Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Το εργαστήρι του συγγραφέα: Βαγγέλης Ραπτόπουλος
19/06/2014, 10:10 πμ

Το εργαστήρι του συγγραφέα: Βαγγέλης Ραπτόπουλος

raptopoulosΕμμονές

Το τελευταίο μου μυθιστόρημα, «Η πιο κρυφή πληγή» (εκδ. Ίκαρος 2012) αφηγείται μια σύγχρονη ερωτική ιστορία, που ξεκινάει από τη δεκαετία του ’70 και φτάνει ως τους Αγανακτισμένους. Όμως, στο επίκεντρο της όλης ιστορίας, όσο και στο φόντο της, είναι τα Δεκεμβριανά του ’44, έτσι ώστε να μας δοθεί η ευκαιρία να διευρευνήσουμε τον εφιάλτη του εμφυλίου στις μέρες μας, τις μέρες της οικονομικής κρίσης.

Πέρυσι, δεκαπέντε και πλέον χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση, κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση το μυθιστόρημά μου «Λούλα» (εκδ. Καστανιώτη 2013). Πρόκειται για την ιστορία μιας όμορφης ανοργασμικής φοιτήτριας της Φιλοσοφικής Αθηνών, η οποία, προσπαθώντας να φτάσει πάση θυσία στο αποκορύφωμα της ηδονής, έρχεται αντιμέτωπη με μια εφιαλτική όψη της λαγνείας. Και εκφράζει την καρδιά της εποχής της φούσκας, την ατέλειωτη ομφαλοσκόπηση του ατομικισμού που κυριαρχούσε τότε, την απελπισμένη προσπάθεια μιας κοινωνίας, ξεπουλημένης στο χρήμα, να αυτοϊκανοποιηθεί.

Τέλος, η νουβέλα μου «Το ασανσέρ» (εκδ. Bibliotheque 2014) που κυκλοφορεί στις 28 του μηνός, είναι μια μαύρη κωμωδία όπου πρωταγωνιστούν συνηθισμένοι άνθρωποι σε ασυνήθιστες καταστάσεις. Και ζωντανεύει την αγωνιώδη περιπέτεια ενός εγκλωβισμού σε ασανσέρ, όσο κι αυτήν ενός ανάλογου εγκλωβισμού στους κόλπους της Αγίας Νεοελληνικής Οικογένειας. Άλλο ένα γραπτό μου που κατάγεται από τα χρόνια της φούσκας, και αναπόφευκτα τα καθρεφτίζει. Εδώ ο ασύδοτος ατομικισμός εκείνης της εποχής συγκρούεται μετωπικά με τον πιο ριζωμένο και τον πιο ανθεκτικό θεσμό της χώρας, την οικογένεια. Στο βάθος, βεβαίως, στο «Ασανσέρ» εξερευνάται ο εγκλωβισμός μας στο μυστήριο του έρωτα, όσο και στο αναπότρεπτο του θανάτου.

Θα έλεγα, λοιπόν, ότι η θεμελιώδης εμμονή μου είναι να καταγράφω κάθε φορά τη σύγχρονη πραγματικότητα, να αποτυπώνεται στα γραπτά μου το πνεύμα της εποχής. Κι αυτό εννοείται ότι δεν το κάνω προγραμματικά, έχω παρατηρήσει απλώς ότι συμβαίνει σχεδόν ερήμην μου. Δύο άλλες βασικές εμμονές που ανιχνεύονται ευκολότατα στα περισσότερα γραπτά μου, είναι ο έρωτας στις ποικίλες εκφάνσεις του, από το ρομαντικό πάθος ως τον κυνισμό του πορνό, και ο θάνατος, από την απώλεια ως το μακάβριο. Θα έλεγα, μάλιστα, η συνύπαρξη έρωτα και θανάτου. Όμως, δεν είναι τόσο εύκολο να μιλήσω για τις εμμονές μου, όχι από μετριοφροσύνη, αλλά επειδή έχω πολύ κοντά τη μύτη μου στον καθρέφτη. Θα έβλεπα πολύ πιο καθαρά τις εμμονές ενός άλλου.

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top