Fractal
Home / Διηγήματα / Η ιερή καταγραφή
11/07/2014, 12:56 μμ

Η ιερή καταγραφή

του Κυριάκου Αθανασιάδη // *

 

afierwma

Ήταν άνθρωπος που ενδιαφερόταν πολύ για τη λεπτομέρεια, για την οργάνωση. Δεν ήθελε ν’ αφήνει πράγματα στην τύχη, σαν κηλίδες λαδιού στην επιφάνεια του νερού, σαν δαχτυλιές πάνω σε τζάμι, σαν ακατάλληλο ντύσιμο σε ναό, σαν παρατεταμένο βήξιμο σε συναυλία. Η οργάνωση ήταν σημαντική, σημαντική για τα πάντα. Και οργάνωση σημαίνει καταγραφή. Προπάντων καταγραφή. Γι’ αυτό και κρατούσε ένα μεγάλο ντοσιέ με τα αντίτυπα όλων των λογαριασμών που έρχονταν στο σπίτι του, με τις αποδείξεις πληρωμής, με τις δοσοληψίες του με την Εφορεία και κάθε άλλην υπηρεσία, με ημερολογιακές καταχωρίσεις για τα ψώνια της οικογένειας, για τα λοιπά έξοδα, για τις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών, για τα τηλεοπτικά προγράμματα που έβλεπαν οικογενειακώς ή μόνο με τη σύζυγό του, για μελλοντικά σχέδια, για φίλους και συγγενείς που είδε ή που μίλησαν στο τηλέφωνο, για οτιδήποτε αφορούσε τη δουλειά του, για τα πάντα, για τα πάντα. Ήταν καλύτερα έτσι, πολύ καλύτερα από το να άφηνε κάτι στην τύχη, κι ας ξόδευε ώρες για να μην αφήσει τίποτε χωρίς να καταγραφεί. Κρατούσε λεπτομερή στοιχεία για καθετί επί χρόνια, όπως επίσης, και κυρίως, κυρίως, τη λίστα όλων των πραγμάτων που συγκέντρωσε προ ετών για να ηχομονώσει τους τοίχους και το πάτωμα στο δεύτερο σπίτι του, το κρυφό, μυστικό σπίτι που αγόρασε στο ρετιρέ τής απέναντι πολυκατοικίας, για να ετοιμάζει τις τελετουργίες που έκανε, τις αρχαίες, αρχαίες παραστάσεις που έδινε, ή για τα υλικά καθαρισμού και απολύμανσης που χρειάζονταν δύο με τρεις φορές τον χρόνο, όποτε το απαιτούσαν οι περιστάσεις: διπλές γυψοσανίδες επενδυμένες με αφρολέξ και σιλικόνη, μαλακό δάπεδο γυμναστηρίου που απορροφούσε όλους τούς κραδασμούς, πλαστικούς αύλακες και σωληνώσεις για να κυλά και να μαζεύεται το αίμα σε νοσοκομειακές λεκάνες, δύο αποτεφρωτήρες οικιακού μεγέθους, βιομηχανικά απορρυπαντικά, σανίδες από σημύδα για να ετοιμάζει τα καινούργια ικριώματα, καρφιά, σφύρες, τανάλιες, εξοπλισμό ηλεκτροσυγκόλλησης, αλυσίδες, φίμωτρα, αιθέρα, ηρεμιστικά φάρμακα — για καθετί, για καθετί. Η καταγραφή ήταν βασικό συστατικό της ύπαρξης, ήταν μηχανισμός εξέλιξης ίδιας ποιότητας με τον φόβο, η καταγραφή είναι αναγκαία και είναι ιερή. Και στα δύο σπίτια επικρατούσε, έτσι, ηρεμία και απόλυτη τάξη, χωρίς πουθενά βρομερά λάδια να κηλιδώνουν την επιφάνεια του νερού, χωρίς δαχτυλιές πάνω στα τζάμια, χωρίς απρεπείς ενδυμασίες εντός τού ναού, χωρίς παρατεταμένους άξεστους βήχες στην ωραία, ωραία συναυλία από τις κραυγές των θυμάτων που έπρεπε να σταυρώσει, που έπρεπε να τα παρακολουθεί να φεύγουν με πόνους, πόνους, α! και με πόση, πόσην αγωνία, όσο εκείνος χόρευε με τα σωστά βήματα, τα βήματα που υπαγόρευε το τυπικό, μπροστά από τα ορθάνοιχτα, πάντα ορθάνοιχτα ραμμένα μάτια τους, πριν κουραστεί από το πάθος, πριν καταρρεύσει από το άγγιγμα του Θείου και πριν αρχίσει την καταγραφή, την ιερή καταγραφή των κινήσεων, των συσπάσεων, των σπασμών, των πολλαπλών τους αιμορραγιών, την καταγραφή της απώλειάς τους, και πριν, αφού πρώτα τελείωνε με τη λεπτομερή καταγραφή, την αναγκαία και ιερή καταγραφή, πριν ξαναγυρίσει στη σύζυγό του, στα παιδιά του, και στο αναπόφευκτο εκκλησίασμά του, που τον περίμενε κάθε πρωί, α! κάθε πρωί, σε όλους εκείνους τους φριχτούς άντρες και τις φριχτές γυναίκες, που είχαν τα μάτια τους βρόμικα και γεμάτα ελαιώδεις κηλίδες, τις ελεεινές παλάμες τους πασαλειμμένες με σμήγμα, τα σώματά τους ντυμένα με πρόστυχα και απρεπή φορέματα, τους φάρυγγές τους γεμάτους φλέμα και καρκινικούς ιστούς. Κατέγραφε με τα μάτια, κατέγραφε με τον νου το επόμενο θυσιαστήριο θύμα, και περίμενε, περίμενε το πλήρωμα του χρόνου, περίμενε το πλήρωμα του χρόνου με ηρεμία, με αγωνία, με χαρά και με πόνο, α! με πόσο πόνο.

