Είχα χαθεί στις λέξεις και ζήτησα τη βοήθεια των αριθμών
του Μάκη Αρμένη //
«Φωτογραφία, κείμενο και βιογραφικό. Την Τετάρτη ξεκινάμε…». Μια ζωή γνωριζόμαστε με την Ελένη, διευκρινίσεις εν προκειμένω απαγορεύονται. Χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ξεκινώντας, η πρώτη φράση, που δεν έχει σχέση με το παρακάτω, έμεινε να περιμένει τη συνέχεια… Τη γράφω και την κάνω τίτλο, από φόβο μην ξεχαστεί: «Είχα χαθεί στις λέξεις και ζήτησα τη βοήθεια των αριθμών». Γιατί ζήτησα τη βοήθεια των αριθμών, που ποτέ μου δεν χώνεψα; Είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Όταν καταφέρει το μυαλό να μπει στην ψυχή μου, τα ξαναλέμε…
Είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα συμβεί, πρέπει όμως να διώξω τους εφιάλτες των μαθηματικών, που με κυνηγούν από το γυμνάσιο. Για να είμαι ειλικρινής, αν δεν υπήρχε η γεωμετρία, πολύ αμφιβάλλω αν θα το είχα τελειώσει.
Τα σημάδια που αφήνω σ’ αυτή τη διαδρομή είναι υποσχέσεις επιστροφής. Ημιτελείς σκέψεις, που χρειάζονται συμπλήρωμα. Κάποιες δεν θα ολοκληρωθούν ποτέ. Και δεν θα ολοκληρωθούν γιατί ενώ φτάνεις στον επίλογο, και είσαι έτοιμος να μαζέψεις μολύβια και χαρτιά, μια αναπάντεχη λέξη έρχεται να σου υπενθυμίσει ότι αυτό που εσύ νομίζεις τέλος είναι ακόμα μια αρχή. Και πάλι απ’ την αρχή.
Δεν σας κρύβω ότι προσπαθώ, αλλά δεν μπορώ μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον να κρατήσω τον λόγο στον εαυτό μου. «Μίλα όσο χρειάζεται για να μη νομίζουν ότι είσαι βουβός», του είπα εδώ και μέρες. Δεν είμαι κουφός, όμως, για να τα καταφέρω. Μόλις οι οργισμένες λέξεις εξαερωθούν, επαναφέρω τους περιορισμούς, για να μην τους τηρήσω.
Ημέρες επαναπροσδιορισμού αυτές της κρίσης. Της κρίσης μιας κοινωνίας που βρίσκεται αντιμέτωπη με την εξαθλίωση. Επαναπροσδιορισμού της θέσης μας και της στάσης μας, απέναντι στον εαυτό μας πρωτίστως. Να πονέσουμε για να νιώσουμε.
Λόγος αφαιρετικός, όχι από τσιγκουνιά. Από ανάγκη να πούμε περισσότερα. Δυο ώρες παιδεύομαι να βάλω τρεις λέξεις στη σειρά. Τίποτα.
Να εκπαιδεύσουμε τα αισθήματά μας σε συνθήκες δυσκολίας, γιατί οι ευκολίες που μας μπαστάρδεψαν και μας έβγαλαν από τον δρόμο των κατακτήσεων ανήκουν στον παρελθόν.
Νιώθω μέσα απ’ αυτό το κοκτέιλ συναισθημάτων να αφαιρώ εγωισμό, να μη με ακολουθούν δικαιολογίες σε κάθε απόπειρα καταλογισμού ευθυνών προς τον εαυτό μου. Να γίνομαι πιο ελεύθερος, και ο αέρας της εισπνοής να φτάνει μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο.
Αυτός ο πόνος είναι και η ελπίδα μας. Και αυτή η δυσκολία, που άνοιξε δρόμους στο αδιαπέραστο, χοντρό πετσί μας, να δείτε που θα μας διώξει πολλά βάρη από εκείνα που η ευκολία μάς φόρτωσε.
Αυτή είναι η ευτυχία που μας τάξανε; Χρειάζεται και ο θυμός για να μη γίνει ο πόνος αβάστακτος. Οι εικόνες των συσσιτίων για ένα πιάτο φαΐ, ή για μια μικρή δόση εργασίας. Οι τραγικές εικόνες της αναζήτησης τροφής στους κάδους απορριμμάτων δεν περνούν πλέον μέσα από τα τηλεοπτικά φίλτρα, που τις απομυθοποιούν· είναι μπροστά μας, σε απευθείας σύνδεση με τα μάτια μας, που δεν θέλουν να το πιστέψουν.
