Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Δέκα μικρά χρόνια
16/07/2014, 11:06 πμ

Δέκα μικρά χρόνια

του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη //

 

VlahosΣταύρος Αγγ. Βλάχος , Δέκα Μικρά Χρόνια (1887-1897). Αναμνήσεις από τη ζωή στην Αθήνα λίγο πριν ανατείλει ο 20ος αιώνας, εκδόσεις ΕΣΤΙΑ.

 

Ο Σταύρος Άγγ. Βλάχος (1883-1968) υπήρξε γόνος παλιάς αθηναϊκής οικογένειας. Ήταν γιος του βουλευτή, υπουργού και λογοτέχνη Άγγελου Βλάχου. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αίγυπτο, ως δικαστής και εφέτης του Μικτού Δικαστηρίου. Τα τελευταία χρόνια του βίου του τα έζησε στην Ελλάδα. Το βιβλίο περιέχει ένα γλαφυρό χρονικό της δεκαετίας του 1887-1897 όταν ο Σταύρος Βλάχος μεγάλωνε στην Αθήνα. Είναι προσωπικές σημειώσεις, του συγγραφέα, που κράτησε στο συρτάρι του. Οι αναμνήσεις του συγγραφέα για την Αθήνα δημοσιεύτηκαν, δεκάξι χρόνια, μετά τον θάνατό του σε έξι συνέχειες, στην εφημερίδα Καθημερινή από τις 21 Απριλίου μέχρι τις 28 Μαΐου του 1984. Είναι ενδιαφέρουσα η αφήγηση του συγγραφέα γιατί περιγράφει μια Αθήνα που μοιάζει περισσότερο με χωριό παρά σε πόλη. Ο χρόνος μετριέται με τη διαδοχή των εποχών στη φύση: μια φύση που ξεκινούσε από την καρδιά της πόλης, στο περιβόλι της οδού Σωκράτους 57, εκεί που βρισκόταν η διώροφη μονοκατοικία του Άγγελου Βλάχου, έργο του Τσίλερ και συνεχιζόταν στα πατρογονικά περιβόλια στα Πατήσια. Στο σπίτι το επισκέπτονταν σπουδαίοι συγγραφείς εκείνης της εποχής. Ο Αχιλλέας Παράσχος, ο Γεώργιος Σουρής με το χειρόγραφο του Ρωμηού, αλλά και ο Σπυρίδωνας Σαμάρας που συνέθεσε τον Ολυμπιακό ύμνο. «Ερχόντουσαν τότε» γράφει ο Σταύρος Βλάχος «…ο Ψαράς, ο Σκουλούδης, ο Στρέιτ, παλιός συμμαθητής του πατέρα μου…». Η Αθήνα του Σταύρου Βλάχου είναι μια αγαπημένη πόλη, της παιδικής ηλικίας. Μια πόλη που επέτρεπε την ονειροπόληση. Περπατώντας από την Σωκράτους, στην Ομόνοια, διαβαίνοντας τα εμπορικά καταστήματα ως το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας», από την Ακρόπολη ως το Καλλιμάρμαρο των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων, υπάρχει η γοητεία της αριστοκρατικής και όμορφης με νεοκλασικά Αθήνας. Είναι αυτής που κάποτε ο ποιητής Κώστας Παλαμάς την ονόμασε «Αθήνα ζαφειρόπετρα της γης το δαχτυλίδι». Διαβάζοντας το βιβλίο απολαμβάνουμε το ταξίδι στον προηγούμενο αιώνα, την αθωότητα, την χαμένη παιδική ηλικία μιας πόλης που άλλη έδειχνε και που άλλη κατέληξε. Στο τέλος του βιβλίου παρατίθενται στο Επίμετρο τα κείμενα του Γεωργίου Βλάχου, ανιψιού από αδελφό του συγγραφέα και της Ελένης Βλάχου, κόρης του Γεωργίου, ιδρυτή της εφημερίδας Καθημερινή . Με μια φροντισμένη επιμέλεια των κειμένων από την Αννίτα Παναρέτου αλλά και με την εξαιρετική εικονογράφηση της Έλλης Σολομωνίδου-Μπαλάνου το βιβλίο καταφέρνει να μας κερδίσει το ενδιαφέρον και να το διαβάσουμε με ευχαρίστηση.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top