Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Η Ιφιγένεια Θεοδώρου στο Εργαστήρι του συγγραφέα
11/07/2014, 12:51 μμ

Η Ιφιγένεια Θεοδώρου στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

ifΤο 2007 βρέθηκα στη Δαμασκό , όχι σαν τουρίστρια, αλλά ως σύζυγος Έλληνα διπλωμάτη. Εντυπωσιάστηκα από τη Συρία, το ιστορικό της παρελθόν και τους αρχαιολογικούς χώρους που ανάγονται στην ελληνιστική περίοδο και τη βυζαντινή αυτοκρατορία. Για μένα το ταξίδι είναι τρόπος ζωής, μια συνεχής άσκηση, προσαρμόζομαι γρήγορα και χτίζω την καθημερινότητά μου από την αρχή, αναζητώντας να γνωρίσω την χώρα . Ο καινούργιος τόπος , αυτό το προσωρινά μόνιμο που ορίζει την ζωή μου, με προκαλεί να ψάξω την ιστορία του, να αφουγκραστώ τους ανθρώπους του, γίνεται ο κύριος πρωταγωνιστής κάθε βιβλίου μου.

Η συγκυρία ήταν πρόκληση, την εποχή που έφτασα στη Συρία η ατμόσφαιρα παρέπεμπε στη δεκαετία του 60 και στα παιδικά μου χρόνια. Οι δυο χώρες έχουν πολλά κοινά σημεία. Το παρελθόν της συναντάει το δικό μας, ο ξένος παράγοντας έπαιξε κι εκεί καθοριστικό ρόλο. Παρακολούθησα απίστευτες αλλαγές ,οι ισορροπίες ήταν λεπτές κι εύθραυστες, στην Ανατολή όμως μαθαίνεις να μαντεύεις και τα ανείπωτα. Η Συρία της εμφύλιας σύρραξης και η Ελλάδα της κρίσης δείχνουν ότι τίποτα δεν είναι προφανές. Πληρώνουμε τη θέση μας σε μια ευαίσθητη περιοχή.

Η « γεύση της ερήμου» είναι ένα οδοιπορικό στα παζάρια της Δαμασκού ,στα ερείπια της Παλμύρας στις όχθες του Ευφράτη. Ένα ταξίδι ερωτευμένων σ’ ένα τόπο πλημμυρισμένο από ιστορία. ΟΙ ήρωες θα βρεθούν αντιμέτωποι με το παρελθόν τους , τον εμφύλιο που σαρώνει τη χώρα και θα κληθούν να αρπάξουν μια δεύτερη ευκαιρία. Το ταξίδι στην έρημο συμβολίζει την γνωριμία με τον πιο κρυφό εαυτό μας, την περιπέτεια για αυτογνωσία. Η Τζένη ψάχνει μια διέξοδο στα προσωπικά της αδιέξοδα, ο Ρωμανός πασχίζει να συνταιριάξει τις δυο του ταυτότητες, τις δυο πατρίδες. Ζώντας για χρόνια μακριά από την Ελλάδα «νιώθω» τους ανθρώπους που είναι μοιρασμένοι σε δυο πατρίδες και δυο γλώσσες. Στο βιβλίο ο εσωτερικός αυτός διχασμός οδηγεί τους ήρωες σ’ ένα συνεχές κυνήγι της ταυτότητάς τους, ενώ συγχρόνως πλουτίζει την προσωπικότητά τους. Το να κατάγεσαι από μια χώρα και να ζεις σε άλλη είναι χαρακτηριστικό χιλιάδων συνανθρώπων μας. Η συνύπαρξη δυο πολιτισμών είναι ευλογία και όπλο για την κατανόηση των άλλων και την συμβίωση μαζί τους.

Έχοντας ζήσει στην Τουρκία, στη Συρία ,τώρα στο Κουβέιτ , επηρεάζομαι από τα τοπία, αλλά κι από τους ανθρώπους. Η επαφή μου με άλλους πολιτισμούς με βοήθησε να προσεγγίζω ευκολότερα το διαφορετικό που ζει δίπλα μου, ξέρω όμως πόσο λεπτή είναι αυτή η ισορροπία και πόσο κινδυνεύει να ανατραπεί από συμφέροντα και φανατισμό. Στο εξωτερικό αποτελώ κι εγώ μειονότητα με τις ιδιαιτερότητές μου, την γλώσσα και την ορθοδοξία μου, τις διαφορετικές καταβολές μου. Σέβομαι λοιπόν απόλυτα τον άλλον. Στη «γεύση της ερήμου» η εκκεντρική Αγγλίδα Τζέυν Ντίγκμπυ ερωτεύεται ένα βεδουίνο σείχη και μένει για πάντα στη Συρία, μοιράζεται το κρεβάτι του αλλά κυρίως τον σεβασμό και την αγάπη για τη φυλή του και τον πολιτισμό του.

Στο βιβλίο οι χαρακτήρες ερωτεύονται με πάθος ή μένουν δεμένοι για πάντα σ’ ένα ανεκπλήρωτο έρωτα . Ζητούν την υπέρβαση που δεν γίνεται και μένουν με την απογοήτευση του ανέφικτου. Ο έρωτας όμως δεν είναι μόνο το πάθος που μας απογειώνει ή μας οδηγεί στα τάρταρα. Έρωτας είναι η δύναμή μας να βλέπουμε τα πάντα γύρω μας σαν καινούργια, να τα ανακαλύπτουμε ξανά.

Επιστρέφω πάντα στους τόπους όπου έζησα γιατί αφήνω φίλους πίσω. Οι πόλεις δεν είναι οι δρόμοι, τα μουσεία ή τα μαγαζιά. Είναι οι άνθρωποι, οι ιστορίες τους, οι σχέσεις μας. Στη Σμύρνη έγραψα το «Χρυσός, Λιβάνι και Σμύρνη» στη Ξάνθη το «Μελέκ θα πει άγγελος», στη Θάσο τη «Γλώσσα από μάρμαρο», στη Δαμασκό τη «Γεύση της ερήμου». Χαίρομαι κάθε φορά που ξαναγυρίζω για να μοιραστώ με παλιούς καλούς φίλους την εμπειρία ενός καινούργιου ταξιδιού. Στη Συρία δυστυχώς σήμερα οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τον ξεριζωμό και τον θάνατο, στην Ελλάδα με τον φόβο για το αύριο. Οι κοινωνίες δυο ταχυτήτων είναι ένα φαινόμενο που οδηγεί στην οργή και στην βία. Το φόβο όμως δεν τον αντιμετωπίζεις με φόβο.

Γράφω γιατί έτσι λυτρώνομαι. Όταν δεν αντέχω την πραγματικότητα, παίρνω το μολύβι και την ξαναγράφω.

.

if2Η Ιφιγένεια Θεοδώρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Ασχολείται με τη βιβλιοδεσία Τέχνης και είναι μέλος της ARA. Το 1997 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της με τίτλο “Χρυσός, λιβάνι και Σμύρνη”, εκδ. Ίκαρος. Ακολούθησαν τα βιβλία “Μελέκ θα πει άγγελος”, εκδ. Ελληνικά Γράμματα (2001), το οποίο ήταν υποψήφιο για το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού “Διαβάζω”, και “Γλώσσα από μάρμαρο”, εκδ. Ελληνικά Γράμματα (2005).

Το βιβλίο της «Η γεύση της ερήμου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πατάκη».

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top