 

Kyriakos_Athanasiadis* Ο Κυριάκος Χ. Αθανασιάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1963.  Aπό το 1986 έως το 2009 έζησε στην Αθήνα. Εργάζεται ως επιμελητής εκδόσεων και έχει επιμεληθεί περισσότερα από 300 βιβλία (λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, δοκιμιακά), ανάμεσά τους και την σειρά «Orbis Literae» των εκδόσεων «Gutenberg». Στην ίδια σειρά μετέφρασε την «Ιστορία του Ζιλ Μπλας ντε Σαντιλιάν» του Alain-Rene Lesage και τα ποιήματα από τον «Καλόγερο» του Matthew Lewis. Από μικρός έγραφε ιστορίες με φαντάσματα, παράξενες δυνάμεις και εξωγήινους (ή εξωλογικούς) πολιτισμούς, κυρίως όμως ιστορίες για ανθρώπους που μπλέκονταν σε καταστάσεις πολύ δύσκολες -ή πολύ περίεργες- για να τις αντιμετωπίσουν. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά ως διηγηματογράφος, και το 1987 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, «Ιστορίες υπερβολής» (εκδ. Ροές). Ακολούθησαν τα βιβλία: «Δώδεκα» (μυθιστόρημα, Καστανιώτης, 1991), «Μικροί κόσμοι» (μυθιστόρημα, Λιβάνης, 1996), «Το σάβανο της Χιονάτης» (μυθιστόρημα, Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2000), «Το βασίλειο του αποχαιρετισμού» (μυθιστόρημα, Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2002), «Πανταχού απών» (μυθιστόρημα, Τυπωθήτω, 2007), «Κακορραφίες» (σπονδυλωτές ιστορίες, Δήγμα, 2009), «Ζα Ζα» (Free Thinking Zone, 2012). Παράλληλα, έχει γράψει και περισσότερα από 10 βιβλία για παιδιά και εφήβους-κάποια από αυτά με ψευδώνυμο. Συνεργάζεται με διάφορα έντυπα και ψηφιακά μέσα.

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top