάσκαρης, Ο Μάρκος Μέσκος, η Κική Δημουλά, ο Νάσος Βαγενάς, ο Σωτήρης Γουνελάς, ο Χάρης Βλαβιανός, ο Δημήτρης Κοσμόπουλος, ηΣτέλλα Αλεξοπούλου κ.α. Επίσης, στο κεφάλαιο «Μια πλαστή εικόνα της ελληνικής ποίησης του 20ου αιώνα», επιχειρηματολογεί υπέρ της ελαττωματικής και ανεπαρκούς, κατά τη γνώμη του, ανθολογίας που δημιούργησε και επιμελήθηκε ο Ευριπίδης Γαραντούδης (Μεταίχμιο, Αθήνα 2008.σελ/812). Ένα βιβλίο τολμηρό , δριμύ και διδακτικό συνάμα το οποίο ο Λάζαρης εξέδωσε έχοντας την επίγνωση πως ο δρόμος της κριτικής είναι δύσβατος, και όχι πάντοτε στρωμένος με άνθη.

 

a1010.

Τριάντα χρόνια ελληνικής ιστορίας
Μια προσωπική αναδρομή

Μαρκ Μαζάουερ
μετάφραση: Σώτη Τριανταφύλλου

Εκδόσεις Πατάκη, 2015, 73 σελ.

Την εκτενή εισαγωγή έχει κάνει ο Κώστας Κωστής, ενώ τη μετάφραση η Σώτη Τριανταφύλλου. Όπως καταθέτει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, η σχέση αγάπης του με την Ελλάδα ξεκίνησε στις αρχές του 1980, τα πρώτα χρόνια της εξουσίας του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ώστε ο αναγνώστης να έρθει σε επαφή με τη σκέψη εκείνη που κάνει εύστοχες συνδέσεις ανάμεσα στην οικονομική κατάσταση και την πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα παρελθόντος και παρόντος που χαρακτηρίζει τη ζωή του ελληνικού έθνους. Μια σκέψη ανοιχτή που διαρκώς συνομιλεί με ένα παγκόσμιο ακροατήριο. Ο στοχασμός πάνω στην ιστορία είναι τρόπος ζωής, και το έργο του Μαζάουερ είναι πολιτικό, χωρίς όμως να υπακούει στη μία ή την άλλη πολιτική σκοπιμότητα, κάτι που θα του στερούσε την αντικειμενικότητα.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top