Όχι μόνο κουφός, αλλά και τυφλός, για να τηρήσω τη δέσμευση στον εαυτό μου.
Ετικέτες: Μάκης Αρμένης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Η κατάρρευση του Ότα Πάβελ στο Ίνσμπρουκ
16/04/2024, 8:04 μμ -
-
Αρετή και Κακία
16/04/2024, 7:55 μμ -
Η επαναστατική συμβολή της γλώσσας στην εξέλιξη του ανθρώπου
16/04/2024, 7:54 μμ -
Social Media & Δημοκρατία
16/04/2024, 7:52 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Θαυμαστός καινούργιος κύκλος”
Της Σοφίας Χατζηιωαννίδου // Θαυμαστός καινούργιος κύκλος «Πόσα καλά πλάσματα υπάρχουν εδώ! Πόσο πανέμορφη είναι η ανθρωπότητα! / Ω θαυμαστέ καινούργιε κόσμε» Shakespeare, Τρικυμία (The Tempest), ~1610 «Υπάρχει μόνο ένα σημείο στο
Περισσότερα -
«Vinyl is Back» in Town
Του Γιάννη Παναγόπουλου // Είναι μανία. Είναι ανάγκη. Είναι ρετρό αξία. Είναι εμμονή. Είναι τρέντ τρικυμία που θα κοπάσει σύντομα. Είναι τάση που ήρθε για να μείνει. Είναι ανώφελη αναβίωση. Είναι το νέο που βγαίνει από την κοιλιά του παλιού.
Περισσότερα -
Το τέλος της Βενετοκρατίας στην Κρήτη και η έλευση των Οθωμανών
Γράφει Λεύκη Σαραντινού // Η κρητική αναγέννηση στην Κρήτη και η πολιτισμική ευημερία των πόλεων τερματίστηκε απότομα με το ξέσπασμα του πέμπτου βενετοτουρκικού πολέμου το 1645. Η τουρκική απειλή όμως δεν ήταν κάτι καινούριο για το νησί.
Περισσότερα -
Διήγημα: “Δύο πόδια μόνα στο δρόμο”
Του Κώστα Πατίνιου // * Αν τύχει να δείτε στο δρόμο σας δύο πόδια να τρέχουν από μόνα τους, μην τρομάξετε. Είναι τα πόδια του Άρη. Κάποτε το σκάνε από το υπόλοιπο κορμί του, αφού δεν αντέχουν,
Περισσότερα -
Κυριάκος Γιαλένιος: «Ένας συγγραφέας πρέπει να είναι καταρχήν σε κόντρα με τον ίδιο του τον εαυτό»
Συνέντευξη στην Πωλίνα Γουρδέα // Ο Κυριάκος Γιαλένιος είναι ένας νέος και ταλαντούχος συγγραφέας. Έχει ήδη κατακτήσει ένα κοινό που τον διαβάζει με πάθος και διαθέτει την ικανότητα να συνδυάζει την οπτική μνήμη με τη συγκινησιακή. Το τελευταίο
Περισσότερα -
Αντιστασιακή ποίηση
Γράφει η Χρύσα Νικολάκη // * Γιώργος Δάγλας «Ταριχευτές πουλιών», εκδ. Κύμα Επαναστάτης και ρομαντικός, λυρικός και ασυμβίβαστος, εκκεντρικός μα ταυτόχρονα συλλογικός, πρωτίστως υπαρξιακός, ο Γιώργος Δάγλας στην ποιητική του συλλογή Ταριχευτές Πουλιών, εκδόσεις Κύμα, μας πείθει πως
Περισσότερα -
Ποίημα: “Κοσμικόν Ωόν”
Tου Κωνσταντίνου Μπούρα // * Κοσμικόν Ωόν Μετά τα εξηκοστά δεύτερα γενέθλια Έκοψες την άλυσον, Συνειδητοποίησες τη φθαρτότητα Τού υλικού φορέα. Τα δόντια αραιώνουν Τα μαλλιά πέφτουν. Ή μήπως το ανάστροφο; Η επίσκεψη στην πόλη
Περισσότερα
